De peccato .i. opad1 fidei trinitatis . inde Agustinus dicit hoc enim peccatum quasi solum sit prae cæterís posuit quia hoc manente cetera detenentur et hoc discedente cetera demittuntur.
De iustitia .i. aliena .i. firinne2 apostolorum et omnium iustorum bith ingabál3 mundo.
Quo pacto arguendus est mundus de iustitia nisi de iustitia credentium ipsa quippe fidelium comparatio infidelium est uituperatio. De iustitia ergo arguitur aliena sicut arguuntur de lumine tenebræ.
De iudicio .i. in mess duchoaid fordiabul is hé[1]rigas forru4 ut Augustinus dicit.
1: i.e. rejection.2: i.e. righteousness.3: a perpetual reproach.4: i.e. the judgment that has been passed[2] upon the Devil is that which will be passed[3] upon them.
Quid[1] enim adhúc ei demonstrari non potest uitiis inquinatae atque egrotanti, quia uidere nequit nisi sana, si non credat alitor1 sé non esse uisuram, non dat operam2 suae sanitati. [i. 12.]
et haec est uere perfecta uirtus ratio perueniens ad finem suum1. [i. 13.]
Ipsa uero uisio intellectus est ille qui in anima est qui confidit[1] ex intelligentia2 et eo quod intelliguitur3.
Sed dum in hoc corpore est anima, etiam si plenissime4 uideat, hoc est intelligat Deum. tamen quia etiam corporis sensus utuntur opere proprio, nihil quidem ualente ad fallendum5 non tamen nihil agente[2] potest adhuc dici fides ea qua hís resistitur, et illud putius uerum esse creditur. [i. 14.]
1. i.e. to contemplate God.2. i.e. from that which understands.3. two things whence is intelligentia etc.4. i.e. as much as it well can.5. i.e. the sensus cannot deceive the soul.
1. i.e. the dicta above which we have expressed.2. i.e. my hope is the greater from that which thou hast said, for I expect to know something this time.
↑between anúas and roráitsem is the abbreviation for Lat. inter
.R. Quid, sí té repente saluo esse corpore sentias et probes, tecumque omnes quos diligis concorditer, liberali otio frui uideas,
[ 3 ]nonne aliquantum tibi etiam letitia gestiendum est ? .A. Aliquantum; immo uero si haec presertim1, ut dicis, repente prouenerint, quando mé capiam, quando id genus gaudii uel dissimilare permittar2? [i. 16.]
Quid uxor? nonné té interdum dilectat, pulcra, pudica, morigera1,….adferens etiam dotis2 tantum…quantum eam prorsus nihilo faciat onerosam otio tuo, presertim sí speres certusque sís nihil ex ea té molestiae esse passurum3? [i. 17.]
Itaque, sí ad officium pertinet sapientis, quod nondum comperi, dare operam liberis . quisquis rei huius4 tantum gratia concumbit, mirandus mihi uideri potest, at[1] uero imitandus nullo modo. Nam temptare hoc periculosius est quam posse facilius[2]5. [i. 17,]
1: bésgnethid[3]2: cid indfretussa3: do immofoluṅg déesse · duitsiu4: clainde5: cid arthucait cláinde dagné nech ⁊ niparétrud is mó is periculosius quam felicius
1. usage-doer.2. even of the dowry.3. to cause thee indolence.4. of children.5. though one does it for sake of children and not for lust, it is periculosius quam felicius.
Quid ergo adhuc suspendor1 infelix, et cruciatu miserabili differor? [i. 22.]
Quem ad modum autem potest habere illius pulchritudinis amor, in qua non solum non inuideo2 caeterís, sed etiam plurimos quaero qui mecum appetant. [i. 22.]
Prorsus tales esse amatores sapientiae decet quales[1] quaerit ilia cuius uere casta est et sine ulla contaminatione coniunctio. sed non ad eam una uia peruenitur3.
Sed, quesso té, sí quid in mé uales, ut me temtes per aliqua conpendia ducere, ut uel uicinitate nonnulla lucis istius quam, si quid profeci1 tolerare iam non possum, pigeat me oculos refferre ad illas tenebras quas[1] reliqui. [i. 26.]
Quasi uero possim2 haec nisi per illam cognoscere. [i. 27.]
Nihilominus enim manet illud quod me plurimum mouet, nasci animas et interire, atque ut non desint mundo, non earum inmortalitate sed successione[1]3 prouenire.
Nam et in ipso auditu totidem fere genera enuntiunt[1] similitudineni: uelut cum loquentis uocem, quem non uidemus, audientes putamus alium quempiam, cui uoce similis est1 [ii. 12.]
Falsae autem uoculae quae dicuntur a musicís, incredibile est quantum adtestantur ueritati; quod post apparebit. Tamen etiam3 ipsae, quod nunc sat est, non absunt ab earum similitudine quas ueras uocant.
Quid, cum talia nos uel olfacere4 uel gustare uel tangere somniamus?
nam ego circuitum istum semel statui tollerare, neque in eo defetiscar5 spé tanta perueniendi quo nós tendere setitio. [ii. 13.]
Ergo sí eo ueri essent quo ueri simillimi apparerent, nihilque inter eos et ueros omnino distaret, eoque falsi quo per illas uel alias differentias disimiles conuincerentur1.
ut rem bene inductam ad discutiendum iuconditus peruicaciae clamor explodat2. [ii. 14.]
Restaret ut nihil aliud falsum esse discerem nisi quod aliter sé habere atque uideretur, ní uererer illa tam monstra1 quae dudum enauigasse arbitrabar.
ubi mihi naufragium in scopulís ocultissimís2 formidandum est.
[ 6 ]Nam et mimi3 et comediae et multa poemata mendaciorum plena sunt. [ii. 16.]
↑leg. innatalman. Dies bezieht sich auf ii. 7: R. Certe hic lapis est; et ita uerus est, si non se habet aliter ac uidetur; et lapis non est, si uerus uon est; et non sibi sensibus uideri potest. A. Etiam. R. Non sunt igitur lapides in abditissimo terrae gremio, nec omnino ubi non sunt qui sentiant: nec iste lapis esset, nisi eum uideremus; nec lapis erit cum discesserimus, nemoque alius eum praeseus uidebit (so nach der Ausgabe).—Windisch.
R. Iam ea quibus uel dormientes uel furentes falluntur, concedis, ut opinor, in eo esse genere. A. Et nulla magis. nam nulla magis1 tendunt talia esse qualia uel uigilantes uel sani cernunt: et eo tamen falsa sunt quod id quo tendunt esse non possunt. [ii. 17.]
Itaque ipsa opera hominum uelut comedias aut traguedias atque mimos et id genus alia possimus operibus pictorum fictorumque coniungere. tam enim uerus esse pictus homo non potest1, quamuís in specie hominis tendat, quam ilia quae sunt scripta in libris comicorum. [ii. 18.]
At uero in scena Roscius2 uoluntate falsa Hęcuba erat; natura uerus homo.
Non enim tamquam striones[1] aut de speculís quaeque relucentia aut tanquam minores[2] buculae ex aere3, ita etiam nós ut in nostro quodam habitu ueri simus, ad alienum habitum adumbrati atque simulati et ob hoc falsi esse debemus.
Est autem grammatica uocis articulatae custos et moderatrix disciplina: cuius professionis necessitate cogitur humanae linguæ1 omnia etiam figmenta colligere, quae memoriae litterísque mandata sunt[1]. [ii. 19.]
Nihil nunc curo, utrum abs te ista2 bene diffinita atque distincta sint.
Nonne ego[2] uim peritiamque difiniendi, qua nunc ego ista separare conatus sum, disputatoriae arti3 tribui?
1. i.e. it is necessary for whosoever professes the art of grammar that he should collect all the formations.2. i.e. definition of fabula and grammatica.3. to dialectic.
Grammatica igitur eadem arte creata est, ut disciplina uera esset, quae est abs té superius a falsitate defensa: quod non de una grammatiea mihi licet coneludere1 sed prorsus de omnibus disciplinís. [ii. 21.]
Esse aliquid in aliquo non nós fugit2 duobus modis dici. [ii. 22.]
1: [in marg.] nígrammatic tantum astoisc do deimnigud as uera disciplina per dialecticam acht it na huili besgna ata fira per dialecticam2: nínimgaibni
nam primura [me] mouet quod circuitu tanto usi sumus, nescio quam rationum catenam sequentes, cum tam breuiter totum de quo agebatur, demonstrari potuit, quam2 nunc demonstratum est. [ii. 25.]
Quare, sí placet, repetamus breuiter unde illa duo confecta sint, aut semper manere ueritatem aut ueritatem esse disputandi rationem . haec enim uacillare1 dixisti, quo minus nós faciat totius summa rei securos. [ii. 27.]
.R.…Scio enim quid tibi eueniat adtendenti, dum nimis pendes in conclusionem, et ut iam ianque inferantur expectas, ea quae interrogantur non diligenter examinata eoncedis ..A. Uerum fortasse dicis: sed enitar1 contra hoc genus morbi quantum possum.
↑For S. Columba’s culebath see Ann. Ult. 1034, Tigernach 1090, and Rev. Celt. ix. 20. The culebath of a bishop of Armagh is mentioned in Ann. Ult. 1128
R. Intrinsecus tantum, ut tanquam uterem impleat; án tantum forinsecus, uelut tectorium1; án et intrinsecus et extrinsecus eam esse arbitraris. [iii. 7.]
Deinde in ipsís luctatorum corporibus palestritæ1 non molem ac magnitudinem, sed nodos quosdam lacertorum2 et descriptos3 toros4 figuramque omnem corporis sibi congruentem peritissime inspiciunt. [iii. 36.]
Nam si maiore impetu minor, uelut uehimenti aliquo tormento emisus infligatur maiori uel laxius iaculato, uel iam langescenti, quamuís ab eodem resiliat, retardat illum tamen aut etiam retro agit pro modo ictuum5 atque ponderum. [iii. 37.]
Quamobrem cum infanti puero solus ad trahendum aliquid uel repellendum nutus sit intiger; nerui autem et propter recentem minusque perfectam conformationem inhabiles, et propter humorem qui illi ætati exuberat marcidi, et propter nullam exercitationem languidi; pundus uero adeo sit exiguum ut né ab alio quidem inpactum1 grauiter urgeat, oportuniusque sit quam ad inferendam accipiendamque molestiam. [iii. 39.]
ac post paululum sagittas iam ferro graues, pennulís uegitatas[1] neruo2 intentissimo emisas, cęlum remotissimum petere.
nunquam tamen deterriar pudori huic reniti2 et lapsum meum té presertim manum dante corrigere. neque enim ideo est suscipienda pertinacia3 quam4 optanda constantia.
R. Quid aliud putas nisi diffinitionem illam sensús, ut antea quod1 nescio quid plus quam sensum includebat, ita nunc contrario uitio uacillare, quod non omnem sensum potuit includere? [iii. 56].