Jump to content

គតិលោក/ភាគទី៩/3

From Wikisource
113196គតិលោក, ភាគទី៩ចំណងជើងរឿងឧកញ៉ាសុត្តន្ដប្រីជា ឥន្ទ

រឿង​ព្រាន​សន្ទូច​ម្នាក់




មាន​ព្រាន​សន្ទូច​ម្នាក់ ថ្ងៃ​មួយ​នាំ​​កូន​ទៅ​ស្ទូច​ត្រី​នៅ​ទី​ស្ទឹង​មួយ លុះ​ស្ទូច​ទៅ​សន្ទូច​នោះ ធ្លាក់​ទៅ​ព័ទ្ធ​ជាប់​នឹង​ដង្គត់​ឈើ​ក្នុង​ទឹក ចៅ​ព្រាន​វាត់​ឡើង​សំគាល់​ថា​ត្រូវ​ត្រី​ហើយ លុះ​វាត់​ទាញ​មិន​រួច ក៏​នឹក​ថា​ត្រូវ​ត្រី​ធំ ទើប​ប្រាប់​ចៅ​កូន​ថា យើង​មាន​លាភ​បាន​ត្រី​ធំ​ហើយ នឹង​លើក​យក​ពុំ​រួច មាន​តែ​អញ​ចុះ​ទៅ​មុជ​ចាប់​យក​ទើប​បាន បើ​ដូច្នេះ កូន​ឯង​ទៅ​ប្រាប់​ម៉ែ​ឯង​ឯ​ផ្ទះ​ឲ្យ​ដឹង​ថា​យើង​បាន​ត្រី​ធំ​ណាស់ ឲ្យ​ម៉ែ​ដើរ​បង្ក​ហេតុ​ជំលោះ​នឹង​ពួក​ញាតិ នឹង​ពួក​ព្រៀង​លាន​ដែល​នៅ​ជិត​ខាង ឲ្យ​កើត​ទាស់​ទែង​គ្នា​ឡើង​ជា​ការ​កាល់​ហាម​ពួក​អស់​នោះ កុំ​ឲ្យ​មក​សុំ​ត្រី​យើង​បាន ឯ​ចៅ​កូន​ទទួល​ពាក្យ​ហើយ រត់​ត្រង់​ទៅ​ផ្ទះ ដល់​ហើយ​ក៏​ថ្លែង​សេចក្ដី​នុ៎ះ​ប្រាប់​ម្ដាយ តាម​ពាក្យ​ឪពុក​បង្គាប់​មក​នោះ​សព្វ​ប្រការ ឯ​នាង​ភរិយា​ចៅ​ព្រាន បាន​ស្ដាប់​ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ក៏​ដោះ​អាវ​ចេញ​ពី​ខ្លួន យក​ក្រមា​មក​ចោម​ពុង​ស្លៀក​សំពត់​សំយេះ​ក្រោម​នាកី លាត់​សំពត់​លើ​ជង្គង់​បក​ធ្យូង​ឆ្នាំង​សំឡ​លាប​មុខ ធ្វើ​អាការ​ដូច​ស្រី​ឆ្កួត ហើយ​ដើរ​ទៅ​កាន់​ផ្ទះ​ពួក​ញាតិ​សន្ដាន​ព្រៀង​លាន​ដែល​នៅ​ជិត​ខាង ។

ឯ​បណ្ដា​ប្រុស​ស្រី​ជា​ញាតិ បាន​ឃើញ​អាការ​កិរិយា​ប្លែក​ដូច្នោះ យក​នាំ​គ្នា​សួរ​ថា ហង​អើយ​ហង​ម្ដេច​ហង​មក​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់ យក​ធ្យូង​ឆ្នាំង​មក​លាប​មុខ ដូច្នេះ" ។ ឯ​មេ​នោះ​និមិត្ត​តែ​ញាតិ​ណា​សួរ​ដូច្នេះ​ក៏​ស្រែក​ជេរ​បញ្ចេរ​ទៅ​ថា ខ្មោច​មេ​ចោរ​អា​ចោរ​អស់​នេះ ចុះ​វា​ធ្ងន់​ក្បាល​អ្វី​វា ថ្វី​បើ​អញ​លាប​ធ្យូង តើ​អញ​ទៅ​ធ្វើ​អ្វិ​វា ល្អ​អាក្រក់​តើ​វា​ទើស​ក្បាល​ម្ដាយ​អាពុក​វា​ឬ ខ្មោច​មេ​ចោរ​អា​ចោរ​អស់​នេះ​ពេញ​ជា​ខូច ។ ឯ​ពួក​ញាតិ​ទាំង​ឡាយ បាន​ឮ​មេ​នោះ​ជេរ​ប្រទេច​ផ្ដាសា​ឥត​ហេតុ​ដូច្នោះ អ្នក​ខ្លះ​អត់​មិន​បាន​ក៏​ជេរ​តប​ទៅ កើត​ជា​អធិករណ៍​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ឡើង អ្នក​ខ្លះ​ខឹង​ក៏​ធ្វើ​រឿង​រ៉ាវ​ប្ដឹង​ដល់​សាលា​ចៅ​ក្រម ៗ ឲ្យ​កោះ​បក​តួ​នាង​នោះ​មក​ជំនុំ​ជំ​រះ​តាម​រឿង​ចោទ រក​ទៅ​ឃើញ​ទោស​នាង​នោះ​ជា​អ្នក​ដើរ​បង្ក​ហេតុ ទើប​ចៅ​ក្រម​សាលា​កាត់​ពិន័យ​លក់​តាម​សក្ដិ​តូច​សក្ដិ​ធំ តាម​ទោស​ដែល​ខ្លួន​ជេរ​គេ​ឥត​ទោស​នោះ​ឯង ។ ថ្លែង​ឯ​ចៅ​ព្រាន​ជា​ប្ដី កាល​ប្រើ​កូន​ឲ្យ​ទៅ​ប្រាប់​ម្ដាយ​វា​នោះ ក្រោយ​នោះ​ចៅ​ព្រាន​ស្រាត​សំពត់​ដាក់​នៅ​លើ​ច្រាំង ហើយ​មុជ​ចុះ​ទៅ​តាម​ខ្សែ​សន្ទូច​ដើម្បី​នឹង​ចាប់​ត្រី លុះ​មុជ​ទៅ​ដល់​ដង្គត់​ឈើ​ក្រោម ឈើ​នោះ​ប៉ះ​មក​ត្រូវ​ភ្នែក​ដូច​ជា​គេ​ចាក់​ចំចុង​កន្ទុយ​ភ្នែក ខំ​ស្ទាប​រក​ត្រី​មិន​ឃើញ ​មាន​តែ​ឫស​ឈើ​ជាប់​សន្ទូច ទើប​ខំ​ងើប​ឡើង​វិញ យក​ដៃ​ខ្ទប់​មុខ​ដោយ​ឈឺ​ភ្នែក​មហិមា ខំ​វារ​ឡើង​ដើម្បី​នឹង​យក​សំពត់​ស្លៀក ។ ឯ​សំពត់​នោះ​សោត កាល​ចៅ​ព្រាន​មុជ​ទឹក​ទៅ ត្រូវ​ខ្យល់​កំបុត​ត្បូង​កួច​ទម្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ទឹក ទឹក​ក៏​កួច​យក​សំពត់​នោះ​អន្តរ​ធាន​ទៅ​ហោង ។

ចៅ​ព្រាន​បាន​ក្ដី​វេទនា​ដោយ​រងា ដោយ​ឈឺ​ភ្នែក​នឹង​ទៅ​ផ្ទះ​ក៏​ពុំ​បាន ព្រោះ​ប្រាណ​អាក្រាត ខ្មាស​អ្នក​ស្រុក នឹង​ទ្រាំ​នៅ​ត្រាំ​ក្នុង​ទឹក​រងា​ណាស់ ទើប​ព្រាន​ឡើង​ទៅ​លាក់​ខ្លួន​ពួន​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ទំ​រាំ​អស់​សែង​ថ្ងៃ នៅ​រង់​ដល់​ពេល​យប់​ទើប​បាន​ទៅ​ផ្ទះ ទៅ​ដល់​ផ្ទះ​ហើយ ក៏​ពុំ​ហ៊ាន​ឡើង​ផ្ទះ ដោយ​នាង​ប្រពន្ធ​អុជ​ភ្លើង​ភ្លឺ​ស្រែក​ហៅ​ប្រពន្ធ ឲ្យ​បោះ​សំពត់​មួយ​មក​ស្លៀក ទើប​ឡើង​ទៅ​បាន ហើយ​ក៏​និយាយ​ពី​ក្ដី​ទុក្ខ​វិនាស​ទ្រព្យ​ដោយ​គេ​លក់​ព្នៃ ប្រាប់​គ្នា​ទៅ​មក​តាម​រឿង​ដែល​ខ្លួន​ធ្វើ​ខុស​នោះ​ឯង ជន​ទាំង​ពីរ​ក៏​បាន​ក្ដី​វិនាស​ផ្លូវ​ទាំង​ពីរ​ប្រការ គឺ​ផ្លូវ​ព្រៃ​ក៏​ពុំ​បាន​ត្រី សំពត់​ស្លៀក​ក៏​អន្តរធាន​ដោយ​ខ្យល់​កួច​យក​ទៅ ភ្នែក​ក៏​បែក ដោយ​ត្រូវ​នឹង​ដង្គត់​ឈើ​នោះ ឯ​ផ្លូវ​ផ្ទះ​ក៏​វិនាស ដោយ​ពួក​ញាតិ​គេ​ខឹង​គេ​ប្ដឹង​បង់​ទ្រព្យ​ធន ដោយ​ចាញ់​ក្ដី​គេ​ផង ម្ល៉ោះ​ហើយ​ក៏​នាំ​គ្នា​សោក​សៅ​ក្ដៅ​ចិត្ត ដោយ​គំនិត​គិត​ខុស​នោះ​ហោង ។

រឿង​នេះ បាន​គតិ​ដល់​បុគ្គល​កំណាញ់​លាភ​ភ័យ​ក្រែង​គេ​មក​សុំ​ត្រី​ខ្លួន ប្រាជ្ញ​គប្បី​ប្រកប​គតិ​ទៅ​ទៀត​ចុះ ។

ព្រាន​អើយ​ព្រាន​ព្រាហ្មណ៍ សន្ទូច​ជាប់​រាប់​ព្រាហ្មណ៍​ថា​ត្រី​ធំ កើត​ចិត្ត​ហួង​ហែង ភ័យ​ក្រែង​គេ​សុំ បង្ក​ហេតុ​ជំលោះ​ឡើង​គ្រប់​ឋាន ។ កើត​កាឡកិណី ផ្លូវ​ផ្ទះ​កើត​ក្ដី ប្រាញ់​បង់​ធន​ធាន ផ្លូវ​ព្រៃ​ខ្យល់​ជាត់ សំពត់​ពី​ប្រាណ ត្រី​សោត​ពុំ​បាន​សា​ធ្នែក​បែក​អឺយ ។ ចប់​តំរា​ហួង​លាភ​ដែល​ពុំ​ទាន់​ឃើញ ជា​គតិ​ទី ៥៥ ។