គតិលោក/ភាគទី៩/2
រឿងសត្វត្រចៀកកាំនឹងគ្រាប់ធ្មៃ
និទាននេះមានដំណាលក្នុងក្បួនបារាំងសែស
មានសត្វត្រចៀកកាំមួយ ហើរទៅឃើញអ្នកចំការម្នាក់ព្រួសដាំគ្រាប់ធ្មៃ គ្រាប់ក្រចៅនៅទីមួយ ក៏គិតឃើញថា គ្រាប់ពូជនេះកើតឡើងជាសត្រូវដល់ពួកសកុណបក្សីនានា លុះគិតដូច្នោះហើយ ក៏ហើរទៅប្រាប់បក្សីចាបទាំងឡាយថា "ម្នាលចាបទាំងឡាយអ្នកឯងរាល់គ្នា បានឃើញសត្រូវរបស់ខ្លួនហើយឬ ? ចាបទាំងឡាយបានឮហើយក៏សួរថា "សត្រូវរបស់យើងនោះនៅឯណាហៈ ? ។ ត្រចៀកកាំប្រាប់ថា "អ្នកទាំងឡាយបានឃើញមនុស្សម្នាក់ គេព្រួសគ្រាប់ធ្មៃគ្រាប់ក្រចៅឬទេ ? គ្រាប់ពូជនោះហើយ ជាសត្រូវដល់អ្នកទាំងពួង នែអ្នកទាំងឡាយ ឯគ្រាប់ពូជនោះតែដុះធំឡើងកាលណា គេកាប់យកទៅកូតថ្ពូតធ្វើជាសំណាញ់ជាលប់ ដាក់យកពួកចាបទាំងឡាយទៅប្រហារបរិភោគតាមក្ដីប្រាថ្នា ហេតុនោះ បានជាយើងពោលថាគ្រាប់ពូជនោះ ជាសត្រូវរបស់ចាបព្រាបទាំងឡាយនឹងកើតមានទៅខាងមុខ អើបើអ្នកទាំងឡាយចង់បានក្ដីសុខទៅខាងមុខ គួរតែនាំគ្នាចុះទៅស៊ីគ្រាប់ពូជនោះ ឬជួយចឹកពាំនាំគ្រាប់ពូជនោះ ទៅចោលឯទីមានស្មៅឲ្យអស់ កុំឲ្យពូជនេះដុះឡើងបាន បើបណ្ដោយឲ្យកើតហើយ ក្ដីអន្តរាយចំពោះនឹងមានដល់អ្នកទាំងឡាយ ទៅមុខមិនខានឡើយ" ។ ឯហ្វូងចាបនោះ ទុកជាបានឮពាក្យត្រចៀកកាំប្រាប់ដូច្នោះ ក៏ពុំមានអើពើធ្វើតាមឡើយ នាំគ្នាព្រងើយកន្តើយដោយភាពកំជិល ភាពសប្បាយ មិនយល់ក្ដីទុកទៅខាងមុខនឹងបៀតបៀនខ្លួនឡើយ លុះនៅយូរមកក្រចៅធ្មៃនោះ ដុះចំរើនធំឡើងដល់ចាស់កំណត់ពេញការ ចៅម្ចាស់ចំការ ក៏កាប់យកទៅកូតថ្ពូតជាខ្សែហើយចងជាសំណាញ់ បានជាលប់យកទៅដាក់ចាបនៅទីវាលមួយ ។ ចាបទាំងឡាយ មិនស្គាល់ជាលប់បានឃើញស្រូវដែលគេបាចសាចជានុយ ក៏នាំគ្នាចុះស៊ី នាយលប់ក៏ទាញលប់វាត់ត្រសោបរួបយកចាបទាំងហ្វូងនោះបាន ហើយចាប់ដាក់ទ្រុង យកទៅលក់ទៅប្រហារស៊ីហោង ។
ឯចាបទាំងឡាយ កាលត្រូវលប់ ត្រូវទ្រុងគេហើយ ទើបនាំគ្នាគិតដល់ឱវាទ នៃសត្វត្រចៀកកាំដែលបាននិយាយប្រាប់ឲ្យគិតបំផ្លាញគ្រាប់ធ្មៃ គ្រាប់ក្រចៅ កុំឲ្យដុះបាន ហើយខ្លួនពុំនាំពាអើពើធ្វើតាមទៅប្រមាទគ្រាប់ធ្មៃ គ្រាប់ក្រចៅថា មិនអាចចងព័ទ្ធខ្លួនបានទេ ឥឡូវនេះ ត្រូវដូចពាក្យត្រចៀកកាំនោះហើយ ឱយើងអើយ ផុតផ្លូវកែខៃ ដល់នូវអាយុខ័យក្ស័យវិនាសពិតហើយ នោសនេះនឹងបន្ទោសនរណាគឺបន្ទោសខ្លួនឯងមិនតាមឱវាទត្រចៀកកាំ ដែលពោលប្រាប់ពោលប្រើនោះឯង ។ ចាបទាំងឡាយ ក៏សោកស្ដាយគំនិតស្ដាយជីវិតពន់ពេក នាំគ្នាស្រែកទ្រាំតាមយថាកម្មហោង ។
រឿងនេះ បានគតិដល់បុគ្គលអ្នកមិនយល់ក្ដីអន្តរាយនឹងមកដល់ខ្លួន ទោះមានគេប្រាប់ ក៏មិនជឿ មិនស្ដាប់ មិនប្រព្រឹត្តទៅតាម បានក្ដីប្រមាទថាសត្រូវនៅឆ្ងាយនៅតូច មិនដល់មកខ្លួនទេ ដូចយ៉ាងរោគពិស កាលកើតនៅតូចមិនទាន់ចេញកំឡាំងនោះមិនគិតខ្វល់ខ្វាយរកពេទ្យហ្មគ្រូថ្នាំឲ្យមើល ឲ្យរក្សាខ្លួនទេ ប្រមាទនៅទាល់តែរោគពិសនោះ កើតកាយផ្សាយពិសពេញកំឡាំង បាននូវក្ដីទុក្ខវេទនា ជាសហ័សមួយទៀត ដូចបុគ្គលពាលធ្វើនូវអំពើបាបកម្ម បើបាបនោះនៅមិនទាន់ឲ្យផល ក៏សំគាល់ថាបានគ្មានថាបារផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំ លុះបាបនោះ ឲ្យផលដល់កាលណា ទើបស្រែកទួញយំរងទុក្ខក្នុងកាលនោះ ។ បទនេះរួមដោយពាក្យបាលីក្នុងលោកនីតិថា
មធុវ មញ្ញតិ ពាលោ
យាវ បាបំ ន បច្ចតិ
យទា ច បច្ចតិ បាបំ
ថេ ទុក្ខំ និគច្ឆតិ
ប្រែថា បាបពុំទាន់ឲ្យផលដល់កាលណា ពាលគិតថាបាបនោះដូចទឹកឃ្មុំ លុះបាបកម្មឲ្យផលដល់ប្រជុំ ទើបពាលរងទុក្ខធំក្នុងកាលនោះ ។ ចប់តម្រាប្រមាទសត្រូវនៅតិចតូចធ្លាយ ជាគតិទី ៥៤ ។