គតិលោក/ភាគទី៨/8

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
គតិលោក, ភាគទី៨ by ឧកញ៉ាសុត្តន្ដប្រីជា ឥន្ទ
រឿង​ពស់​ក្បាល​ច្រើន​កន្ទុយ​តែ ១ នឹង​ពស់​ក្បាល​តែ ១​កន្ទុយ​ច្រើន


រឿង​ពស់​ក្បាល​ច្រើន​កន្ទុយ​តែ ១ នឹង​ពស់​ក្បាល​តែ ១​កន្ទុយ​ច្រើន



មាន​ពស់​ពីរ ពស់​មួយ​ក្បាល​ច្រើន កន្ទុយ​តែ ១ ពស់​មួយ​ទៀត​មាន​កន្ទុយ​ច្រើន​តែ​ក្បាល​តែ ១ ។ ពស់​ទាំង​ពីរ​លូន​មក​ជួប​គ្នា ក៏​និយាយ​អួត​ឫទ្ធិ អួត​អំណាច​ទីទៃៗ ឯ​ពស់​ក្បាល​ច្រើន​អួត​ថា "យើង​មាន​ក្បាល​ច្រើន​នេះ ជា​ការ​មាន​ប្រយោជន៍​ច្រើន គឺ​នឹង​គិត​ការ​អ្វីៗ​បាន​ពិគ្រោះ​ប្រឹក្សា​យល់​ព្រម​គ្នា ទើប​ធ្វើ​ការ​នោះ​សម្រេច​ទៅ​បាន" ។ ឯ​ពស់​ក្បាល ១ អួត​ថា "យើង​មាន​ក្បាល​តែ ១ ជា​ការ​មិន​ទាស់ទែង បើ​ចង់​លូន​ចូល​ចេញ​តាម​ច្រក​ចង្អៀត ក៏​ចេញ​ចូល​បាន​ងាយ កន្ទុយ​ច្រើន យើង​សម្រប​តាម​ក្បាល ១ មិន​មាន​ទើសទែង​នឹង​អ្វី នែ​ប្រស្ដែង​ពស់​ក្បាល​ច្រើន យើង​នឹង​លង​ឫទ្ធិ​គ្នា​ក្នុង​គ្រា​នេះ ឲ្យ​ឃើញ​ជា​រូប​ណា​ចេញ​ចូល​តាម​ចន្លោះ​របង​សួន​នេះ​បាន រូប​ណា​ចេញ​ចូល​ពុំ​បាន គង់​ដឹង​ឫទ្ធិ​គ្នា​ជា​ប្រាកដ" ។ ពស់​ក្បាល ១ ថា​ហើយ ក៏​លូន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចន្លោះ​របង សម្រប​កន្ទុយ​តាម​គ្នា ចូល​បាន​ចេញ​បាន​ឥត​ទើសទាល់​នឹង​អ្វី​ឡើយ ឯ​ពស់​ក្បាល​ច្រើន​ឃើញ​ពស់​ក្បាល ១ លូន​ចូល​ចេញ​បាន​ដូច្នោះ​ក៏​លូន​ចូល​ទៅ​តាម តែ​ទៅ​ពុំ​រួច​ព្រោះ​ទើស​នឹង​ក្បាល​ច្រើន ខំ​ជ្រែក​ជែក​ចូល​យ៉ាង​ណា ៗ ក្ដី ក៏​ចូល​ទៅ​ពុំ​បាន​ឡើយ ពស់​ក្បាល​ច្រើន ក៏​កើត​ក្ដី​ខ្មាស​អៀន​នឹង​ពស់​ក្បាល ១ ចាញ់​គេ​ហើយ ទើប​លូន​រត់​ទៅ​កាន់​លំនៅ​ខ្លួន​វិញ​ហោង ។

ពាក្យ​ឃ្លោង : ពស់​មួយ​ក្បាល​ច្រើន​ចំរើន​ទាស់ ចូល​មិន​អស់​ចេញ​មិន​អប​សម្រប​គ្នា ពស់​មួយ​កន្ទុយ​ច្រើន​ទោះ​បែក​រា អាច​សម្រប​ស្រប​គ្នា​ចូល​ចេញ​ងាយ ។

ពាក្យ​ទំនៀម​ថា : វត្ត​មួយ​សង្គ្រាជ​ពីរ​ទី​មិន​ស្អាត លោក​ធាតុ​មួយ​មាន​អាទិត្យ​បី នគរ​មួយ​ស្ដេច​ច្រើន​អធិបតី ប្រាជ្ញ​គប្បី​ដឹង​ដោយ​ពាក្យ​ឧបមា ។ ក្នុង​គម្ពីរ​លោក​នីតិ​ថា

ពហវោ យត្ថ នេត្តារោ

សព្វេ បណ្ឌិតា មានិនោ

សព្វេ មហត្តមិច្ឆន្តិ

តេសំ កម្មំ វិនស្សតិ ។

ប្រែ​ថា អ្នក​ធំ​ច្រើន​ប្រាជ្ញ​ច្រើន​ក្នុង​ទីណា សឹង​ប្រាថ្នា​ចង់​ធំ​ទីទៃ ៗ ការងារ​ដែល​ធ្វើ​នោះ​ពុំ​ប្រពៃ ចុះ​ក្នុង​ន័យ​ហីន​ជោគ​លោក​វិនាស ។