គតិលោក/ភាគទី៦/5
| ←រឿងមុន | គតិលោក, ភាគទី៦ by រឿងចៅមាណពម្នាក់ចិញ្ចឹមសុនខតឿ ១ |
រឿងបន្ទាប់→ |
រឿងចៅមាណពម្នាក់ចិញ្ចឹមសុនខតឿ ១
មានចៅមាណពម្នាក់ ចិញ្ចឹមសុនខតឿ ១ ជាទីប្រើប្រាស់ក្នុងការនាំយកវត្ថុអ្វី ៗ ទៅបាន ថ្ងៃមួយ ចៅមាណពទៅព្រៃដើម្បីកាប់ឈើរើព្រៃ ធ្វើចម្ការពោតបានផ្ដាំភរិយាថា ខ្លួនទៅចម្ការមុន ចាំដល់ពេលថ្ងៃបន្តិច ឲ្យយកកញ្ចប់បាយចងកឆ្កែ ឲ្យវានាំយកទៅឲ្យខ្លួនជាក្រោយ ផ្ដាំស្រេចហើយ ចៅនោះក៏ទៅចម្ការឯព្រៃធ្វើការតាមភាពខ្លួន ។
ឯនាងភរិយា លុះដល់ពេល ក៏ចំអិនអាហារបានហើយ ទើបរៀបចាត់ចែងវេចជាបង្វោចហើយ ចងនឹងកឆ្កែតឿប្រាប់ថា ចូរអានាំអាហារនេះ ទៅឲ្យម្ចាស់អាឯចម្ការឯណោះឲ្យឆាប់ ឯឆ្កែនោះ ក៏ទទួលពាក្យហើយ បោលតម្រង់ទៅចម្ការ លុះទៅដល់អូរមានទឹកខណ្ឌនៅ ទឹកនោះជ្រៅ សុនខនឹងលុយឆ្លងទៅពុំរួច រកទីទួលគោក ទីទឹករាក់ ឬទូកក្ដារឆ្លងពុំបានពេលសោតក៏ជួនថ្ងៃជិតត្រង់ សុនខក៏ប្រថុយលោតហែលឆ្លងទៅដោយកម្លាំងរហ័ស ឯអាហារក្នុងបង្វេចនោះក៏ទទឹកទាំងអស់ លុះទៅដល់ម្ចាស់ក៏បោលចូលទៅទៀបជិត ។
ឯចៅមាណព ស្រាយយកបង្វេចបាយអំពីកឆ្កែឃើញបាយនោះទទឹកជោកដូច្នោះ ក៏ខឹងនឹងសុនខទើបចាប់ដំបង ២-៣ ដំបងយ៉ាងដំណំ ហើយផ្ចាលដោយប្រការផ្សេងៗ ឯសុនខនោះ លុះត្រូវនាយវាយដូច្នោះ ក៏ឈឺចិត្តអាណិតខ្លួនក្រៃពេក ទើបបោលចេញចាកទីនោះ ហើយគិតថា អញនេះជាសុនខកបកម្លាំងខ្លាំងពូកែហើយ ឥឡូវអាដំបងនោះវាពូកែលើសឯងទៅទៀត គឺវាអាចប្រហារក្បាលឯងបានជាម្ដង បើដូច្នេះគួរតែអញអធិដ្ឋានបន់ទេវតា ឲ្យលោកជួយប្រសិទ្ធីកាយអញនេះ ឲ្យក្លាយទៅជាដំបងវិញ គិតហើយសុនខក៏អធិដ្ឋានថា "ព្រះឥសូរជាម្ចាស់អើយ សូមមេត្តាប្រោសធ្វើរូបកាយខ្ញុំ ឲ្យកើតជាដំបងហោង" ។
កាលនោះ ព្រះឥសូរទេវតាក៏មកប្រសិទ្ធីកាយសុនខនោះឲ្យកើតជាដំបង សម្រេចដូចបំណងនៃឆ្កែតឿនោះឯង ឯដំបងសុនខចាប់ផ្ដើមពីនោះមក ក៏តាំងតែហោះហើរដើរ វាយគេ វាយឯងឥតឈប់ឈរគឺវាយមនុស្សនូវសព្វសត្វទូទៅទាំងពិភព ។
ឯមនុស្សនិងសត្វទាំងឡាយ បានក្ដីក្ដៅក្រហាយទាំងអស់គ្នា ទើបនាំគ្នាឡើងទៅប្ដឹងដល់ព្រះឥស្សរាធិបតី តាមដំណើរដែលដំបងសុនខបៀតបៀននោះឯង ។ ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលឥទ្ធិឫទ្ធិ៍ និម្មិតជាភ្លើងឆេះប្រហារដំបងនោះចេញ ។ ឯដំបងសុនខឃើញភ្លើងឫទ្ធិមកដុតអាត្មាដូច្នោះ ក៏នឹកថាអញជាដំបងនេះ ថាមានឫទ្ធិខ្លាំងពូកែហើយ ឥឡូវមានភ្លើងខ្លាំងពូកែលើសអញទៀត "ឱ ព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមមេត្តាប្រោសឲ្យខ្ញុំកើតជាភ្លើងវិញហោង" ។
ព្រះឥស្សរាធិបតី ក៏ធ្វើដំបងសុនខនោះឲ្យកើតជាភ្លើងតាមទំនើងក្ដីប្រាថ្នានៃសុនខ ឯភ្លើងសុនខចាប់ដើមតាំងពីកើតឡើង ក៏ដើរដុតឆេះព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិ៍នូវទីភូមិលំនៅទូទៅពិភព ពុំមានឈប់ឈរឡើយ ។
ឯមនុស្សនឹងសត្វទាំងឡាយ បានក្ដីក្ដៅក្រហាយទាំងអស់គ្នា ទើបនាំគ្នាទៅក្រាបទូលប្ដឹងដល់ព្រះឥសូរតាមរឿងនោះឯង ។ ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលឫទ្ធិឲ្យកើតជាភ្លៀងបង្អុរធ្លាក់ចុះមករលត់ភ្លើងសុនខនោះ ។ ភ្លើងសុនខគិតថា ភ្លើងអញនេះ អាចហានខ្លាំងពូកែណាស់ហើយ ឥឡូវមានទឹកភ្លៀងវិសេសលើសវិញ "ឱ ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមឲ្យខ្ញុំកើតជាភ្លៀងវិញចុះ" ។
ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលឲ្យភ្លើងសុនខប្រែកើតជាភ្លៀងតាមក្ដីប្រាថ្នា ឯភ្លៀងសុនខចាប់ដើមតាំងពីកើតឡើង ក៏ចេះតែបង្អុរភ្លៀងធ្លាក់ជន់ជោរលិចព្រៃលិចភូមិស្រែចម្ការនានា ។
មនុស្សនឹងសត្វបានក្ដីក្ដៅក្រហាយទីទៃៗ ទើបនាំគ្នាឡើងប្ដឹងដល់ព្រះឥសូរ ។
ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលឫទ្ធីឲ្យកើតជាខ្យល់បោកផាត់បង្ហូតទឹកភ្លៀងឲ្យហែងហួតបាន ។ ឯភ្លៀងសុនខឃើញខ្យល់មានអំណាចជាងខ្លួនដូច្នោះ ក៏អធិដ្ឋានថា "ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមមេត្តាប្រោសឲ្យខ្ញុំកើតជាខ្យល់វិញទៅ" ។
ព្រះឥសូរក៏ធ្វើភ្លៀងឲ្យកើតជាខ្យល់ តាមក្ដីប្រាថ្នានៃសុនខនោះឯង ។ ឯខ្យល់សុនខចាប់ដើមពីកើតឡើងមក ក៏តាំងតែបោកផាត់បំបាក់អស់ឈើព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិទួទៅសព្វឋាន ឈើទាំងឡាយធន់ពុំបាននឹងកម្លាំងខ្យល់សុនខ សឹងបោកបក់បំបាក់ដួលរលើងរលំទៅផ្សេងៗ នៅសល់តែដំបូកស្កួយ ១ ដុះកណ្ដាលវាយពុំកក្រើករំពើកឡើយ ។ ឯខ្យល់សុនខបានឃើញដំបូកស្កួយនោះ ពុំកក្រើកដោយកម្លាំងខ្លួនដូច្នោះ ក៏គិតថា ដំបូកនេះខ្លាំងកែលើសអាត្មា គួរតែប្រាថ្នាឲ្យកើតជាដំបូកវិញប្រសើរវិសេសជាងខ្យល់នេះ គិតហើយសុនខអធិដ្ឋានថា "ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយមេត្តាប្រោសឲ្យខ្ញុំកើតជាដំបូកវិញហោង" ។
ឯព្រះឥសូរក៏ប្រសិទ្ធិខ្យល់សុនខ ឲ្យកើតជាដំបូកស្កួយ ១ ដុះឡើងនៅកណ្ដាលទីវាល ។ គ្រាកាលនោះ មានមហិង ១ ទៅរកស៊ីស្មៅ នៅទីទៀបខាងដំបូក ក្របីនោះវារមាស់ក្បាល ក៏ជល់វ័ធដំបូកនោះបែកបាក់ធ្លាក់ចុះ ឯដំបូកសុនខគិតថា អាសត្វមហិង្សានេះ វាខ្លាំងពូកែលើសដំបូកនេះទៅទៀត បើដូច្នេះគួរអញអធិដ្ឋានឲ្យកើតជាមហិង្សាវិញ គិតហើយអធិដ្ឋានថា "ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមមេត្តាធ្វើឲ្យខ្ញុំកើតជាសត្វមហិង្សាវិញ" ។
ឯព្រះឥសូរក៏ធ្វើដំបូកសុនខនោះឲ្យកើតជាសត្វមហិង្សាតាមក្ដីប្រាថ្នា ។ ឯមហិង្សាសុនខ ចាប់ដើមពីកើតឡើងមក ម្ចាស់នឹងប្រើប្រាស់ពុំសូវបាន ជាក្របីទាញទង់ណាស់ ចងនឹងខ្សែអ្វី ៗ ពុំជាប់ឡើយ ទើបម្ចាស់នោះយកព្រ័ត្រ ៣ ធ្លុងទៅចងក ទើបជាប់បានមហិង្សាសុនខ ទាញកន្ត្រាក់ព្រ័ត្រនោះពុំដាច់ឡើយហើយគិតថា អាព្រ័តនេះវាពូកែ លើសអញទៅទៀត "ខ្ញុំព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមមេត្តាប្រោសឲ្យខ្ញុំកើតជាព្រ័ត្រទៅវិញចុះ" ព្រះឥសូរក៏ប្រសិទ្ធិឲ្យកើតជាព្រ័ត្រ តាមដោយសេចក្ដីប្រាថ្នានៃសុនខ គ្រាកាលនោះមានឆ្កែតឿ ១ ចូលទៅឃើញចង្វាយព្រ័ត្រ ក៏កង្កៀមស៊ីដាច់ជាកំណាត់ធំ កំណាត់តូច ឯព្រ័ត្រសុនខ ឃើញឆ្កែតឿវាកកេរស៊ីព្រ័ត្រដាច់ដូច្នោះ ក៏នឹកថា អាសុនខនេះវាខ្លាំងពូកែលើសព្រ័ត្រនៅទៀត "ឱព្រះជាម្ចាស់ខ្ញុំអើយសូមមេត្តាប្រោសធ្វើខ្ញុំឲ្យកើតជាឆ្កែតឿវិញចុះ" ។
ព្រះឥសូរក៏មកប្រសិទ្ធីព្រ័ត្រនោះ ឲ្យកើតជាសុនខតឿដូចក្ដីប្រាថ្នា ចៅសុនខក៏បែរហក់ចុះមកជាឆ្កែតឿដូចមុនវិញហោង ។
រឿងនេះ បានគតិដល់បុគ្គលអ្នកប្រាថ្នាចង់តែបានវត្ថុអ្វី ៗ ពុំដឹងវត្ថុនោះ ជាសត្រូវធ្លាក់មកត្រូវលើខ្លួនឯវិញ ។
មួយទៀតហៅថា ប្រាថ្នាហួសសំណាង ហួសជាតិហួសកំណើត ប្រព្រឹត្តទៅមិនផុតឧបនិស្ស័យ ។ បទនេះអ្នកប្រាជ្ញគួរគប្បីពិចារណាទៅទៀតចុះ ។ ចប់តម្រាប្រាថ្នាហួសសំណាង ទី ២៧ ។