គតិលោក/ភាគទី១/5
| ←រឿងមុន | គតិលោក, ភាគទី១ by ទោសកើតអំពីជក់អាភៀននឹងកញ្ឆា |
រឿងបន្ទាប់→ |
ទោសកើតអំពីជក់អាភៀននឹងកញ្ឆា
ស. ករុណា ខ្ញុំករុណាចូលចិត្តហើយ អើយ៉ាងជក់អាភៀនជក់កញ្ឆានោះ តើមានទោសយ៉ាងណាខ្លះទាន ? ។
គ. ឱ រឿងជក់អាភៀនជក់កញ្ឆានោះ មានទោសប្រហែល ៗ នឹងសុរានោះដែរ ឯងគិតមើលចុះសុរាអាភៀននោះ សឹងមានផាស៊ីគេទិញដាច់មុខក្នុងស្រុកមួយ ៗ ធ្វើលក់បានតែម្នាក់ ៗ ម្ល៉ោះហើយ គេចង់ដំឡើងថ្លៃយ៉ាងណា ក៏តាមតែចិត្តគេទាំងអស់ តម្លៃនោះលើសប្រមាណឃើញចុះទុកយ៉ាងច្រើនៗ បើខ្លួនទៅប្រកបគិតធ្វើឡើងបាន តែនាយផាស៊ីគេដឹងហើយគេក៏ចាប់លក់ព្នៃតាមច្បាប់ ព្រះរាជបញ្ញត្តិ ត្រូវបង់ប្រាក់ ធ្លាក់ដល់ទោសជាប់គុកជាប់ក្ដីក្នុងលោកនេះ ១ ទៀត អ្នកជក់អាភៀននោះសព្វថ្ងៃនេះ ឯងយល់ស្រាប់ហើយ អ្នកណាមានរូបល្អខ្លះ អ្នកល្អណាគេគាប់ចិត្តខ្លះ សេចក្ដីចំរើនមានយ៉ាងណាខ្លះ គួរឯងគិតមើលចុះ ឯរឿងកញ្ឆាទៀត ក៏ប្រហែល ៗ នឹងអាភៀនដែរ សឹងជារបស់នាំឲ្យកាយវិកលវិការនាំឲ្យឆ្កួតចិត្តប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកិរិយាទាបថយទាំងអស់ ។
ស. ករុណា ខ្ញុំយល់ហើយទាន មួយទៀតការគួរឲ្យខ្លាចក្នុងលោកនេះតើឲ្យខ្លាចអ្នកណាទាន ? ។
គ. ឱ ការដែលគួរឲ្យខ្លាចនោះ ក្នុងចិត្តគំនិតឯងតើខ្លាចអ្វីសព្វថ្ងៃនេះ ? ។
ស. ខ្ញុំព្រះករុណាសព្វថ្ងៃនេះគិតខ្លាចស្ដេច ១ ខ្លាចអ្នកមានសម្បត្តិ ១ យ៉ាងនេះត្រូវឬមិនត្រូវ ? ។
គ. ឯងគិតខ្លាចស្ដេច ខ្លាចអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនោះមិនត្រូវទេ ខ្លាចអីស្ដេចនោះ បើយើងទៅប្រព្រឹត្តការឯណាឲ្យខុសនឹងព្រះរាជបញ្ញត្តិ ក្រិត្យព្រះអាជ្ញាគឺយើងទៅធ្វើការខុស មានធ្វើចោរកម្មជាដើមនោះ ទើបមហាក្សត្រ លោកដាក់ទោសទណ្ឌកម្មយើងបាន បើយើងរក្សាខ្លួនយើង ឲ្យត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ហើយ យើងប្រព្រឹត្តកាយប្រព្រឹត្តចិត្តសុចរិត តាមព្រះរាជប្រកាសហើយ ស្ដេចនោះ លោកនឹងដាក់ទោសទណ្ឌកម្មយើងឯណាបាន ឯអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនោះសោត បើយើងកុំទៅរកខ្ចីទ្រព្យគេ យើងកុំទៅពឹងទ្រព្យគេ ៗ នឹងមកធ្វើទោសយើងឯណាបានហេតុនោះ ទើបថាយើងមិនត្រូវខ្លាច ។