គតិលោក/ភាគទី១/10
រឿងតាថេននិងសិស្ស ៣ នាក់
ឯរឿងចៅសននោះ ដើមឡើយមានសាមណេរ ១ អង្គ អ្នកស្រុកគេតែងហៅលោកតាថេន ៗ នោះជានេនខ្ជីខ្ជា លួចមាន់វត្តស្ងោរ ផឹកស្រា ស៊ីបាយល្ងាចតែរឿយ ៗ មានមនុស្ស ៣ នាក់រួមចូលផឹកស៊ីជាមួយផង ។ លុះនៅយូរមក តាថេនរកប្រាក់នឹងទិញស្រាពុំបាន ហើយគិតក្រែងនៅយូរទៅ អ្នកស្រុកគេដឹងថានេនផឹកស្រាគេនឹងបណ្ដេញបំបរចាកអារាម ទើបនិយាយពិគ្រោះគ្នានឹងមនុស្សទាំង ៣ នាក់នោះថាយើងនៅក្នុងស្រុកធំនេះ អត្តខាត់ប្រាក់ចាយណាស់ឧបាសក ឧបាសិកា ញោមវត្តនេះ គេក៏ពុំមានសទ្ធាធ្វើបុណ្យធ្វើទាននឹងយើងឡើយ ។ បើដូច្នេះ គួរយើងចេញទៅស្រុកក្រៅ ដើរកែខៃកុហកបញ្ឆោតអ្នកស្រុកស្រែចម្ការ ដោយឧបាយផ្សេងៗ គឺអញធ្វើជាលោកធុតង្គរុក្ខមូល ចៅឯង ៣ នាក់ធ្វើជាកូនសិស្សឧបដ្ឋាកដើរតាមក្រោយ ដើរនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលបបួលពួកអ្នកព្រៃ ឲ្យគេជឿថាអញវិសេស គេក៏នឹងនិមន្តធ្វើបុណ្យទាន បានចតុប្បច្ច័យហើយ សូមយើងកែខៃទិញបាយទិញស្រាផឹកទៅតាមកាល ។ ឯមនុស្សទាំង ៣ នាក់នោះក៏យល់ព្រមតាមតាថេន ក៏រៀបរកឆ័ត្រមុងធុតង្គ នូវគ្រឿងបរិក្ខារបានព្រមហើយ ទើបនាំមនុស្ស ៣ នាក់នោះ ចេញចាកស្រុកធំ ដើរទៅកាន់ស្រុកលើ តាថេនក៏ក្លែងខ្លួនជាលោកសង្ឃធុតង្គដោយព្រៃ ដល់វេលាព្រឹក ក៏ចូលទៅបិណ្ឌបាតក្នុងស្រុកតាមលំដាប់ផ្លូវ ឯបណ្ដាមហាជនអ្នកស្រុកក្រៅ កាលបើបានឃើញតាថេននោះហើយ ក៏នឹកស្មានថាជាលោកសង្ឃរុក្ខមូលដោយសុចរិត ទើបនាំគ្នាដាក់បាតប្រគេនចតុប្បច្ច័យផ្សេងៗ អ្នកខ្លះនិមន្តឆាកមហាបង្សុកូល អ្នកខ្លះនិមន្តដារឆាន់ធ្វើបុណ្យផ្សេង ៗ តាមសទ្ធាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ។ តាថេនបានលាភសក្ការៈហើយ ក៏ធ្វើជាសង្រួមឥន្ទ្រិយស្រគត់ស្រគំ ពុំសូវនិយាយស្ដីអ្វីច្រើនឡើយ ។ ឯមនុស្ស ៣ នាក់នោះតែទៅដល់ទីណា វាក៏នាំនិយាយសរសើរអួតគុណតាថេនប្រាប់អ្នកស្រុកនោះថា លោកគ្រូយើងនេះ លោកវិសេសខាងផ្លូវក្នុងពេកណាស់ ទាំងទឹកមន្តក៏ពូកែ ចេះទាំងយឹតមើលហួយ មើលប៉ោក៏ឆុតឆាប់តែលោកជាអ្នកសន្ដោស មិនមានសេចក្ដីលោភោទេបើអ្នកណាត្រូវចិត្តលោក ៗ ក៏ប្រោសឲ្យទានបានសម្រេចប្រយោជន៍គ្រប់ប្រការ ពួកយើង ៣ នាក់ក៏ឧស្សាហ៍ដើរតាមលោកទាំងម្ល៉េះនេះ ព្រោះឃើញសិល្បវិជ្ជាការនោះមែនទែនណាស់ ។ ឯពួកមហាជនទាំងឡាយ កាលបើបានស្ដាប់ពាក្យអ្នកទាំង ៣ នាក់ស្រដីអួតតាថេនដូច្នោះហើយ ក៏ជឿតាម ទើបនាំគ្នានិមន្តតាថេនសូត្របូជាព្រះគ្រោះខ្លះ សូមទឹកមន្តខ្លះសូមខ្សែកខ្សែចង្កេះខ្លះ តាថេនក៏បានលាភសក្ការៈបរិបូណ៌ដោយពួកអ្នកក្រៅរាប់អាន តែដល់ពេលយប់ស្ងាត់ចៅ ៣ នាក់ វាទៅលួចទិញស្រាទិញបាយមកលៀងគ្នាក្នុងព្រៃ តាមវិស័យកិរិយាពាល ។
ឯតាថេននឹងអ្នក ៣ នាក់វាប្រព្រឹត្តការកោងយ៉ាងនេះរៀង ៗ ទៅតាមផ្លូវ ។ លុះថ្ងៃ ១ តាថេននាំគ្នាទាំង ៣ នាក់ដើរទៅដល់ភូមិគោក ១ ទើបចូលទៅកាន់ភូមិនោះ ហើយទៅអង្គុយក្រោមម្លប់ដើមស្វាយខាងជើងភូមិ ។ ឯចៅ ៣ នាក់វានាំគ្នាចូលទៅក្នុងភូមិនិយាយឃោសនាប្រាប់អ្នកស្រុកថា លោកធុតង្គនិមន្តមកគង់នៅខាងជើងភូមិនោះឯង បើបងប្អូនត្រូវការប្រាថ្នាការអ្វី ៗ ក៏អញ្ជើញយកទឹកតែ ស្ករស ស្លាបារីទៅប្រគេនលោកចុះ លោកនិមន្តមកនេះ គឺមកចង់ប្រោសសត្វហើយ អ្នកណាចង់បានខ្សែកខ្សែចង្កេះ ទឹកមន្តការពាររោគអាសន្នកម្មផ្សេង ៗ ក៏សូមអញ្ជើញទៅរកលោកឲ្យឆាប់ចុះ ។ ឯបណ្ដាមហាជនប្រុសស្រីនៅទីភូមិនោះ, លុះឮថាលោកធុតង្គរុក្ខមូលវិសេសមកដូច្នោះហើយ ខ្លះក៏បានស្លាបារី ខ្លះក៏បានទឹកក្ដៅ តឹកត្រជាក់នាំគ្នាទៅរកតាថេន ដល់ហើយក៏ថ្វាយបង្គំសួរទទួលបដិសណ្ឋារៈប្រគេនទឹកស្រង់ទឹកឆាន់ ស្លាម្លូភេសជ្ជៈតាមសទ្ធា ហើយសំពះសួរថា ព្រះករុណាម្ចាស់និមន្តមកពីស្រុកណា ព្រះករុណា ។
តាថេនឆ្លើយថា "ចំរើនពរ អាត្មាភាពនេះនៅក្នុងក្រុង ចេញមកធុតង្គយូរខែហើយ នៅតែក្នុងព្រៃមិនដែលចូលស្រុកណាទេញោម ទើបតែថ្ងៃនេះ មានហេតុជាការមិនស្រួល នៅភូមិស្រុកញាតិញោមនេះ បានជាអាត្មាភាពខំឧស្សាហ៍ដើរមកនេះ" ។ ឯពួកអ្នកស្រុកនោះ លុះឮតាថេនថាដូច្នោះហើយ ក៏កើតសេចក្ដីសង្ស័យឡើងគ្រប់គ្នា ទើបនាំគ្នាសួរតបថា "ករុណាម្ចាស់, មានពុទ្ធដីកានេះយល់ប្លែកពេកណាស់" ចុះលោកម្ចាស់ យល់ហេតុភូមិយើងនេះមិនស្រួលយ៉ាងណា ? តាថេនថា "ញាតិញោមអើយ, អាត្មាអង្គុយធម៌យប់មិញនេះ ក៏ឃើញហេតុអន្តរាយ នឹងកើតមានដល់ញាតិញោម ក្នុងភូមិនេះទាំងអស់គ្នាគឺឃើញថា ភូមិនេះនៅតែ ៧ ថ្ងៃទៀត នឹងមានអសនីបាត គឺរន្ទះបាញ់មកត្រូវភូមិនេះ ដល់នូវសេចក្ដីវិនាសសូន្យទាំងភូមិជាម្ដង អាត្មាគិតអាណិតដល់ញាតិញោមរាល់គ្នាណាស់ បានជាខំឧស្សាហ៍មកនេះ ប្រាថ្នានឹងប្រាប់សេចក្ដីនោះ ឲ្យញាតិញោមបានដឹងខ្លួនជាមុន ថាបើញោមឯណាចង់ឲ្យរួចអំពីកាឡកិណី សេចក្ដីវិនាសនោះ មានតែរើផ្ទះសំបែងចេញអំពីទីចាស់ទៅតាំងនៅភូមិក្រៅជាថ្មីទៀត នោះទើបបានផុតភ័យអំពីអសនីបាតនោះបាន" ។ ឯបណ្ដាមហាជនទាំងឡាយនោះ លុះឮតាថេនថាដូច្នោះហើយ ក៏កើតសេចក្ដីភិតភ័យទាំងអស់គ្នា ទើបតបថា" សូមទានករុណាម្ចាស់ បើដូច្នោះ សេចក្ដីភ័យនោះនឹងមានដល់យើងខ្ញុំហើយ តែថា ការដែលថារើផ្ទះសំបែងអំពីភូមិនេះចេញទៅនោះ យល់ថាជាការលំបាកណាស់ បើដូច្នោះ ករុណាម្ចាស់ នឹងមានឧបាយកលល្មមឧបទេសកែខៃសេចក្ដីអន្តរាយអំពីរន្ទះនោះ ជាបានខ្លះឬទេ?” ឱ ញាតិញោមចង់គិតកែខៃឧបទេសនោះ ចាំអាត្មាអង្គុយធម៌មើលសិន" ថាហើយ តាថេនតាំងអុជទៀនធូប ហើយតាំងសមាធិអង្គុយធ្មេចភ្នែកបានតិច ក៏បើកភ្នែកហើយថា" បានញោម តែត្រូវខាតទុនខ្លះទើបអាចធ្វើបាន" ។ ករុណាម្ចាស់មិនអីទេ ទោះបង់ខាតធនធានប៉ុន្មាន ៗ ក៏មិនថាដែរ ធ្វើម្ដេចឯងដល់នូវសេចក្ដីវិនាសហើយ សូមនិមន្តលោកគ្រូម្ចាស់បង្គាប់ចុះ" ។ តាថេនក៏ធ្វើជាមាយាហើយប្រាប់ថា "ឱញាតិញោមអើយ អាត្មានេះជាសង្ឃផង នឹងបង្គាប់បញ្ជាទៅ ក៏ដូចជាមិនគួរនឹងភេទឯងជាសមណៈនោះសោះ ត្បិតភ្លើងរន្ទះនោះ តាមបាលីថាអសនី គឺថាអសុរាប្រែថាយក្ខខ្មោច ៗ នោះវាគាប់ចិត្តតែនឹងស្រា បាយ សាច់ ញាំភ្លា មាន់ស្ងោររៀបបូជាពលិការវា ហេតុនោះបានជាថាអាត្មាទាល់ណាស់ ព្រោះឯងជាលោកសង្ឃ" ។ "ករុណាម្ចាស់ កុំព្រួយព្រះហឫទ័យឡើយ និមន្តបង្គាប់ចុះ យើងខ្ញុំនឹងធ្វើតាម" ។ តាថេនបានឱកាសដូច្នោះហើយក៏ឲ្យធ្វើរោងពិធី ១ ខ្នងនៅក្រៅភូមិហើយឲ្យធ្វើរាជវ័តិ ទង់ ឆ័ត្រ ស្លាធម៌ បាយសី ជមចារ គ្រឿងចំអាបបង្អែមផ្សេង ៗ យកទៅតាំងនៅរោងពិធី ។
ឯមនុស្សទាំងឡាយ ក៏នាំគ្នាធ្វើតាមពាក្យតាថេននោះសព្វប្រការ ឯតាថេនក៏នាំគ្នា ៣ នាក់ចូលទៅក្នុងរោង ហើយយកអម្បោះចងព័ទ្ធសីមា ៧ ជាន់ហើយប្រាប់អ្នកស្រុកថា ញាតិញោមទាំងអស់នេះ សុទ្ធសឹងជាមនុស្សមានគ្រោះធំ ត្រូវតែនៅក្រៅរោងពិធីនេះ តាថេនថាហើយ ទើបសរសើរសំបុត្របិទនៅមាត់ទ្វារនោះថា កុំឲ្យនរណាចូលក្នុងរោងពិធីនេះឡើយ ថាបើនរណាកាត់អម្បោះសីមាកន្លងចូលដល់ក្នុងរោងហើយ អ្នកនោះនឹងទៅជាឆ្កួតឈឺស្លាប់ កើតវិបត្តិផ្សេង ៗ ។ បណ្ដាអ្នកស្រុកធ្វើតាមតាថេនហាមទាំងអស់ នាំគ្នាហាមកូនចៅក្មេងតូចធំ កុំឲ្យចូលទៅក្នុងរោងពិធីនោះ ។
ឯតាថេនបានឱកាសស្ងាត់ហើយ ក៏នាំគ្នាទាំង ៣ នាក់ស៊ីបាយ ផឹកស្រាតាមអំពើពាល លុះស្រវឹងស្រាខ្លាំង ក៏តាំងនិយាយកោក ៗ ប្រកែកគ្នាទៅវិញទៅមកគឹកកងក្នុងរោង លុះដល់នៅបានពីរបីថ្ងៃ មានក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុ ១៤ ឬ ១៥ ឆ្នាំ ឈ្មោះចៅសនក្មេងនោះវាទៅឃ្វាលក្របីនៅវាលស្រែ ។ ដល់ពេលថ្ងៃល្ងាចត្រជាក់ ចៅសនវាដេញក្របីទៅផ្ទះ បរទៅខាងរោងពិធីនោះ បានឮសំឡេងចៅពាលទាំង ៤ នាក់ផឹកស៊ីប្រកែកគ្នាកោកកាកដូច្នោះហើយ ចៅសនគិតថាសំឡេងយ៉ាងនេះ ទំនងជាមនុស្សស្រវឹងស្រាយ៉ាងជាលោកសង្ឃនោះផឹកស្រាទេដឹង បើដូច្នេះ គួរអញលបទៅមើលឲ្យជាក់ច្បាស់ ទោះវាឆ្កួតឬឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏តាមចុះ អញប្រថុយលបមើល គិតហើយក៏ដើរលបចូលទៅដល់ប្របជញ្ជាំងរោង ហើយលួចបើកស្លឹកត្នោត ដែលបាំងនោះគន់មើលទៅក្នុងរោង ក៏ឃើញចៅពាលទាំង ៤ នាក់ អង្គុយដំកង់គ្នាស៊ីបាយផឹកស្រាដោយអំពើពាល ។ ចៅសនឃើញច្បាស់ហើយក៏នឹកថា យីអាដែងអស់ទាំងនេះ ផឹកស្រាស៊ីបាយល្ងាចទេតើ, ពុទ្ធោ ៗ ឱម៉ែឪអញទៅជឿអាពួកនេះឆ្កួតទទេ ទាំងអ្នកស្រុកក៏ជឿចុះចូលវាឲ្យវាបញ្ចោតអស់ខ្លួនមែនហើយ បើដូច្នោះ គួរអញទៅប្រាប់ម៉ែឪឲ្យគាត់បានដឹងផងចុះ គិតហើយក៏ដើរថយចេញម្នីម្នា រត់ត្រង់ទៅផ្ទះ បានឃើញម្ដាយនៅលើផ្ទះ ចៅសនក៏ប្រាប់ថាម៉ែ ៗ ម៉ែឯងទៅជឿអីលោកសង្ឃធុតង្គនោះ មិនពិតជាលោកសង្ឃល្អទេ វាក្លែងក្លាយទេម៉ែ ខ្ញុំបានឃើញវាផឹកស្រា ស៊ីបាយល្ងាចអំបាញ់មិញនេះឯង ។
ឯនាងជាម្ដាយបានឮពាក្យកូនប្រាប់ដូច្នោះហើយក៏ពុំមានសតិសម្បជញ្ញៈ នឹងត្រិះរិះឲ្យច្បាស់លាស់ដោយជឿពាក្យតាថេនថា នរណាកាត់សីមាចូលក្នុងរោងពិធីលោក អ្នកនោះនឹងឆ្កួតប្រាកដ ទើបកើតភិតភ័យតក្កមាហើយសួរថា "ចៅសនឯងចូលទៅក្នុងរោងពិធីលោកឬអី?” ។ ចៅសនថា "បាទខ្ញុំបាទលួចលបចូលទៅឃើញវាកំពុងតែផឹកស៊ីទាំង ៤ នាក់ណាម៉ែ" ។ ម្ដាយថា "ឱ កូនអើយ លោកបានហាមទាំងអស់គ្នាថា កុំឲ្យអ្នកណាចូលទៅក្នុងសីមារោងពិធីលោក ឥឡូវកូនឯងចូលទៅនោះ ត្រូវដូចលោកថា អ្នកណាចូលហើយអ្នកនោះនឹងឆ្កួតមិនខាន ឥឡូវឯងឆ្កួតហើយតើកូនគួរអីទៅថាលោកសង្ឃផឹកស្រានោះ លោកជាអ្នកដើរធុតង្គវិសេសណាស់" ។ ចៅសនប្រកែកថា "ម៉ែឯងមិនជឿខ្ញុំឬ ខ្ញុំបានឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកហើយអាដែងទាំង ៤ នាក់នោះ វាមកក្លែងបញ្ឆោតគេយកលាភទេ អ្នកណាទៅជឿវាក៏គង់នឹងខូចខ្លួន" ។ ឯនាងម្ដាយមិនស្ដាប់ ចេះតែថា អាឯងទៅចូលក្នុងសីមាលោក វាឆ្កួតមែនហើយ ។ ឯបណ្ដាពួកញាតិនៅជិតខាង បានឮចៅសននឹងម្ដាយប្រកែកគ្នាដូច្នោះហើយសឹងឆោឡោឡើងទៅសួរថា ម្ដេចទៅចៅសនវាចូលទៅក្នុងសីមាលោកនោះឬអី ? នាងម្ដាយក៏ប្រាប់ទៅថាអើឯងអើយ វាចូលទៅក្នុងសីមាលោក ឥឡូវវាឆ្កួតវរណាស់ទៅ តាំងតែជេរលោកសង្ឃនោះផ្សេងៗ ។
ឯពួកញាតិក៏នាំគ្នាស្ដីបន្ទោសចៅសន ហើយថាឆ្កួតមែនហើយ ធ្វើម្ដេចនឹងរកគ្រូឯណានឹងមើលបាន ។ ឯចៅសនឮពួកញាតិបន្ទោសដូច្នោះហើយ ក៏ខឹងណាស់ តាំងជេរដាសពាសទៅ ដល់ប្រកែកនឹងគេមិនឈ្នះ វាក៏យំផង ព្រោះដោយសារក្មេង ឯពួកញាតិក៏រឹតតែជឿថា ចៅសនឆ្កួតមែន គឺពីដើមគ្រាន់តែថា លោកសង្ឃផឹកស្រា ឥឡូវវរខ្លាំងតាំងយំជេរគេឯងតែផ្ដាស មិនស្គាល់ចាស់ក្មេងផង ឯនាងជាម្ដាយនោះក៏ភិតភ័យ ទើបរត់ទៅឯរោងពិធីតាថេន ដល់ហើយស្រែកហៅទៅថា "ឱករុណាម្ចាស់ សូមមេត្តាប្រោសសត្វ សូមទាននិមន្តចេញមកខាងក្រៅរោងសិន ត្បិតសត្វកើតវិបត្តិហើយ ព្រះគុណម្ចាស់" ។ ឯតាថេនឮនាងសិកានិមន្តចេញដូច្នោះ ក៏ស្ទុះម្នីម្នាជូតមាត់ជូតកស្អាតហើយ តាំងគ្រងចីវរជាបរិមណ្ឌលពាក់ផ្គាំ កាន់ឈើច្រត់ដើរលប ៗ ចេញមកក្រៅហើយសួរ "កើតអីញោម បានជាភិតភ័យរលះរលាំងយ៉ាងនេះ" ។ នាងសិកានោះ ក៏អង្គុយលុតជង្គង់ប្រណម្យដៃទូលថា "ករុណាម្ចាស់, ឥឡូវនេះចៅសនកូនខ្ញុំករុណាវាចូលមកក្នុងសីមាលោកម្ចាស់ ឥឡូវកើតវរទៅជាឆ្កួតពុំដឹងអី ចេះតែស្រែកយំជេរគេឯងពាស ទៅជេរត្រូវទាំងលោកម្ចាស់ផង" ។
តាថេនឆ្លើយថា "ញោម, អាចក្ដីបានហាមហើយថា កុំឲ្យប្រហែស ឲ្យហាមកូនហាមចៅកុំឲ្យវាចូលមកក្នុងសីមាពិធីនេះ ក្រែងវាកើតហេតុ ឥឡូវមែន ៗ ដូចពាក្យអាចក្ដីថា ចុះឥឡូវនេះ វានៅឯណាកូនញោមនោះ" ។ "ករុណាម្ចាស់វានៅឯផ្ទះខ្ញុំករុណាឯនោះ" ។ "អើបើដូច្នោះ ញោមទៅនាំខ្លួនវាមកឯរោងពិធីនេះ "អាចក្ដីនឹងមើលរោគឆ្កួតនោះណា៎ញោម នែញោម ពាក្យចាស់លោកថា បន្លាមុតតោងយកបន្លាជោះ ទឹកចូលត្រចៀកតោងយកទឹកចាក់ រោគឆ្កួតកើតមកពីរោងពិធី តោងមកមើលរក្សាឯរោងពិធីទើបសះស្បើយបាន" ។ ឯនាងសិការនោះ ក៏សំពះលាតាថេនវិលទៅពឹងបងប្អូនប្រុស ៗ ៣-៤ នាក់ ឲ្យជួយចាប់យកខ្លួនចៅសនមកប្រគល់ឲ្យតាថេន ។ ឯចៅសននោះត្រូវគេមកចាប់ដឹកនាំទៅដូច្នោះ ក៏រឹតតែខឹងនឹងពួកញាតិ តាំងបម្រះននៀលជេរគេជេរឯង ហើយយំទៅតាមភាសាក្មេង តែធន់ពុំបាននឹងកម្លាំងមនុស្សចាស់គេក៏នាំគ្នាចាប់សែងពនាំទៅដល់រោងពិធីនោះ ។ ឯតាថេនក៏បបួលគ្នាទាំង ៣ នាក់ចេញមកក្រៅរោងហើយទទួលយកចៅសនចូលទៅក្នុងរោងតាថេន ៗ ក៏ប្រាប់ទៅថា ញោមទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកមានគ្រោះ នឹងនៅជិតរោងពិធីនេះពុំបាន ក្រែងខ្មោចព្រាយអស់នីនោះវាចូលរូប អាត្មានឹងស្រោចទឹកមន្តចៅសនហើយខ្មោចដែលនៅក្នុងរូបចៅសន វានឹងស្រែកជាខ្លាំងពុំខាន បើដូច្នេះ ចូរញាតិញោមទាំងអស់គ្នា ចៀសចេញទៅផ្ទះវិញឲ្យឆាប់ ពុំនៅយូរក្រែងខ្មោចវាចូលឯរូបចៅសននេះមិនអីទេ តែស្អែកខានស្អែកគង់នឹងជាមិនខាន ។ ឯពួកញាតិចៅសនឮតាថេនថាដូច្នោះ ក៏នាំគ្នាសំពះលាលោកតាថេនវិលទៅផ្ទះទីទៃ ៗ ទៅ ។ ឯតាថេនចូលទៅក្នុងរោងពិធីហើយឲ្យគ្នា ៣ នាក់នោះចងចៅសនខ្ជាប់នឹងសសររោង តាំងកាន់រំពាត់ផ្ដៅទាំង ៤ នាក់ ហើយកំហែងសួរចៅសនថា អើអាសនអាឯងថា "ឃើញអញផឹកស្រាមែន ឬដូចម្ដេច ? ចៅសនឆ្លើយថា "អើមែន, ខ្ញុំឃើញលោកតាឯងផឹកស្រា ស៊ីបាយល្ងាចប្រាកដទាំង ៤ នាក់" ។ ពួកទាំងនោះក៏កើតទោសោ ហើយវាយចៅសន ៤-៥ រំពាត់ ចៅសនក៏ស្រែកយំដោយសំឡេងខ្លាំង ។ ទាំង ៤ នាក់ក៏សាកសួរទៀតថា "ដូចម្ដេចអាសនឯងថា ពួកយើងផឹកស្រាមែន ឬដូចម្ដេច ? ចៅសនថា "អើអាឯងផឹកស្រាមែនអញឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកអញហើយ" ។ អា ៤ នាក់ក៏រឹតតែវាយខ្លាំងលើសមុន ។ ចៅសនបាននូវសេចក្ដីវេទនា ឈឺចាប់ពន់ពេកណាស់ ដល់ក្រោយទើបគិតថា ឱអញនេះជាមនុស្សក្មេងម្នាក់ឯង គេឆ្កួតពេញស្រុកទៅហើយ តែឯងមិនធ្វើឆ្កួតតាមគេនោះ អាដែងពួកពាលនេះ វានឹងវាយអញដល់សេចក្ដីស្លាប់មិនខានឡើយ" ។
ណ្ហើយចុះតោងធ្វើជាឆ្កួតតាមវាទៅចុះ ទើបរក្សាខ្លួនសុខបាន ចៅសនគិតដូច្នោះហើយ ទើបដៃសំពះតាថេន ហើយសាសព្ទប្រាប់ទៅថា "ករុណាម្ចាស់ ខ្ញុំព្រះករុណានេះ ឆ្កួតពិតមែនហើយ សូមទានប្រោសអត់ទោសខ្ញុំ ៗ ឆ្កួតមិនដឹងខ្លួនមិនដឹងប្រាណទេព្រះគុណ" បានជាថាព្រះគុណផឹកស្រានោះ គឺព្រះគុណពុំមែនឆាប់ស្រាទេ ខ្ញុំឆ្កួតមែនហើយ ឥឡូវខ្ញុំដឹងខ្លួនជាសះស្បើយហើយ រាងចាលហើយ ពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំមិនថាព្រះគុណផឹកស្រាទេទាន" ។ តាថេនថា "អើបើឯងលែងថាអញផឹកស្រា រាងចាលហើយអញក៏លែងវាយឯងតែត្រឹមនេះ" ។ "ករុណា ខ្ញុំព្រះករុណាលែងថាព្រះគុណឆាន់ស្រាហើយ អំពីថ្ងៃនេះតទៅ ករុណាម្ចាស់" ។ "អើបើមែនដូច្នោះអញក៏លែងវាយឯង បើឯងនៅតែថាអញ ៗ ក៏វាយឯងទាល់តែស្លាប់" ។ ថាហើយតាថេនក៏ឲ្យស្រាយចំណងចៅសនឃាត់ខាំងចៅសនមិនឲ្យចេញទៅក្រៅរោង ។ ឯចៅសនសោតទាល់ចំណេះ ក៏នៅបំរើអា ៤ នាក់នោះទៅតាមអធ្យាស្រ័យ លុះថ្ងៃគំរប់ ៧ ជាពេលយប់ស្ងាត់ចៅសនក៏ដេកលក់ទៅ ។ ឯចៅពាល ៤ នាក់នោះតាំងរើគ្រឿងកំណល់ពិធីយកប្រាក់ យកសំពត់ផ្ដិល ជើងពាន វេចជាសម្ពាយហើយ ក៏នាំគ្នាលបរត់ចេញចាកស្រុកនោះទៅកាន់ស្រុកដទៃទៅ ។ លុះវេលាព្រឹកចៅសនភ្ញាក់ឡើង ស្រាប់តែស្ងាត់ឈឹងទាំងរោងមើលទៅគ្រឿងតាំងពិធីនោះ ក៏បាត់អស់រលីងគ្មានសល់ដល់តិចឡើយ ចៅសនក៏ដឹងថា តាថេនលួចរបស់ទ្រព្យរត់ទៅអស់ហើយ ទើបចៅសនដើរចេញចាករោងចូលទៅផ្ទះអាត្មា ។ ឯបណ្ដាញាតិមិត្តឃើញចៅសនដើរមកដូច្នោះហើយ ក៏សួរថា "ដូចម្ដេចទៅជីសនអើយរោគនោះបានស្រាកស្រាល ធូរខ្លួនប្រាណខ្លះហើយឬដូចម្ដេចទៅ ។ ចៅសនក៏តបថា "នៅឡើយទេតែថាឥឡូវនេះអំពើចំកួតនោះ វានៅលើអ្នកស្រុកទាំងអស់គ្នា អើឯងជា ៗ សោះ គេឆ្កួតពេញទាំងស្រុក ក៏ត្រឡប់ថាឯងឆ្កួតវិញ អើមីងមាយាយតាទាំងអស់គ្នាទៅជឿអាមនុស្សពាលនោះទុកជាគ្រូថា លោកធុតង្គរុក្ខមូលវិសេសណាស់ ឥឡូវគ្រឿងប្រដាប់ដែលតាំងពិធីព្លីការនោះ លោកធុតង្គទោះបន្លុងឆាកយកទៅអស់ហើយឲ្យអញ្ជើញទៅមើលចុះ" ថាហើយចៅសនក៏ដើរត្រង់ទៅផ្ទះ ។
ឯបណ្ដាអ្នកស្រុក បានឮចៅសនថាដូច្នោះហើយខ្លះក៏សង្ស័យថា ក្រែងពិតដូចពាក្យចៅសនថាឬទើបនាំគ្នាទៅឯរោងពិធី ស្រាប់តែឃើញស្ងាត់ឈឹងសូន្យ ក៏ចូលទៅក្នុងរោង យល់របស់ទ្រព្យខ្លួននោះ វិនាសអស់ទៅ ដោយដៃមនុស្សពាលទាំង ៤ នាក់នោះឯង ហើយទើបនាំគ្នាមកផ្ទះទីទៃ ៗ កើតសេចក្ដីវិប្បដិសារីរលឹកទោសអាត្មា ឃើញថាជាមនុស្សឥតបញ្ញា ទៅជឿពាលឲ្យវាបញ្ឆោតបាន គឺខ្លួនឆ្កួតប្រាកដចៅសនគ្នាជាសោះក៏នាំគ្នាជឿថាឆ្កួតវិញ ។
ចប់និទានតាថេនតែប៉ុណ្ណេះ ។