‘Mico’ quoque ‘micui mictum’ debet facere. Sed dubitationis causa2, quia ‘mingo’ quoque ‘mictum’ facit, in usu non inuenitur…
P. 169b
Virgilius .. in georgicon IIII[1]:
Quoque modo potis gauderent intiba1 fibris.
Cato in V Originum[2]: ‘illi polliciti sese facturum omnia,’ per ellipsin2 ‘esse’ pro ‘factum ire’…
P. 170a
.. si minuat praesentis syllabas praeteritum, necessario producit paenultimam…nisi sinacopam[3] patiatur1, ut ‘cieo ciui,’ et per syncopam ‘cĭi’…
P. 170b
‘Coniueo1’… Caluus ‘coniuĕre2’ infinitum secundum tertiam coniugationem correpta paenultima protulit.
P. 171a
…propter ‘latum catum1 fatum[4]’…
P. 171b
…‘ausim1’ .. pro subiunctiuo ‘audeam’ .. inuenimus.
Rarissime tamen ab omnibus neutris secundae coniugationis, quae in ‘ui’ diuisas faciunt praeteritum, inuenio uel huiuscemodi sopinum2 uel participium futuri… 3Si qua tamen inueniantur, i breuem ante ‘tum’ habent.
P. 172a
‘Senesco1’ enim inchoatiuum est. sicut et ‘iuratus’ tam actiue quam pasiue2 profertur.
Iuuenalis in I:
et rubra deterges uulnera mappa3.
‘Mulgeo’ quoque ‘mulsi’ facit, quamuis differentiae causa ‘mulxi’ quidam protulerunt, quia ‘mulceo’ quoque ‘mulsi’ facit. Sed Virgilius in III georgicon4: :Quod surgente die mulsere horisque diumis,:Nocte premunt.
2: arnaroib dubitatio
P. 169b
1: .i. in bairr thalman · 2: .i. tre erchra indí as · esse ·
P. 170a
1: quia corripitur hi suidiu
P. 170b
P. 171a
1: catus .i. a gréc .i. ingeniosus
P. 171b
1: .i. rollámar 2: .i. ní gnád gerind in tum reliqua
3: .i. nachaili
P. 172a
1: huandi as seneo 2: .i. isindranngabail adrodarcar an déde sin .i. gním ⁊ césad quia fuit iuror apud antiquos ut in ante dicit in participio 3: mantile [marg. l.] lambrat bís targlúne 4: fobíth ṅoenaigedar acialla ar chinn
2. that there may not be doubt (as to the meaning of mictum).
P. 169b
1. i.e. the endives (?) 2. i.e. through ellipsis of esse.
P. 170a
1. because in it (the penult) is shortened.
P. 170b
2. from coniveo.
P. 171a
1. catus i.e. its Greek.
P. 171b
2. i.e. not usual is the gerund in ‑tum, etc. 3. i.e. any others.
P. 172a
1. from seneo. 2. i.e. ’tis in the participle (iuratus) that these two things, i.e. active and passive, can be seen, because with the ancients there was iuror, as he, Priscian, says below in dealing with the participle. 3. a napkin that is over the knees. 4. because he unites their meanings below.