2 okr. pol., o 61 w. od Siebieża. Do r. 1864 własność Korsaków, obecnie radcy kol. Bobrowskiego. Kaplica katol. parafii Siebież, wzniesiona przez Korsaków; ziemi dworskiej 545 dzies. 2.) G., ob. Gajów. M. K.
Gajrówka albo Gerejówki, niem. Friedrichsheide, wś, pow. olecki, st. p. Orłowo.
Gajsing-Kalns, ob. Gaising-Kalnis.
Gajstry, wś nad Szeszupą, pow. maryampolski, gm. Antonowo, par. Pilwiszki. Liczą 21 dm., 177 mk. Odl. 18 w. od Maryampola, przy trakcie z tego miasta do Pilwiszek.
Gajtowo, ob. Margareth (niem.), pow. wrocławski.
Gaju-Aa, ob. Aa.
Gajwa, jez obszerne, istniało w końcu XVI wieku w ziemi wizkiej, według Święcickiego (str. 109 „Kwartalnik Kłosów“ II). Br Ch.
Gajwenie, wś rząd, pow, święciański, 2 okr. adm., o 39 w. od Święcian, 6 dm., 62 mk. kat. (1866).
Gajwie, wś, pow. władysławowski, gmina Zyple, par. Syntowty. Liczy 6 dm., 76 mk., odl. od Władysławowa 16 w.
Gajżajcie, wś, pow. szawelski, gm. krupiewska; 115 dzies. ziemi z dóbr Girkonć Umiastowskich nadano dla 55 dusz. J. Godl.
Gajżunowo, okolica szlach., pow. dryssieński, 84 dzies. rozl., 3 dm., zamieszkała przez Szpakowskich. Fr. Gl.
Gajżuny 1.), folw., pow. wiłkomierski, par. Uciany, w zapadłym kącie pow. wiłkomierskiego, grunta górzyste i masa ogromnych kamieni, co utrudza wyrobek gruntu, a przytem i ziemia nieurodzajna; u okolicznych mieszkańców nosi nazwę „Kaukaz wiłkomierski,” w r. 1866 nabyty przez kapitana Czyżykowa. 2.) G., wś, pow. wiłkomierski, par. Uciany, dusz rew. 33, ziemi uwłaszczonej dzies. 96. 3.) G., wś, pow. wiłkomierski, par. Wiżuny, należała do dóbr wiżunskich hr. Edwarda Czapskiego. 4.) G., st. dr. żel. Koszedary-Libawa na przestrzeni Koszedary-Radziwiliszki, między Koszedarami a Janowem, o 22 w. od Koszedar.
Galani, ob. Galany.
Galanowo, folw. pryw., pow. wilejski, o 9 w. od Wilejki, 2 okr. adm., przy byłej drodze pocztowej miadziolskiej, 1 dm., 18 mk. (1866).
Galany, po łotewsku Galâni, wś i dobra znaczne w Inflantach polskich, w zachodniej części powiatu rzeżyckiego, położone o 27 w. od Rzeżycy, stanowią obecnie własność Karola Jozefiego. Dobra te przed nadziałem włościańskim liczyły obszaru ziemnego ogółem do 15,000 dzies. Grunta uprawne składają się tu przeważnie z żyznej glinki, rodzącej obficie pszenicę, len i koniczynę. Uprawiają także w Galanach znaczną ilość żyta i roślin pastewnych. Poprawne gospodarstwo żyzność gleby podnosi. Łąk i sianokosów, drzewa i wody obfitość. Ogrody i sady z wielką troskliwością utrzymywane przyczyniają się do podniesienia dochodów rocznych. Najdawniejsza o Galanach wzmianka sięga roku 1540, w któryw to czasie te dobra lenne tyzenhauzowskie do dóbr zamkowych rzeżyckich przyłączone zostały. (Czytaj „Praesidatus Venden Districtus Rositensis Revisio in qua specificantur productorum anno 1583 privilegiorum et jurium puncta distinctim exarata”.) W r. 1561 dobra te, już jako rzeżyckie, zostały nadane Fabianowi Borchowi, w którego rodzie aż do połowy bieżącego stulecia przetrwaly. W r. 1852 hr. Aleksander Borch, wojewodzic bełski, następnie wielki mistrz ceremonii dworu rossyjskiego, posiadający oprócz Galan uroczo położoną rezydencyą „Schloss Segewold” w okolicach Rygi (Porównaj artykuł Segewold), sprzedaje Galany ich teraźniejszemu właścicielowi Jozefiemu, który przez lat wiele dóbr tych był dzierżawcą. Lud tu czysto łotewski, rzymsko-katolickiego wyznania. Galany stanowią osobną parafią rzym.-katol. (3856 dusz), wchodzącą w skład dekanatu rzeżycko-nadłubańskiego. Kościół parafialny galański pod wezw. św. Ducha erygowany w r. 1759 kosztem Jana Borcha, późniejszego kanclerza Rzeczypospolitej polskiej. Doroczne w nim uroczystości obchodzą: w dzień Niepokal. Poczęcia N. P. M. tudzież 40-godzinne nabożeństwo w czasie Zielonych świątek. Obie uroczystości połączone z miejscowym jarmarkiem. Zarząd policyjny w Rzeżycy, gminny w miejscu. G. Manteuffel.
Galczewko i Galczewo (niem.), ob. Gałczewko i Gałczewo.
Galczuny, wś rząd., pow. wileński, 4 okr. adm., o 59 w. od Wilna, 41 dm., 270 mk. z tego 264 katol., 6 żydów (1866).
Galczyce i Galczyczki, folw. i wś, pow. nieszawski, gw. Piotrków, par. Orle. W 1827 r. Galczyce liczyły 9 dm., 104 mk. a Galczyczki 8 dm., 70 mk. Folw. G. lub Gałczyce z wsiami: Gałczyczki, Karsk i Jozefów, od Nieszawy w. 28, od Sompolna w. 7, od Włocławka w. 28, rozl. wynosi m. 464, bud. mur. 6. Wieś Galczyce osad 8, gruntu m. 7; wś Galczyczki osad 10, gruntu m. 253; kol. Karsk osad 11, gruntu m. 105; kol. Józefów osad 16, gruntu m. 180.
Gale, zaśc. włośc., przy jeziorze Urkis, pow. wileński, 3 okr. adm., o 59 w. od Wilna, 1 dom, 10 mk. katol. (1866).
Galenhof (niem.), folw. dóbr Nowy Auc w Kurlandyi, pow. tukumski, par. Auc.
Galeppole, wś szl., pow. trocki, 1 okr. ad., 29 w. od Trok, 6 dm., 40 mk. kat. (1866).
Galeryszki, wś, pow. wyłkowyski, gmina Bartniki, par. Łankieliszki. Liczy 13 dm., 100 mk., odl. 11 w. od Wyłkowyszek.
