Od płn. łączy się z jez. Ryngis a od płd. z jez. Kelig. Brzeg zachodni wzgórzysty, wschodni płaski, obszar jego wynosi około 90 morg.
Gajliny, wś, pow. władysławowski, gmina Tomaszbuda, par. Gryszkabuda, liczy 5 dm., 36 mk.
Gajlity, niem. Gailiten, wś, pow. licbarski, przy granicy reszelskiego powiatu, w okolicy lesistej, należała oddawna do dóbr stołowych warmińskich biskupów. R. 1356 biskup warmijski czyni następujący zapis i zamianę we wsi Gayliten: trzymał tu od kościoła pewną posiadłość Bartłomiej z pod Ornety (Wormdit) i prosił, aby mu ją na inną zamienić. Co też biskup uczynił i inną mu dał „iu campo Toppis;” zaś jego posiadłość darował na własność prawem chełmińskiem zasłużonemu Janowi Chrystyanowi z Ornety. Włók było tej posiadłości 7 i pół rozmierzonych z łąką „Klockis.” Nadto na paśnik dodał włók 6 „de merica“ także rozmierzonych i oznaczonych; sądy ma większe i mniejsze „ad collum et ad manum se extendentibus,” wolność strzelać lisy i zające, większej zaś zwierzyny polować zabronił. Od szarwarku był wolny. Zato od każdego pługa dawał „de quolibet aratro mensuram siliginis et aliam tritici et de quolibet unco mensuram tritici.” A za szarwark zniesiony corok pół kamienia wosku. Młyna nie wolno mu stawiać żadnego na strugach w granicach wsi płynących ani zastawu żadnego na ryby czynić. R 1376 biskup warmiński Henryk daje przywilej: jako we wsi „Galyten Clauco dictus von dem Felde” i krewny jego Tilko prusacy kupili za swoje pieniądze włók 12, które im niniejszem są oddane. Zato pełuić mają służbę w wojnie na koniu ze zbroją, także zamki budować, stare naprawiać albo obalać, jak się rozkaże. Nawiązkę za jego życie (Wehrgeld) postanowił biskup na marek 30. Po sekularyzacyi dóbr duchownych znajdują się G. w ręku prywatnem. Kś. F.
Gajlówka, niem. Gaylowken, wś, pow. łecki, st. p. Orłowo.
Gajluny, wś, pow. sejneński, gm. Lejpuny, par. Liszkowo. Odl. 46 w. od Sejn. W 1827 r. było tu 23 dm. i 249 mk., obecnie liczy 42 dm., 328 mk.
Gajluny, wś rządowa nad rz. Pikielą, pow. święciański, 1 okr. polic., mk. kat. 86, żydów 5, dm. 8 (1866), od Święcian 12 w.
Gajluny 1.), wś gminy mickuńskiej, powiat wileński, 6 okr. adm., o 11 w. od Wilna, 5 dm., 49 mk. kat. (1866). 2.) G., wś i dwór, pow. rossieński, par. girtakolska. Dwór należał roku 1862 do Gotowta.
Gajlusze, zaśc. rząd., pow. święciański, 3 okr. adm., o 19 w. od Święcian, 14 dm., 115 mk. katol. (1866).
Gajłajcie 1.), wś, pow. rossieński, parafia szwekszniańska. 2.) G., wś, pow. szawelski, gm. okmiańska, 285 dzies. ziemi nadanej na 121 dusz. J. Godl.
Gajłaly, jez., pow. rzeżycki, w gminie makoszańskiej, 23,25 dzies. rozl. Fr. Gl.
Gajłatyszki, wś, pow. rossieński, parafia lalska.
Gajne, niem. Gaynen, wś, pow. ządzborski, nad jeziorem, st. p. Rybno.
Gajnik, potok, wypływa z pod Żdżarskiego wierchu w Magórze spiskiej, na północnym jej stoku, w obrębie gm. Frankowej Małej, na Śpiżu; po 2·5 kil. biegu łączy się z pr. strony z Koszarskim potokiem, tworząc potok zwany Frankowską wodą (ob.). Br. G.
Gajów albo Gajowo, folw. w Inflantach polskich, w płd.-zach. stronie pow. lucyńskiego, stanowił część majętności Sprykutowa i wraz z nią niegdyś do Sołtanów należał. W pierwszej połowie bież. stul. zostaje własnością Deręgowskich, którzy go r. 1858 sprzedają Gajewskim; obecnie podzielony na dwie części, należy do Kowalewskich i Malkiewicza. Obie schedy razem mają 151 dzies. obszarn. G. wchodzi w skład parafii brodajskiej; por. Brodajż. G. M.
Gajowa, rzeka, poczyna się w pow. tureckim w niskiem położeniu, przy zbiegu trzech wsi: Strzałkowa, Gozdowa i Lipicz, płynie ku płd. pod Wroniawy i Goszczanów, później skręca ku zach., uchodzi w pow. kaliski i przybrawszy kierunek płn.-zach. płynie pod os. Koźminek a za Osuchowem i młynem zwanym Murowaniec wpada z lewego brzegu do Swędrni. Długa 22 w. (ob. Kaliszanin N. 57 z dnia 19 lipca 1872 r.). J. Bl.
Gajowa, ob. Gajowo.
Gajowce 1.), wś włośc., pow. wilejski, o 30 w. od m. pow. Wilejki, 1 okr. adm., przy byłej drodze pocztowej z Wilna do Mińska, 4 dm., 40 mk. (1866). 2.) G., wś rządowa, pow. oszmiański, 3 okr. adm., od Oszmiany w. 25, od Dziewieniszek w. 23, dm. 7, mk. prawosł. 13, katol. 5 (1866).
Gajowice, ob. Gabitz (niem.).
Gajowizna, os., pow. włoszczowski, gmina Radków, par. Dzierzgów.
Gajówka 1.), pow. przasnyski, gm. i par. Krzynowłoga Mała. 2.) G., wś, pow. łęczycki, gm. i par. Dalików. W 1827 r. było tu 8 dm. i 78 mk. 3.) G., pow. miechowski, gmina Michałowice, par. Więcławice. 4.) G., os. leśna, pow. miechowski, gm. i par. Tczyca. Należy do dóbr Swojczany. 5.) G., pow. lubartowski, gm. Samoklęski, par. Bochotnica.
Gajówki, Gajówko, niem. Gajowken, wś, pow. ostrodzki (niborski?), st. p. Działdowo.
Gajowniki, pow. zamojski, gm. i par. Skierbieszów. Por. Gajewniki.
Gajowo 1.) lub Gajowa, wś, pow. siebieski,
