wo spławiają, kanałem na mniejszych statkach zboże i towary. W ryby obfituje to jezioro podobnie jak i rz. Drwęca. Kś. F.
Drwęcz, wieś szlach. i włośc., pow. ostrołęcki, gm. i par. Rzekuń. W 1827 r. było tu 22 dm. i 168 mk., obecnie liczy 743 morg. obszaru.
Drwina, wieś, pow. bocheński, na prawym brzegu Drwinki, dopływu Wisły, o 15 kil. na płn. od Bochni, przy drodze z Bochni do Swinarowa, o 3 kil. na. płn. od st. p. w Dziewiniu. Parafia rzym. katol. w Mikłuszowicach. Domów 110, mk. 638. Własność większa należy do Niepołomic, obejmuje roli ornej 14, łąk i ogrodów 3 m.; własność mniejsza roli ornej 670, łąk i ogr. 223, pastw. 184 m. Własność rządowa. Lu. Dz.
Drybin, małe miasteczko w pow. czausowskim, nad Pronią i Hołyszą, własność Ciechanowieckich, o 30 w. od Czausów (ob.), 180 dm., 964 mk., ma zarząd gminy włośc., liczącej dusz 1374. Fel. S.
Drybok, dawniejszy młyn, leżał nad rzeką Drybok, w pow. starogrodzkim; trudno już oznaczyć na pewno miejsce ale prawdopodobnie w pobliżu klasztornego Słońca przy Peplinie. Oddawna posiadali go cystersi peplińscy. R. 1314 wzięli go krzyżacy w zamian za Czatkowy. Obecnie od niepamiętnych czasów o tym młynie nic nie wiadomo. Ksiądz Kujot w „Opactwie peplińskiem“ str. 75 niesłusznie przypuszcza, jakoby ów Drybok miała być dzisiejsza wioska Triangel w powiecie malborskim. Por. Czatkowy. Kś. F.
Drybok, mały potok w Prusach zachodnich, bierze początek pod wsią Rudno pod Peplinem; płynie w kierunku północnym między Gręblinem a Rajkowami koło kolei żelaznej bydgosko-tczewskiej; przechodzi żyzne płaszczyste radostowskie pola, płynie przez wieś Subkowy; przed Wielgłowami przyjmuje z lewej strony potok zwany w dokumencie z r.1323 Sdretnica (patrz Rzyszczowski „Cod. dipl. Poloniae“ II 683), mija Narkowy, a poza Knibawą i Bałdowem spuszcza się z wyżyn do Wisły nieco powyżej Tczewa. Długość tego strumyka wynosi około dwie mile. Na mapie generalnego sztabu pruskiego podane imię Trebock. Ks. F.
Drybus, wś i folw., pow. błoński, gm. i par. Kaski. W r. 1827 było 15 dm. i 157 mk., obecnie jest 249 mk. Folw. D. z attynencyą we wsi Holendry i D. wsią, od Warszawy w. 38, od Błonia w. 14, od Wiskitek w. 5, od Rudy w. 8, od rz. Wisły w. 20. Rozl. dworska wynosi m. 578 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 439, łąk m. 136, wody m. 1, nieużytki i place m. 2, płodozmian 4-polowy; bud. mur. 7, drew. 13; pokłady torfu i marglu. Młyn wodny na rz. Radziejówce, która stanowi część granicy północnej a następnie płynie między łąkami; fabryka masła i serów limburskich i szwajcarskich. Wieś D. osad 19, gruntu m. 148.
Drycany, po łotewsku Drycani, wieś i dobra rozległe, niegdyś 9840 dziesięcin (a razem ze Strużanami i Pilcynami aż 23920 dz.) obszaru mające, na Łotwie katolickiej w Inflantach polskich, w powiecie rzeżyckim położone, stanowią dotąd osobną obszerną parafią drycańską dekanatu rzeżycko-łubańskiego, liczącą w roku 1880 wiernych 3500 płci obojga; same zaś dzisiejsze Drycany, własność bar. Jana Manteuffla, zajmują obecnie 2556 dziesięcin. Dobra te, wraz z majętnościami Strusen (dzisiejsze Strużany w pow. lucyńskim) i Pilcen (dzisiejsze Pilcyny w pow. rzeżyckim) w r. 1568 przez króla Zygmunta Augusta Ernestowi de Rueck jure feudi nadane, a przez króla Jana III w domu praprawnuka tegoż Ernesta R. przywilejem z r. 1677 jako dziedziczne utwierdzone; utrzymywały się stale w wygasłej już linii drycańskich Ryków od r. 1568 1828, w którym to czasie Marya z Ryków Manteufflowa, matka terażniejszego dziedzica, wniosła je w dom polsko-inflanckiej gałęzi Manteufflów. Wszelako majętności Pilcyny i Strużany, już w pierwszej ćwierci bieżącego stulecia od Drycan odłączone zostały. Pilcyny w r. 1813 nabył Mikołaj Kulniew, Strużany zaś w 1825 Leopold Benisławski. Do roku 1874 pozostawały jeszcze przy Drycanach majątki Taunagi i Lesno, z których pierwszy na mocy dzielczego dokumentu z 30 września 1874 r. prawem dziedzicznem przeszedł do bar. Ryszarda Manteuffla, a drugi w tymże czasie prawem kupna do mieszczanina ryskiego Dalwica. Obecnie do obrębu Drycan, oprócz samej fermy drycańskiej, wchodzą folwarki: Kałastinie, Eysule i Heimtal tudzież 12 zaścianków kurlandzkim Łotyszom stale wydzierżawionych. Położenie Drycan, oddalonych o 2 i pół mili od stacyi kolei żelaznej: Rzeżycy i miasta powiatowego tegoż imienia jest bardzo wzgórkowate; w dni pogodne widać ztąd jezioro Łuban oddalone o 2 mile. Licznie się tu napotykają kurhany, w których niejednokrotnie odkopywano sprzęty kamienne, bronzowe, żelazne, zwierzęce i roślinne, jakie się obok toporków, berdyszów, młotków, mieczów, pik różnego kształtu, strzał, puginałów i nożów w Inflantach polskich częstokroć znajdują. (Patrz Rubon, tom V, artykuł Adama Platera „O dawnych grobach i starożytnościach odkrytych w Inflantach polskich“). Dwór D., na wyniosłem i bardzo obszernem wzgórzu położony, na milę do koła widnieje swemi białemi murami, od ciemnych drzew uroczo odbijającemi. Grunt tu po większej części pszenno-jęczmienny; go-
