spodarstwo płodozmienne, rasa bydła przeważnie żuławska i oldenburska; dostatek lasu i łąk. Tych ostatnich, w stosunku do gruntów ornych, ilość podwójna. Oprócz pszenicy zimowej i żyta uprawiają się tutaj: jęczmień, pszenica jara, groch, koniczyna, kartofle i buraki pastewne. Godnym uwagi w Drycanach jest młyn parowy o trzech gankach, na 12 sił parowych urządzony, połączony z młockarnią, wałkownią i machiną do wyrabiania gontów szwedzkich, tudzież ogrody obszerne i sady ze szkółkami drzew owocowych. Lud tu czysto łotewski rzymsko-katolickiego wyznania. Kościół parafialny w r. 1859 przez Maryą z Ryków Manteufflową z muru wzniesiony na miejscu dawnego drewnianego, który dziad fundatorki marszałek Dominik Ryk w r. 1779 na temże miejscu był erygował. Do drycańskiego kościoła należy kościół filialny w Pilcynach, datujący z XVIII wieku, i kaplica w samym dworze drycańskim, już w r. 1769 istniejąca (patrz G. Manteuffel „Inflanty polskie“ str. 151). Do parafii drycańskiej należą, oprócz Drycan, majątki Taunagi i Pilcyny, tudzież część byłego starostwa rzeżyckiego po pierwszym podziale Polski od fundum drycańskiego do skarbu oderwana, a niegdyś nazwy niemieckie „Dritzendorff i Pudder“ nosząca. Gmina drycańska bardzo rozległa liczy obecnie dusz 6400 płci obojga. W roku 1880 przyłączono do niej kilka wiosek skarbowych, do byłego starostwa rzeżyckiego należących i w części przez Rossyan starowierców (rozkołów) zamieszkiwanych. Zarząd gminny w miejscu, zarząd policyjny w Rzeżycy. W Drycanach urządza się obecnie stacya pocztowa. Drogi komunikacyjne i handlowe prowadzą: 1) z Birż inflanckich (patrz art. Birże) przez Byków i Drycany do stac. kol. żel. i miasta Rzeżycy; jest to tak zwany trakt rzeżycko-łubański; 2) z Berzygału (patrz art. Berzygał) przez Rogówkę, Taunagi, Drycany do miasteczek Wielony i Warklany; jest to tak zwany trakt berzygalski. G. M.
Drycmujża, wś pow. dyneburskiego, parafii krasławskiej, własność Platerów.
Dryczew, w połud.-wschodniej stronie pow. rzeczyckiego, nieopodal wioski Żylicz, wyspa dnieprzańska z folwarkiem; wraz z drugą wyspą Łabędzią zwaną, ma obszaru około 1000 mor. i od 1848 r. należy do Kobylackich; wś, bardzo żyzna. Al, Jel.
Dryczna, ob. Dricsna.
Dryczyn, wś w środku pow. ihumeńskiego, w gm. nowosielskiej (ob. Nowosiołki), przy drodze z Błonia do Dukory wiodącej, cerkiew paraf. Al. Jel.
Dryfort, niem. Drengfurth, mko, pow. rastemborski, nad rz Omet, na zach. od Węgoborku, ma st. pocztową, 1910 mk., 8 jarmarków rocznie. Już około XV wieku jako miasto wspominane.
Dryga, wś w pow. sokólskim gub. grodz., o 32 w. od Sokółki, chat 42.
Drygale, Drygały, niem. Drygallen, wś, dobra i leśnictwo, pow. jańsborski, ze stacyą pocztową, 965 mk.
Dryganek, wś włośc., pow. wieluński, gm. Kiełczygłów, par. Rząśnia leży przeszło 4 i pół mil na wschód od Wielunia, ma 43 dm., 280 mk. R. 1827 było 7 dm., 38 mk. W...r.
Drygas, pustkowie, pow. odolanowski, ob. Przygodzice.
Drygucze, Dryhucze , 2 folw. i słoboda prywat., nad rz. Dźwiną, pow. dziśnieński, o 17 w. od m. pow. Dzisny, 3 okr. adm., przy b. drodze pocztowej z Dzisny do m. Drui, 5 dm., 52 mk. kat. (1866). Dobra D. są własnością Korzeniewskich i mają 702 dzies. rozl. Okrąg D. w gm. Mikołajów liczy w swym obrębie wsie: Mościszcze, Szaragi, Nowickie, Kalinowo, Krawczenki, Zaborce, Biedzino.
Drygulec, folw., pow. opatowski, gm. Wojciechowice, par. Mikułowice. Liczy 13 dm., 95 mk., 102 morg. ziemi dworsk. i 94 włośc.
Dryhłów, ob. Dryłów.
Dryhucze, ob. Drygucze.
Dryja, wś, pow. koniński, gm. i par. Tuliszków, o 11 w. na płd. od Konina, ma 260 m. rozl., 140 mk., wtem 50 ewang. Grunt żytni kl. II, w części pszenny. Młyn wodny na strumieniu bezimiennym, wpadającym do rz. Powy, założony bardzo dawno, zapewne przez którego z dziedziców Lisieckich, który mu nadał miano od swego herbu „Dryja.“ Na pocz. b. stulecia dziedzic Nasierowski ziemię po wyciętych lasach w około tej miejscowości rozprzedał kolonistom niemieckim. J. Ch.
Drykszna, Drixe, rz., ramię kurlandzkiej Aa, pod Mitawą, trzciną i sitowiem zarosłe.
Drylka, ob. Dźwinosa.
Dryła, folw. w pow. borysowskim, w 2 okr. policyj. (łohojskim), niegdyś własność Janowskich, dziś Kozakiewiezów; obszaru około 270 mor. w dzierżawie. A. Jel.
Dryłów, Dryhłów, wś nad rz. Teterowem, pow. żytomierski, par. Cudnów, na płn. od Olszanki, ma cerkiew drewnianą. Własność Aleksandra Piotrowskiego. R. 1867 miała 48 dm.. Jest tu niewielka papiernia, piękny i bogaty ogród: oranżerya i cieplarnia pomieścić nie mogą swych zbiorów, a jeżeli nie przewyższają, śmiało przynajmniej rywalizować mogą z antonińskiemi (hr. Alfreda Potockiego, w pow. zasławskim). Ogród ten jest wzorowo utrzymanym, a co więcej niewielkim stosunkowo kosztem, gdyż się utrzymuje wyłącznie prawie ze sprzedaży swych kwiatów i krzewów. Katalogi swe ogłasza w Kijowie.
