Komiwojażerowie frazesu

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Artur Śliwiński
Tytuł	Komiwojażerowie frazesu
Pochodzenie	Trybuna (1906) nr 3 Echa
Redaktor	Tadeusz Bobrowski
Data wydania	1 grudnia 1906
Wydawnictwo	Tadeusz Bobrowski
Druk	Drukarnia Narodowa w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Download as:
Indeks stron

[ 48 ]

KOMIWOJAŻEROWIE FRAZESU.

 Gazeciarze nacyonalistyczni przemawiają często językiem. przypominającym język Pytyi, pełen sprzeczności i niespodzianek logicznych, pełen zwrotów, które rozmaicie można zrozumieć, jeżeli wogóle zrozumieć je można.
 Typowym tego przykładem jest zamieszczony w Nr. 385 „Dzwonu Polskiego“ artykuł p. n.: „Hasło czy hasła wyborcze“. Artykuł ten, dowodzący, że posłowie do dumy petersburskiej nie mogą należeć wyłącznie do obozu narodowo-demokratycznego stwierdza jednocześnie, że „przedstawiciele narodu“ muszą dać obraz „wszystkich kierunków narodowych“.
 Przyszłość wykaże, w jaki sposób mistrzowie n. d-tyczni namalują ten obraz, tymczasem, ot tak na wszelki przypadek, pozostawiają oni sobie furtkę wyjścia.
 Gdyby hasło autonomii nie miało „znaleźć oddźwięku śród stronnictw“, to „stronnictwo, ponoszące dotąd odpowiedzialność za politykę narodową... nie zejdzie z wytkniętej drogi... potrafi w ostatecznym razie (!) odwołać się do społeczeństwa i z szerokich jego piersi wydobyć to hasło, które jedynie zaświadczyć może, że jesteśmy narodem zwartym, wiedzącym, czego chce i dokąd dąży“...
 Z frazesu tego wynika, że stronnictwo nietylko N. D-cyę uważa za partyę „narodową“, gdyby jednak inne partye „narodowe“ nie chciały wziąć udziału w przedsiębiorstwie N. D-cyi, to stronnictwo nie zejdzie z wytkniętej drogi.
 Co za logika!
 Odwołując się do innych partyj, stronnictwo już zeszło z wytkniętej drogi monopolizowania haseł pseudonarodowych, a z tego wynika, że N. D-cya potrafi schodzić, nie schodząc, a dalej, że rozbieżność poglądów „narodowych“ zaświadczy, że jesteśmy „narodem zwartym, wiedzącym, czego chce i dokąd dąży“. Mówiąc inaczej „będziemy narodem zwartym“, jeżeli inne stronnictwa przyłączą się do N. D-cyi i będziemy „narodem zwartym“, jeżeli stronnictwa się nie przyłączą. Dwie drogi, prowadzące w dwu różnych niespotykających się kierunkach, ale jedno wyjście — oto do czego zmierza sofistyka „Dzwonu"!
 Ale komu to mydlić oczy frazesem, w kogo dziś wmawiać, że jesteśmy „narodem zwartym“, skoro niemal każdy artykuł _Dzwonu“ stwierdza że tak nie jest!
[ 49 ] Zaprawdę czytając „Dzwon Polski“ nie można powtórzyć za Szekspirem, że czyta się „słowa, słowa, słowa“, bo czyta się kłamstwa... kłamstwa... kłamstwa...

B. Z.