Job

30

Job parla de su miseria presente

¹Nunc tamen, io es deridite de gente plus juvene que io, de juvenes cuje patres non es mesmo digne de poner se inter le canes de mi grege. ²Illes es sicut obreros cuje manos ha nulle fortia e qui servi a nihil. Illes, cuje fortia juvenil ha totalmente disparite, ³es emaciate a causa del paupertate e del fame. Illes erra sur terrenos sic trans desertos desolate. ⁴Illes recolta herbas ab le mariscos salin apud le cardos; le radices del arbores scopari es lor alimentos. ⁵Illes es bannite ab le communitate e gente clama contra illes como si esseva fures. ⁶Assi illes debe viver in lectos siccate de rivieras, in cavernas del terra e inter petras. ⁷Illes rugi sicut animales inter frutices e se serra insimul sub urticas. ⁸Filios de gente stulte e ignobile, illes es expellite ab le societate per flagellos.

⁹“Nunc io ha devenite le objecto de lor cantos vulgar e de lor proverbios de derision. ¹⁰Illes me disprecia como un abomination e fugi longe de me, si non pro spuer sur mi facie. ¹¹Tote isto proque Deo ha disligate le cordas de mi tenta e me affligite. Lor linguas ha nunc nulle frenos quando illes me insulta. ¹²Iste canalias me adversa sin vergonia, me repelle de loco a loco. Illes pone trappas sur mi semitas. ¹³Illes bloca mi itineres e face tote lo que illes pote pro destruer me. Illes sape que nemo es preste adjutar me. ¹⁴Illes irrumpe contra me como trans le brecha de un muro. Illes salta sur me quando io es sub le ruinas. ¹⁵Io vive nunc in le terror. Le vento sufflava via mi honor e mi prosperitate evanesceva sicut un nube.

¹⁶E nunc mi vita^[1] se effunde ex me e le suffrentia replena mi dies. ¹⁷Le nocte perfora mi ossos e io non pote dormir quia mi dolores nunquam cessa. ¹⁸Con un forte mano Deo sasi mi vestimento e me stringe sicut le collar de mi tunica. ¹⁹Ille me ha projectate a in le fango. Io es solmente pulvere e cinere. ²⁰Io clama ad te e tu non me responde. Io sta coram te, ma tu non mesmo me respice. ²¹Tu deveniva cruel verso me e tu me attacca con le fortia de tu mano. ²²Tu me jecta in le turbine e me destrue in le tempesta. ⁴³Io sape que tu es preste a delivrar me al morte - le domo establite pro omne viventes.

²⁴Certo nemo extenderea su mano contra un homine devastate per affliction, quando ille crita adjuta in su situation calamitose. ²⁵Esque io non plorava pro illes qui se trova in grande affliction? Esque non mi anima compativa le pauperes? ²⁶Quando tamen, io expectava le bon me adveniva le mal. Quando io expectava le lumine veniva le tenebras. ²⁷Mi corde es incessantemente in tumulto. Dies de suffrentia me tormenta. ²⁸Mi visage se nigrava, ma non per le lumine del Sol. Io sta in le placia public e crita adjuta. ²⁹Io deveniva fratre de chacales e companion de struthios. ³⁰Mi cute sur me deveniva nigre e mi corpore es febricitante. ³¹Mi harpa es nunc empleate pro luger e mi flauta deveniva le voce de mi plancto.

Notas

↑ O “anima”.

[1] O “anima”.

[1]