Biblia/Vetule Testamento/Job/Job 27
Job
[edit]27
[edit]Le discurso final de Job
[edit]1Job prosequeva su discurso e diceva: 2“Io jura per le Deo vivente - le qual me subtraheva mi derectos; per le Omnipotente, le qual amarisava mi vita - 3quia, donec le sufflo del vita remane in me e le spirito de Deo es in mi pulmones[1], 4mi labios non exprimera ulle iniquitates e mi lingua non pronunciara ulle mendacios. 5Io nunquam admittera que vos tres, qui me judica, ha ration; io defendera mi innocentia donec mi ultime sufflo. 6Io nunquam deserera mi protestation que io es juste: mi conscientia[2] nullemente me reprehende e nunquam lo facera.
7Plus tosto, que mi inimicos sia considerate impie e mi adversarios inique. 8De facto, qual sperantia poterea unquam haber le impios quando Deo les excide, quando Deo subtrahe lor vita[3]? 9Esque Deo audira lor clamor quando le angustia cadera super illes? 10Poterea illes unquam complacer se in le Omnipotente e invocar Deo in omne tempore? 11Io vos docera re le potestate de Deo; lo que es in le mente del Omnipotente io non occultara. 12Si vos mesme observava tote isto, quare persiste vos dicer me tote iste cosas inutile?
13Isto es lo que le homines impie como vos recipera de Deo, le hereditage que le malfactores[4]. 14Illes poterea haber mesmo multe filios, ma illes essera occidite per le gladio in guerras o morira de fame. 15Illes qui supervivera morira per un plaga e essera interrate, e lor viduas non lugera pro illes. 16Le impios poterea mesmo accumular argento sicut pulvere, e immagazinar vestimentos sicut monticulos de argilla. 17Il essera, tamen, le justos a vestir se de illos e le innocentes a hereditar celle argento. 18Le domos que illes edifica es fragile sicut un cocon de aranea, sicut un cabana de brancas facite per un vigilator. 19Le homines inique vade dormir, secur que lor ricchessa permanera, ma quando mane illes se evelia[5], illes discoperi que toto les esseva robate. 20Tunc le terror les submergera como un inundation e de nocte un tempesta les sufflara via. 21Le vento oriental les portara via e non plus illes retornara. Illes essera falcate via ab lor loco. 22Le vento torneara super illes sin misericordia justo quando frustra illes essayara escappar de illo. 23Omnes, tamen, les irridera e les burlara”.