Aesop a tháinig go h-Éirinn/An León, an Beithir, a’s an Mada Ruadh
| ←An Dá Fhrog | Aesop a tháinig go h-Éirinn by , translated by Peadar Ua Laoghaire An León, an Beithir, a’s an Mada Ruadh |
Geallamhna an Fhir Bhreóite→ |
[ 17 ]
21.—AN LEÓN, AN BEIṪIR, A’S AN MADA RUAḊ.
Do ṁairḃ fiagaíḋe eilit óg. Ṫáinig león agus beiṫir i n-aonḟeaċt ar an eilit agus do ṫeiṫ an fiagaíḋe. Ċeap an león an ḟeóil do ḃeiṫ aige. Ċeap an beiṫir í ḃeiṫ aige féin. D’ iompuiġdar ar a ċéile agus ṫroideadar go fíoċṁar. Ṫroideadar go raḃdar tnáiṫte. I ndeire an ċaṫa ḃíodar sínte agus gan ionta coruíġe, agus an eilit ṁarḃ eatarṫa. Ansan do ṫáinig an mada ruaḋ agus d’árduig sé leis an ḟeóil os cóṁair a súl agus gan ionta oiread agus drantúġaḋ ċuige.
“Is truaġ nár roinneamair an ḟeóil!” ar siad.
An Múineaḋ.
“Díng de’n lioḃán a sgoilean í féin.”
“Láṁ-láidir agus láṁ-láidir eile:—Eatarṫa féin is fearr é.”
“Nuair ṫroidid na faṫaig is ríġ an t-aḃac.”