គតិលោក/ភាគទី៥/2

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
គតិលោក, ភាគទី៥ by ឧកញ៉ាសុត្តន្ដប្រីជា ឥន្ទ
រឿង​សត្វ​ទុង​នឹង​ត្រី

រឿង​សត្វ​ទុង​នឹង​ត្រី


មាន​សត្វ​ទុង ១ ជា​សត្វ​កាន់​សក្កាយទិដ្ឋិ ថ្ងៃ​មួយ ចេញ​ស្វែង​រក​ចាប់​ត្រី​ជា​អាហារ លុះ​ហែល​ទៅ​បាន​ឃើញ​ត្រី​ក្អិត ១ ហែល​នៅ​ខាង​មាត់​ខ្លួន ទុង​នោះ​ក៏​ចឹក​ត្រី​នោះ​បាន ទើប​មក​គិត​ថា អាត្មា​អញ​នេះ​ជា​បក្សី​រូប​ធំ ត្រូវ​តែ​បរិភោគ​ត្រី​ធំ ៗ យ៉ាង​ត្រី​រស់ ត្រី​ឆ្ដោ ត្រី​ប្រា​ជា​ដើម​នោះ ទើប​សម​នឹង​ស័ក្ដិ​យស​រូប​អញ​នេះ អា​ត្រី​ក្អិត​រូប​តូច​មួយ​នេះ មិន​សម​គួរ​នឹង​រូប​អញ​ឡើយ គិត​ហើយ​ទុង​ក៏​លែង​ចោល​ត្រី​ក្អិត​នោះ​បង់ ហើយ​ហែល​ទៅ​មុខ​ទៀត លុះ​ដល់​ទី ១ បាន​យល់​ត្រី​ចង្វា ១ ហែល​មក​ខាង​មុខ ទុង​នោះ​ក៏​ចឹក​បាន​លើក​ឡើង​គិត​ទៀត​ថា ត្រី​ចង្វា​នេះ​ក៏​តូច​ណាស់​ពុំ​សមគួរ​នឹង​អញ​ជា​បក្សី​ធំ​នេះ​ឡើយ គិត​ហើយ​ក៏​លែង​ត្រី​ចង្វា​នោះ​ចោល​បង់ ហើយ​ហែល​ទៅ​មុខ​ទៀត បាន​យល់​ត្រី​ចង្វាភ្លៀង ១ ទុង​ក៏​ចឹក​លើក​ឡើង​នឹង​ស៊ី ក៏​គិត​ថា​ត្រី​ចង្វាភ្លៀង​នេះ រូប​តូច​ពេក​ណាស់ ពុំ​គួរ​នឹង​រូប​អញ​ជា​ធំ គិត​ហើយ​ក៏​លែង​ត្រី​នោះ​ចោល​បង់ ហើយ​ខំ​ហែល​ទឹក​ស្វែង​ទៅ ៗ រក​ត្រី​ពុំ​បាន ពេល​សោត ក៏​ទន់​ទាប​ល្ងាច​នឹង​ផុត​ពេល​ស្វែង ទុង​នោះ​ឯង កើត​ក្ដី​ឃ្លាន​អាហារ​មហិមា​ខំ​ស្វែង​រក​អាហារ​ពុំ​បាន​ឡើយ ម្ល៉ោះ​ហើយ​ទុង​កើត​ទុក្ខ​មុខ​សុបសៅ កើត​ក្ដៅ​ចិត្ត​គិត​ស្ដាយ​អាហារ ដែល​ខ្លួន​រក​បាន​អំពី​ព្រឹក​នោះ​ថា ស្ដាយ​អើយ​សែន​ស្ដាយ​ត្រី​ក្អិត ១ នោះ​បើ​ប្រសិន​ជា​បរិភោគ​មក​ល្មម​កល់​ខ្លះ​ស្ដាយ​ត្រី​ចង្វា បើ​ប្រសិន​ណា ជា​ស៊ី​មក ក៏​ជា​ការ​កល់​ឡើង​រួម​នឹង​ត្រី​ក្អិត​ជាន់​មុន​នោះ ស្ដាយ​ត្រី​ចង្វាភ្លៀង​មួយ បើ​ប្រសិន​ណា​ជ​ស៊ី​មក​ទៀត ក៏​ជា​ការ​ផ្សំ​គ្នា​នឹង​ត្រី​ជាន់​មុន​បាន​កល់​ឡើង​ច្រើន ល្មម​បន្ទោបង់​ក្ដី​ឃ្លាន​នេះ​បាន ឥឡូវ​នេះ​ដល់​ឃ្លាន​ក៏​ខ្លាំង ពេល​ថ្ងៃ​នឹង​ស្វែង​ទៅ​ទៀត ក៏​ផុត​តែ​ត្រឹម​នេះ អញ​នេះ​ហៅ​ពេញ​ជា​គិត​ខុស មិន​សន្សំ​ត្រី​តូច ៗ ស៊ី​ផ្សំ​គ្នា គិត​ប្រមាថ​ថា​អា​តូច ៗ មិន​សម​នឹង​ខ្លួន ចាំ​រក​ត្រី​ធំ ៗ ឲ្យ​សមស័ក្ដិ​យស​ខ្លួន ដល់​មិន​បាន​ត្រី​ធំ​ក៏​អត់​ទៅ តម្រា​នេះ គឺ​អា​ធំ​ក៏​ខូច អា​តូច​ក៏​ខាត បាន​ក្ដី​ទុក្ខ​វេទនា​ដោយ​អត់​អាហារ​នោះ​ហោង។

អើ​រឿង​នេះ​បាន​ជា​គតិ​ប្រៀបប្រាយ​ទៅ យ៉ាង​ណា ឯង​ថា​ទៅ​មើល ។

កូន​សិស្ស​តប​ថា គតិ​នេះ​បាន​ដូច​កូន​អ្នក​កាន់​ត្រកូល​ទៅ​រៀន​វិជ្ជា​ចេះ​មក​អំពី​ប្រទេស​ក្រៅ ហើយ​ចូល​មក​ប្រទេស​ខ្លួន រាជការ​បាន​តាំង​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​បើក​ប្រាក់​ខែ​ឲ្យ​ត្រឹម ១០-២០ រៀល​ជា​ដើម ខ្លួន​ជា​កូន​ត្រកូល​ធំ ប្រាក់​ខែ​ប៉ុណ្ណឹង​មិន​សម​នឹង​ចំណេះ​នឹង​ត្រកូល​ខ្លួន គិត​ចាំ​យក​ប្រាក់​ខែ ដល់ ៨០-៩០ ឬ ១០០ ជា​ទុន​ធំ​តែ​ម្ដង ដូច​ទុង​ចាំ​យក​ត្រី​រ៉ស់ ត្រី​ឆ្ដោ ពោ ប្រា តែ​ម្ដង ដល់​រក​មិន​បាន​កើត​ខាត​ខន កើត​ស្ដាយ​ទុន​តូច​ដែល​គេ​បំរុង​ឲ្យ​ក្នុង​កាល​មុន​នោះ​ឯង ។

មួយ​ទៀត បាន​ដូច​លោក​ចៅអធិការ​ឬ​លោក​មហា-អាចារ្យ​កាន់​ខ្លួន​ថា​ធំ គិត​ថា​អាត្មា​នេះ​សម​តែ​គេ​និមន្ត​ឡើង​គ្រែ​ទេសនា​សង្គាយនា ឬ​ឆាក​មហា​បង្សុកូល ទស់​បន្លុង គ្រង​កឋិន ក៏​ឯ​ការ​តូច ៗ ដូច​យ៉ាង​គេ​និមន្ត​សូត្រ​មន្ត ឬ​បង្សុកូល​ខ្មោច​ជា​ដើម​នេះ មិន​សមគួរ​ដល់​អាត្មា​ជា​ធំ​ឡើយ កាន់​យ៉ាង​ដូច​ទុង​នោះ​ឯង ។


ចប់​តម្រា​គតិ​រក​ស៊ី​មិន​សន្សំ​ពី​វត្ថុ​តូច​ៗ​ទី ៨ ។

ចប់​តម្រា​គតិ​រក​ស៊ី​មិន​សន្សំ​ពី​វត្ថុ​តូច​ៗ​ទី ៨ ។