Poetische Versuche in westfälischer Mundart/Füörwoard

Füörwoard.

Min erste Böksken ist bekannt,
Hier is daoto de twedde Band,
Auk viel tum Lachen drin, dücht mi,
Ik hävv' et waogt, wat is derbi?
Ik laot' et under Lüde gaohn,
'tsall manchereen noch wull verstaohn.
De alle ut Westfaolenland,
De met de Spraoke sind bekannt,
De begripet ganz gewiß,
Dat se an't Hiärt mi wassen is.
Ik saih et an met Hiärteleed,
Dat fak en Mönstersk Kind nich weet,
Wu man dao nömet düt un dat
Gemödlik weg up Mönstersk Platt,
Bedrövt is et, dat üöwerall
De Spraoke kümp ganz in Verfall.
Se fusket frümde Wöärde drin,
Solk Küren hävv jä gar kin Sinn;
An Wöärde faihlt et nich fürwaohr
De sind in Plattdüsk wiss nich raor.
Un dat is doch auk ganz gewiß,
Dat se nett an to häören is.
Doch laot se Radebraken goahn.
Noch mänchereen wärd mi verstoahn.
Un daoruphen baid' ik auch wier
De Lüd' en plattdüsk Böksken hier,
Off et wat dögg, dat müt't ji saihn,
Dat Plattdütsk drin is minnstens rain;
Un wenn nao so viel Jaohren dann
Kin Mensk mehr plattdütsk küren kann,
Dann finnt vielleicht sik noch düt Bok,
Wao eener wärd so viel ut klok,
Dat he kann säggen: Düt un dat
Dat hedde so upp Mönstersk Platt.