Page:Thesaurus Palaeohibernicus 2.djvu/90

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has been proofread.
44
Non-Biblical Glosses and Scholia.

Juvencus.

(University Library, Cambridge, Ff. 4, 42.)

P. 1, l. 6

moenia aul .i. mur bethlem

P. 3

restat .i. arta

P. 10

obitus .i. occasus funid[1]

The context is: Astrorum solers ortusque obitusque notare.

P. 30

anhela lobur

P. 32

compellat [.i.] diciens .i. ár

P. 66

Iam lux adueniet—archinn dies—properis[2] mihi cursilis instans.

P. 79

fodeud, fodeut[3]

P. 94

in marg. ís ira ab úr nomen accepit, hoc est ab igne, úr enim flamma[4] dicitur, et ira inflammat.

P. 99

upper margin, ignis focos lar[5] ur[6]

P. 94

debile lobur

P. 102

fodiud[7]

P. 104

Araut dinuadu[8]

  1. occasus seems to be mistranslated as a genitive
  2. MS. propriis
  3. a scribe’s note, meaning ‘at the end’
  4. MS. ṡlamma
  5. lar foculare intra domum, Corp. Gloss. Lat. vi. 629
  6. cf. úr .i. teine, O’Cl. either = πῦρ, or borrowed from Hebr. aur ‘light,’ ur ‘incendium,’ Corp. Gloss. Lat. vii. 383. Abram de ur na Galdai snáidsiunn ruri ronsnada, ‘may the Prince who protected Abraham from the fire of the Chaldees (de igne Chaldaeornm 2 Esdr. ix. 7) protect us!’ Colman h. 27. The Welsh urael (lit. ‘fire-lime’), which Davies gives as a translation of asbestinum, seems a loan from the Irish, W. S.
  7. ‘at the end’
  8. araut di is Welsh, and Nuadu (= Welsh Nudd) is uninflected; = Ir. oróit do Núadait ‘a prayer for Núadu’