Page:Tír na n-Iongantas - Ó Conaire.djvu/93

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

85

d’eiriġ ḋó ḃeiṫ n-a luiġe go tinn cráiḋte i dtóin an puill i dTir na nIongantas?

Ḃí an t-éolas seo ó’n gcailín aċt ḃí uirṫi ḃeiṫ foiġdeaċ.


XXXVII.

“Go maiṫiḋ Dia na peacaiḋ ḋom, an ċéad rud aduḃairt sé.

“Amén,” arsa Máire Ḃán.

“Is mór iad mo ṗeacaiḋ agus is uaṫḃásaċ,” ars Satan an ċreasa go deaġṁóideaċ.

D’aontaiġ an cailín beag leis, agus d’innis sé ḋi ná coirṫe is mó dá ndeárna sé le linn a ṡaoġail, aċt ar eagla go gcuirfiḋe sgáṫ ar éinne ní luaḋfar annseo iad. Idir gaċ dá ċoir, nó idir innseaċṫ gaċ dá ċoir ba ċóra a ráḋ, ḃíoḋ ar Ṁáire Ḃáin béal an ḃeiṫeaṁ- naiġ a ḟliuċaḋ mar ḃí tart millteaċ ag gaḃáil dó.

Nár éistiḋ tú ċoiḋċe a léiġṫéoir na páirte le n-a leiṫéid d’ ḟaoisdean n-a leiṫéid d’áit!

Nuar ḃí an faoisdean déanta ag Satan d’innis sé ḋi faoi’n mBrídeóig, agus faoi ar ṫárla dó’n luing ṁaiṫ sin ó cuireaḋ í féin agus an Búrla boċt sna daḃaiġiḃ,

“Nuair d’ḟágaḃar an Ḃrídeóg” arsa Satan, “ċeap- amar do ṁáṫair agus an giolla agus an máta ċaḃraiġ le t’ aṫair a ċuir isteaċ sna málaiḃ agus iad a ċur go ṫóin puill.... taḃair ḋom deoċ a ċailín,” ar seisean, aċt ní ḃfuair.

“Iad a ḃáiṫeaḋ, sin é ḃí uainn,” a sa Satan arís, “aċt nuair tugaḋ faoi deara naċ gailteán ḃí ag déanaṁ orainn le caḃruġaḋ linn aċt sgata éanlaiṫ ċaill an dream mallaiġṫe pisreógaċ’ ḃí liom a misneaċ agus ní ḋéanfaidís faic ḋom. Ṫáinig sgeóin i súiliḃ gaċ fir díoḃ nuair ċonnaiceadar an t-éan mór ag teaċt anuas ó áirdiḃ na spéire le beirt ṗaisde ḃí ar seaċrán ar fud na bóċna a ṫárrṫáil.

“‘Tá láṁ Dé n-ár n-aġaiḋ,’” arsa duine

“‘Bás agus damnuġaḋ síorraiḋe atá i ndán dúinn,’” arsa duine eile.