48
XXII.
Bí ocras millteaċ ar Ṁáire Ḃáin ar ḋúiseaċt ḋi. Ba ċuma leiṫi sa doṁan mór aċt béile ṁaiṫ biḋ ḟaġáil. Ṫiuḃraḋ sí a dá ṡúil ar ṁéis feóla. Na feiṫidí sulusṁar’ ḃí n-a haice i gcaiṫeaṁ na hoiḋċe, ní ḃeaḋ leisg ar biṫ uirṫi an-alpaḋ. Ċuiṁniġ sí ar na císdí deasa mine coirce ġniṫeaḋ máṫair sa mbaile, agus ar an mbainne gaḃair agus ṫáinig na deóra faoi n-a súiliḃ Dá mbeaḋ léaṫ- ċisde féin aici!
D’eiriġ sí. Ċuaiḋ ar lorg biḋ Ċonnaic sí torṫa éagsaṁla ṫall is i ḃfus. Ḃí cuid aca go breáġ daiṫte aipiḋ agus ḃí faiṫċios uirṫi a n-ṫe ar eagla go mbeidír niṁneaċ.
D’imṫiġ leiṫi ṫríd an ḃforaois ag piocaḋ cnó agus ag baint torṫa ḃí breaġ bog milis ar nós sméarṫa agus gá n-iṫe Níor ḃain na torṫa seo aċt faoḃar an ocrais di. Ċaiṫ sí cúpla uair ag siuḃal roimpi mar sin gur ráinig imeall na foraoise agus go ḃfaca an ḟairrge ar a haġaiḋ amaċ. Rinne sí ar ṫráiġ ḃig ḃí ann, agus fuair a dóṫain ṁór rocan agus duilisg agus portán ann. Nuair a ḃí a goile lán aici ḋearc i í amaċ uaiṫi ar an muir agus ṫáinig iongnaḋ agus aoiḃneas croiḋe uirṫi. Ḃí sgol éisg le feiceál aici ag eiteall go reiḋ éasgaiḋ ós cionn na fairrge ar nós éanlaiṫ agus iad ag deallraḋ sa ngréin. Ḃí na mílte aca ann. Uaireannta ċeapaḋ sí naċ raḃadar aċt ag léimniġ as an ḃfairrge aċt níorḃ aṁ aiḋ ḃí. Ag eiteall i ndáríriḃ ḃíodar agus a gcuid sgiaṫán geal ar leaṫaḋ aca.
D’ḟanaḋ sí ag féaċaint orṫa go deireaḋ an lae dá mbeaḋ an Búrla boċt aici. Ṫosaiġ sí ag caoineaċán nuair ċuiṁniġ sí air. An créatúr boċt fuadaiġṫe uaiṫi ag leoṁan fíoċṁar!
Ḃí slat n-a glaic aici agus ṡáiṫ sí san ngainiṁ í agus leig sí uirṫi féin gurab é an Búrla ḃí aici ann.
Ṫosaiġ sí ag fiafraiġ de cé ndeaċa sé nó céard d’eiriġ dó nó cé’n fáṫ go ndeaċa sé ag marcaiḋeaċt
