tú ag bualaḋ na gcos i n-aġaiḋ gaċ cloiċe ṫiocaḋ roṁat sa gconaire!”
Ṫáinic fuinneaṁ mór n-a glór. Sgaiṫtí ḃíoḋ sé cosaṁail le fairrge ḟíoċṁar buile istiġ i n-uaiṁ ḋorċa; sgaiṫtí eile ar nós gaoiṫe le talaṁ nó anfa sna seilmeidiḃ. Ċuala an dall an glór sin ċeana agus an fuinneaṁ agus an ġráin ċéadna ann; ċuala sé cúig bliaḋna déag ó ṡoin é—an raiḃ an daṫaṁlaċt agus an áilne ċéadna innti is ḃí an uair sin? Ṫiuḃraḋ sé bliaḋnta fada dá ṡaoġal an ḃean ḃí ós a ċoṁair amaċ a ḟeiceál....
“A Ṁuirġéid,” ar seisean, agus é ag iarraiḋ greim láiṁe ḟaġáil uirri, “a Ṁuirġéid, naċ dóiġ leat gur ḃain tú do ḋíoltas amaċ ċeana,” agus ḃain sé ḋe na spéacláirí móra gorma go raiḃ an dá ṗoll ġránda ḃí n-a ċloigeann le feiceál aici.
Seas sé ós a coṁair amaċ, a ċeann mór i n-aér aige go dána mar ḃeaḋ sé a ráḋ—
“Féaċ obair do láṁ.”
Aċt sé an ċaoi go dtáinic seirḃe n-a glór siúd.
“A Ṗóil Duiḃ,” ar sise, agus má ḃí seirḃe n-a glór ḃí sé bog sgigeaṁail freisin, “a Ṗóil Duiḃ, d’ ḟéaċas isteaċ sna súiliḃ sin i ḃfad ó ṡoin. Súile gorma ḃí do ċeann an uair sin; súile gorma bréagaċ’; súile gorma mealltaċ’ bladaraċ’; súile gorma geanaṁla ċuirfeaḋ cluain ar aon ṁnaoi—is minic agus is ró-ṁinic d’ḟéaċ mé isteaċ ionnta—”
“A Ṁuirġéid"” ars an dall, “Ḃí ceapṫa agam Antoine Beag a ċur ar sgoil ag foġluim ceóil tar lear, ḃí ceapṫa agam é ḋéanaṁ sul a raiḃ ḟios agam cé’rḃ é ar ċor ar biṫ—”
