Jump to content

Page:PL Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 2.djvu/345

From Wikisource
This page has been proofread.

lestwa polskiego odstawiają. także łojem (który do Odessy wyprawiają), zbożem i siemieniem lnianem. Jarmarków dorocznych 4, z tych najgłówniejszy święto-jurski (d. 23 kwietnia), na który zjeżdżają się w znacznej liczbie kupcy z Moskwy, Chersonu, Ekaterynosławia, z gubernij tauryckiej i kijowskiej. Czynność rzemieślnicza rozwiniętą jest znacznie w Elizabetgrodzie: tu znaleźć można dobrych majstrów powozów i mebli, ślusarzy, kowali, krawców i szewców. W pobliżu miasta znajduje się piękny ogród publiczny, przez ks. Potemkina założony; zajmuje 23 przeszło dziesięcin. E. jest stacyą dr. żel. odeskiej i charkowsko-nikołajewskiej, a dworzec leży o 4 w. od st. poczt.

Elizabetyńska prowincya i gubernia, ob. t. I, str. 573, oraz art. Elizabetgród.

Elizanki (niem), Elisanke, folw., pow. pleszewski, należy do domin. Droszewa, 4 dm., 68 mk. 2.) E., niem. Elisenfelde lub Judenlüge, folw., pow. międzyrzecki; należy do domin. Siercza (Schierzig); 5 dm., 31 mk. M. St.

Elizanów, Elżanów, wś kolon., pow. kutnowski, gm. i par. Rdutów, założona na gruntach folw. Domanikowa, ziemi ornej żytniej m. 265, dm. 18, mieszk. 145. Wiatrak. W. W.

Elizarowicze albo Olizarówka, mała wś poleska w płn. stronie pow. rzeczyckiego, przy drodze wiodącej do Kokajewicz. Al. Jel.

Elizawetgrad, ob. Elizabetgród.

Elizawetka, wioska w pow. zwinogródzkim, nad rz. Kalihorką, wpadającą dalej o 2 w. do rz. Wysi. Odległa o 2 w. od Suchej-Kalihorki a o 20 w. od m. Szpoły. Mieszk 618, wyznania prawosł., a oprócz tego w poblizkich futorach, należących do tejże parafii, mianowicie w Stolnikowem 89 dusz i w Krasnym Brodzie 54. Ziemi 2916 dz. gliniastej, po większej części równej, lasu bardzo mało. Należała dawniej do Bernadakiego, obecnie do ks. Worońcowa. Zarząd gm. w m. Suchej Kalihorce, zarząd polic. w m. Szpole; tamże stacya chwastow. dr. żel. Kl. Przed.

Elizawetówka, ob. Klukowszczyzna.

Elizawetyno, st. dr. żel. baltyckiej w gub. petersburskiej. O 1 w. od tej stacyi leży wś Dylice ze stacyą pocztową.

Elizental, folw., pow. maryampolskl, gm. Pogiermoń, par. Pokojnie. Ma 2 dm., 103 mieszk.

Ełizenthal, ob. Domaszkiewicze.

Elizewo, wś, pow. szubiński, 22 dm., 157 mk,; 15 ew., 142 kat.; 49 analf. Najbliższa poczta i gośc. w Kcyni, st. kol. żel w Nakle.

Elizin, folw., pow. radzyński, gm. Brzozowy kąt, par. Komarówka. Ma 1 dm., 13 mk., 605 morg. obszaru.

Elizopole, folw. pryw., pow. dziśnieński, 1 okr. adm., przy drodze pocztowej z Błotnik do Dzisny; 1 dm., 4 mk. kat. (1866).

Elizówka, os., pow. lubartowski, gm. Niemce, par. Dyss.

Elizowo, wś., pow. władysławowski, gm. i par. Giełgudyszki, odl. od Władysławowa 32 w., liczy 2 dm., 14 mk.

Elkeseen (niem.), dobra i folw., pow hazenpocki, par. Amboten, w Kurlandyi.

Elkienokiemie lub Elkskienokiemie, wś, pow. maryampolski, gm. Pogiermoń, par. Preny. W 1827 r. było tu 12 dm., 108 mk., obecnie liczy 28 dm., 251 mk., odl. od Maryampola 51 w.

Elkinele, niem. Elkinehlen, wś i dobra, pow. darkiański, 168 mk.

Ellei (niem.), ob. Wircawa, Wirczówka i Elej.

Ellerbruch (niem.), ob. Olszówka i Olszanka; u Zarańskiego mylnie Olszak.

Ellerfeld (niem.), ob. Lniskie pola.

Ellergrund (niem.), ob. Dębowo, pow. świecki, tak przezwane r. 1872.

Ellern (niem.), ob. Elerna.

Ellern (niem.), jez. w pow. zelburskim w Kurlandyi, pod Elerną.

Ellernbruch, ob. Agonki,

Ellernitz (niem.), Elnis, pow. gdański i grudziąski, ob. Lniska i Strzelno.

Ellerthal (niem.), ob. Olszewice.

Ellgoth (niem.), ob. Ellgut, Ligota i Ligotka.

Ellgut, ob. 1) Ligotta, pow. ostrzeszowski; 2) Lgowo lub Lgów, pow. wrzesiński.

Ellschnig, Ellsnig (niem.), ob. Olszynka.

Elmeniki, dobra, pow. wiłkomirski, par. oniksztyńska, własność Anny z Pietkiewiczów Narbuttowej, włók 22 i pół.

Elmowa, góra w pow. turczańskim, na zachód od Husnego niżnego. Na płn. jej stoku ma swoje źródło Zwir, dopływ Libuchowy.

Elnia, ob. Jelnia.

Elnis, zaść. rządowy, nad jez. t. n., pow święcianski, 2 okr. adm., mk. kat. 9, dm. 1 (1866).

Elnis (niem.), ob. Ellernitz.

Elnokumpie, wś na prawym brzegu Wilii, poniżej Wilna, znana ze swoich blicharni płótna. Po lit. E. lub Welnui-kąpas znaczy Dyabli kąt. W pobliżu góra Peklina, Piekielna. Własność Ogińskiego, niegdyś biskupów wileńskich.

Elodya, folw., pow. łaski, gm. Wodzierady, par. Mikołajewice. Por. Chorzeszów.

Eloysenhof (niem.), ob. Prężynka.

Else (niem.), rz., ob. Elsza i Olsza.

Elsenau (niem.), ob. 1) Damasławek, pow. wągrowiecki. 2) Konarskie-Dworzysko, pow śremski.

Elsenau (niem.), ob. Elzanowo.