filią Domamorycz z 715 gr. kat. obrządku. W tej wsi jest szkoła etatowa o 1 nauczycielu i kasa pożyczkowa z funduszem 2689 złr. aust. Właściciel więk. posiadł. Aniela z hr. Baworowskich, wdowa po Włodzimierzu hr. Łosiu.
Dołżanka, potok górski, wypływa w obr. gminy Krywego, w pow. Turka, z północno-wschodniego stoku hal, rozłożonych na górskim grzbiecie Dauszką (ob) zwanego; płynie zrazu na półn. wschód, a pod Chochonówką zwraca się na półn.-zachód, który to bieg zatrzymuje aż do ujścia swego do Zawadki; płynie przeważnie łąkami przez wsi Krywe i Dołżki, doliną utworzoną dwu równolegle do siebie biegnącemi pasmami górskiemi, zachodniem Dauszką, wschodniem Żwininem. W dolnym biegu koryto nadzwyczaj kręte. Przybiera z lewego brzegu pot. Magurę. Długość biegu 16 kil. Br. G.
Dołżanskoje, st. dr. żel. donieckiej w Obłasti Wojska Dońskiego.
Dołżek 1.), wś, inaczej Winnicki futor, pow. lipowiecki, nad niewielką rzeczką wpadającą do rz. Rosi, o 14 w. od m. Lipowca. Mieszk. 1191 wyzn. prawos. Cerkiew prawosł. i szkółka. Ziemi czarnoziemu 1800 dz. Połowa wioski należy do Żurkowskich, druga zaś połowa skonfiskowana w 1832 r. na rzecz rządu. 2.) D., wś nad Bohem, pow. bracławski, gm. Grabowiec, par. Bracław. Należała do starostwa bracławskiego, r. 1868 miała 60 dm., por. Parchiłówka. 3.) D., wś w pow. ostrogskim, na półn. zach. od Ostroga o 40 w. oddalona, na równinie błotnej, pod lasem położona. Ma cerkiew parafialną, zarząd włościański razem z sądem gminnym, przeszło 800 dusz; od tej wioski na północ jest las, a w tym lesie do 200 ogromnych mogił, porosłych drzewami. Podanie mówi, że to są mogiły tatarskie. Wieś D. należała do ks. Ostrogskich, później do Jabłonowskich, klucza annopolskiego. W r. 1834 przez kollokacyą rozdzielona między 15 dłużników. 4.) D., wś, dek. berdyczowski, ma filią katol. par. Zozów.
Dołżka 1.), wś, pow. doliński, o 16 kil. na półn. zach. od Doliny, o 1 kil. na połud. od st. p. i par. rz. kat. w Bolechowie; par. gr. kat. w miejscu. Dm. 46, mk. 341; własn. większa obejmuje roli orn. 147, łąk i ogr. 34, pastwisk 6, lasu 368 mr.; własn. mniej. roli orn. 184, łąk i ogr. 143, pastw. 115, lasu 82 mr. Własność rządowa. 2.) D., ob. Dołczka.
Dołżki, ob. Dolskie.
Dołżna, wś w pow. witebskim, z kaplicą katol. par. witebskiej św. Barbary.
Dołżnica, rz., dopływ Kotry.
Dołżyca, rz. w pow. porzeckim, gub. smoleńskiej, łączy się z rz. Jelszą i drugą, która z jez. Dgo wypływa; poczem wpada do jez. Szczuczego. A. Kosm.
Dołżyce 1.) (koło Szczawnego), wś, pow. sanocki, nad Wisłokiem, u jego źródlisk, o 35 kil. na połud. zach. od Sanoka, o 3.7 kil. na połud. zach. od st. p. i kol. żel. węgier.–galic. w Komańczy. Parafia gr. kat. w Komańczy, rz. kat. w Bukowsku; dm. 50, mk. 345. Własność więk. obejmuje roli orn. 82, łąk i ogr. 56, pastw. 45, lasu 610 mr.; włas. mniej. roli orn. 598, łąk i ogr. 226, pastw. 479, lasu 87 mr. 2.) D. (alb. Dołżyca), koło Cisny, wś, pow. lisecki, nad Solinką, dopływem Sanu, przy ujściu Dołżyczki, 532 m. npm., o 30 kil. na połud. od Liska, o 5.6 kil. od st. p. i par. gr. kat. w Cisnie; par. gr. kat, w Hoczewie, dm. 44, mk. 306. Włas. więk. obejmuje lasu 958; włas. mniej. roli orn. 395, łąk i ogr. 185, pastw. 328, lasu 3 mr.
Dołżyczka 1.), lub Dołżyca, pot. górs., wypływa w Beskidzie lesist., z pod głów. grzbietu, na granicy gmin Dołżycy i Czystohorba (pow. sanocki); płynie na wschód zrazu lasem, popod Stanków wierch (767 m.) przez wś Dołżyce, której górny koniec 534 m., dolny 508 m. npm. się wznosi, a następnie przechodzi w obręb gminy Komańczy, zwracając się na półn., a opłynąwszy wzgorze Mogiłę (609 r.), uchodzi z pr. brz. do Komanieckiego p., dopływu Osławicy. Ujście 479 m., długość biegu 7 kil. 2.) D., potok górski w Beskidzie wysokim czyli lesistym, wytryska w obr. gm. Przysłupa (pow. Lisko), z pod grzbietu górskiego, odrywającego się od głównego grzbietu w kierunku półn. zach., z szczytami Wielki Wiasiel (1153 m.), Mały Wiasiel (1097) i Różki (935 m.). Płynie łąkami na półn. wschód, a poniżej zwraca się na półn. zach. przez Krywe. Poniżej Krywego dolina tego potoku nagle się zwęża; płynie bowiem leśnym parowem na północ, opłukując wschodnie stoki wzgórza Ryczywołu (778 m.) i we wsi Dołżycy uchodzi z pr. brz. do Solinki. Długość biegu 11 kil. Przybiera liczne małe potoki. Br. G.
Domabórz, tak inaczej zowią Danabórz lub Donabórz, z którego wyszło wielu dygnitarzy wielkopolskich, zwanych Danaborgskimi z Domaborza. Czyt. Encykl. Orgelbr., art. Danaborgski.
Domacha lub Eka, rz., lewy dopływ Bohu, wpada około Berezny, por. Ruda Wielka.
Domachowo 1.) wieś, pow. krobski; 56 dm., 368 mk., 1 ew., 367 kat., 118 analf. Kościół par. należy do dekanatu śremskiego. Stac. poczt. w Krobi o 7 kil., st. kol. żel. Bojanowo o 28 kil. Kośc. par. podług tradycyi miejscowej miał już istnieć w drugiej połowie XIII wieku. W r. 1586 do drewn. kośc. przybudował Andrzej Krajewski, arhidyakon krakowski, kanonik poznański, dziedzic Krajewic, wsi należącej do paraf. domachowskiej, murowaną kaplicę. 2.) D., folw. tamże, należący do
