stej górze, nadał w 1370 r. król Ludwik siostrzeńcowi swemu Władysławowi ks. Opolskiemu, wraz z innemi grodami lennem prawem. Lecz gdy tenże najeżdżał miasta i kupców jadących obdzierał, na ukaranie przeto lennika, wyprawił Jagiełło w 1396 r. wojsko, a zająwszy zamek bobolicki, przywrócił do majętności korony. Niewiadomo jakim sposobem wszedł później w dom Myszkowskich, a na ostatku Męcińskich. Maleńki to był zameczek, z wielką atoli śmiałością na wierzchołku prawie niedostępnej skały wzniesiony. Kształt miał nieforemny, stosownie do tego jak grzbiet góry pozwalał, baszty dwie półokrągłe, jednę w narożniku, drugą przy ścianie północnej. Dziedziniec mały, ale silną zamykany bramą. Droga do niego prowadziła po pochyłości skały od strony południowej, a sam wjazd był od zachodu. Zamek ten w r. 1661 przestał być mieszkalnym, w skutek tego obrócił się w ruinę, która przecież jest ozdobą całej okolicy i stanowi jeden z najpiękniejszych naszych krajobrazów. W 18 wieku istniał tu wielki piec. Obecnie B. mają 27 dm., 252 mk., 352 morgów (Por. Tyg. Illustr. T. IV 1862 str. 56, T. VII 1863 str. 14. 1874 Nr. 349).
Bobolice, niem. Bublitz, na Pomorzu, w reg. koszalińskiej, na płd.-wsch. od Koszalina, 3300 mk., rybołówstwo, fabryki tkanin wełnianych.
Bobolusk, niem. Boblowitz, wś i dobra, pow. głupczycki, par. katol. Branice, niedaleko rzeki Opy.
Bobor, rz., dopływ rz. Nastaszki w pow. taraszczańskim.
Boboranie, Bobranie, Bobrzanie, właściwie Bobrawianie, szczep polski na Szląsku polskim, w okolicach górnego biegu Bobrawy, wspominany przez Kosmasa pod r. 1086.
Bobordzie, dwór i wieś, pow. wiłkomierski, par. dobejska, o 60 w. od Wiłkomierza, do Edwarda Grotkowskiego należące; z pałacykiem drewnianym oraz zabudowaniami murowanemi i wielkim ogrodem owocowym.
Boboszów, folw., pow. lubelski, gm. i par. Konopnica.
Bobów, ob. Bobowo.
Bobowa, mko, pow. grybowski, pod 38° 8' szer. półn. a 49° 9' dł. wschod. od Ferro, ma 849 morg gruntu, 164 domów, 1266 mieszk., z tego 785 rz. katolików, 481 izraelit. Kościół paraf bardzo starożytny, gdyż już w r. 1529 wyniesiony został przez Piotra Tomickiego, bisk. krakowskiego do rzędu kolegiat z przełożonym dziekanem i 3 kanonikami. W drugim kościele św. Zofii odbywają się także nabożeństwa. Fundusz ubogich, którego założyciel i rok założenia niewiadomy a celem umieszczenie podupadłych członków gminy. Majątek zakładowy tego funduszu składa się z domu, ogródka i małego kapitału, szkoła ludowa jednoklasowa, urząd pocztowy B. leży na. praw. brz. rzeki Biały, u stóp stromych pagórków, przy gościńcu krajowym idącym do Grybowa. W miejscu znajduje się stacya kolei tarnowsko-leluchowskiej (między Bogoniowicami a Grybowem, o 47 kil. od Tarnowa) i tartak wodny. Ludność, pomimo lichej gleby, trudni się przeważnie rolnictwem, także przemysłem a mianowicie zasługują na wzmiankę szewctwo i wyroby koronek. B. jest gniazdem Bobowskich, z której Jan słynnym był za Zygmunta III rycerzem. W B. ur. się także ksiądz L. Łętowski. M. M.
Bobowa Łuka, wś, gub. witebska, nad rz. Meżą.
Bobowce, Bobestie, wś, na Bukowinie, pow. storożyniecki, o 8 kil. od Starożyniec, z parafią grecką nieunicką w miejscu.
Bobowije, ob. Pławijo.
Bobowiska, wś, pow. nowo-aleksandryjski, gub. lubelska, gm. i par. Markuszów.
Bobówka, znaczny prawy dopływ Białej Dunajcowej. Wypływa w obr. gm. Zalasowej w pow. tarnowskim, płynie zrazu na południe przez obszar gminy Ryglic, a przyjąwszy wody płynące od Kowalowego, zwraca się na zachód, płynie przez Ryglice, Uniszową, Bistoszową, Kielanowice dolne, w których wpada do Białej. Długość biegu 13 kil. Br. G.
Bobownia, kolonia, pow. sieradzki, gmina i parafia Szadek, odległa od m. powiatowego wiorst 24, rozległości morg 186 w posiadaniu włościan, ludności 264, wyz. katol. Źdż.
Bobownia, małe mko i majętność ziemska, w północno-zachodniej stronie pow. słuckiego, przy drodze wiodącej z Piasecznej do Kopyla, w parafii katolickiej nieświeskiej, w 3-m stanie policyjnym kopylskim, w 4-m okręgu sądowym nieświeskim, o dwie mile od historycznego Nieświeża odległe. Był tu kościół parafialny skasowany po r. 1865. B. jest własnością dziedziczną Jodki, znanego okulisty, który tu się urodził i lata dziecinne spędził. Folwark ma obszaru 700 m., w glebie dobrej
Bobowo, folw. pryw., pow. przasnyski, gm. Karwacz, par. Bogate, 2 dm., 16 mk. i 181 morg obszaru. B. Chu.
Bobowo, niem. Bobau, wieś okazała włościańska, nad szosą wiodącą ze Skurcza do Starogardu, w pow. starogardzkim; obszaru ziemi obejmuje 5774 morgów, mieszkańców ogółem 1271 i to: katolików 1192, protestantów 71, żydów 8. W miejscu jest szkoła kilkoklasowa, kościół katol. parafialny, poczta i stacya telegraf. Życie polskie jest znacznie ożywione w Bobowie: od wielu lat istnieje polskie tow. rolnicze, bank pol. włościański; często urządzają się pol. przedstawienia amatorskie. Kiedy około r. 1554 umarł tu ostatni proboszcz
