534NOLI ME TÁNGERE
—Daw isá ikaw ka tigulang! Lakát ka, pangitàa ang imo ilóy, hatagi siá sing aginaldo . . . gikan sa Diwa sunô sang imo ginhambal; kon nahibal-an ko lamang sadto ang ngalan sang imo banwa, kuntani nakakadto akó didto sang indi pa ikaw maayo... Lakát, anák ko, nga ang Diwa kag ang Ginùong Jesu- cristo magbuylog sa imo. Si Lucía, ang akon apó, maupód sa imo tubtob sa malapit nga banwa.
—Anó? Malakát ka? — Pamangkot sa iya sang batà nga lalaki. — Didto sa ubós may mga soldado, madamò ang mga buyóng. Indi ka magtan-aw sang akon mga rebentador? Pumpurumpum!
—Indi ka maghampang sang pitupito? — Pamangkot sang bata nga babae. — Nakapanagò na balá ikáw? Matùod, walâ sing masadya nga hampang kundi ang magpalagás kag magpanagò.
Si Basilio nagyuhóm, kinuha niya ang iya baston kag may luhà sa mga matá.
—Mabalik akó gilayón, —siling niya, —Dal-on ko dirí ang akon diutay nga manghod, makità ninyo siá kag mahampang kamó sa iya; dakú na siá katulad mo.
—Nagalakát man siá nga nagakíangkiang? — Pamangkot sang bata nga babáe. — Kon amó himùon naton siá nga ilóy sa pitupito.
—Indi ka malimot sa amon, — hambal sa iya sang tigulang. —Dal-a iní nga tapa sang baboy nga talunón kag ihatag inâ sa imo ilóy.
—Dùawon ka namon sa inyo baryo kon magkadto kamí sa inyo banwa, — hambal sa iya sang mga nagabayó sang humáy.
Ang kabataan nagbuylog sa iya tubtob sa taytay nga kawayan, nga nagtindog sa ibabaw sang nagdalûdò nga tubig.
Pinahamboy siá ni Lucía sa iya butkon kag nadulà silá sa mga mata sang kabataan.
Si Basilio mamag-an nga naglakát wala'y sapayán sang iya tiil nga may bugkos.
ANG HANGIN gikan sa Aminhan naghagong kag ang mga pumoluyò sang San Diego nagpalangurog sa tugnaw.
