- 411
nulok, naghampang sang isa ka abaniko nga marpil, nga indi
tuman kaputi sangsa iya maligwis nga mga tudlo.
Sa atubangan ni Ibarra, si Linares nangluspad kag ang mga pisngi ni Maria Clara ginsulongan sang mapulapola. Boot sia ma tindog, apang, sanglit wala sia sing mga kusog, pinaubos niya ang iya mga mata kag pinabay-an niya nga nahulog ang abaniko.
Ang isa ka makakilibang nga kalinong nagluntad sing pila ka tion. Sa katapusan si Ibarra nakapalapit kag nakahutik nga nagpalangurog:
—Bag-o lang akd makaabot kag nagdangat ako diri nga nagdalagan sa pagtan-aw sa imo ... Nakita ko ikaw nga maayo sangsa akon ginhunahona.
Si Maria Clara daw sa nag-apa; wala sia sing ginbungat nga isa ka taga kag padayon nga nagtulok sia sa ubos.
Tinulok ni Ibarra si Linares halin sa till tubtob sa ulo, pagtulok nga ginbalusan sang mahuluy-on nga pamatan-on sing dag way sang pagkamatinaastaason.
—Nasayran ko nga ang akon pagkari wala ninyo pagpaabuta, — hambal ni Ibarra sing malagnay. — Maria, pasayluha ako nga wala ako magpasayod; sa iban nga adlaw mahatagan ko ikaw sing kasaysayan nahanungod sang akon ginhimb... magakitaay pa kita ... nga sarang masaligan.
Ini nga katapusan nga mga tinaga binuylogan niya sing isa ka pasiplat kay Linares. Binatak sang lin-ay sa iya ang iya matahum nga mga mata, nga puno sing kaputli kag kasulub-on, nagpakitliioy sing tuman kag talunghayag nga si Ibarra dumulog nga nagpalibog.
—Sarang ako makakari bwas?
—Nakasayod ka nga sa akon ginabaton ka gihapon sing ma ayo diri, — sabat ni Maria Clara nga halos mabatian.
Si Ibarra nagtaliwan nga may kalinong kon tulukon apang may isa ka unos sa iya ulo kag may kayami sa tagipusuon. Ang bag-o lang niya makita kag mabatyagan indi mahangpan: ano yadto, pangduhadoha, pagbungkag sang paghigugma, isa ayhan ka pagluib?
—O ang babae sa katapusan! — Kibot niya.
Umabot sia, nga wala niya matalupangdi, ang duog diin pinatindog ang buluthban. Ang pagpatindog madasig kaayo; si Nyor
