Sang bilog nga adlaw nanghunahona sia sang mga kalipay nga maabot sa iya pagkagab-i; nasayran niya nga ang iya kabataan magaabot, kag nag-isip sia nga mag-aman sing inogdulot sa ila. Bumakal sia sing mga uga nga tabagak, kumoha sa iya diutay nga lagwerta sing labing’ matahum nga mga bunga sang kamatis kay nahibal-an niya nga amo gid ang naluyagan ni Crispin; nangayb sia sa iya kasiling, kay pilosopo Tasio, nga nagpuyo sing tunga sa kilometro halin sa ila, sing tapa nga baboy nga talunon kag isa ka paa sang patong’ ilahas, mga kalan-on nga naluyagan ni Basilio. Kag puno sing pagsalig tumig-ang sia sing labing’ maput! nga bugas, nga iya kinuha sa galingan sang humay. Isa yadto matuod ka panihapon sang mga kura sa kubos nga kabataan.
Apang sa malaot nga palad umabot ang bana kag kinaon niya ang kan-on, ang tapa nga baboy nga talunon, ang paa sang pato, lima ka bilog nga tabagak kag ang mga kamatis. Wala sing ginhambal si Sisa, bisan nga sa iya pamatyag sia ang ginkaon sang iya bana. Sang mabusog na sia, nadumdoman niya ang pagpamangkot nahanungod sang iya kabataan; hand nakayuhom si Sisa kag, bumatyag nga nalipay, nanug-an sa iya kaugalingon nga indi na lang sia magpanihapon sa amo nga gab-i, kay ang nabilin indi gani makaigo sa tatlo. Ang amay namangkutanon nahanungod sang iya kabataan, kag ini sa kay Sisa. kapin pa gani sang sa nakakaon na sia.
Sang ulihe kinuha niya ang iya manok nga buot malakat.
— Indi ka na magtan-aw sa ila? — Pamangkot niya nga nagpalangurog. — Ang tigulang nga si Tasio nagsiling sa akon nga maawat-awat sila; si Crispin makabasa na kag...ayhan data ni Basilio ang iya suhol!
Sa sining’ katapusan nga katarungan ang bana dumulog, umantulb, apang pinadayon niya ang iya naisipan.
— Kon amo pabilini ako sing pesos! —siling niya kag lumakat.
Si Sisa humibi sing masakit, apang nadumdoman niya ang iya mga anak kag napunggan ang iya mga luha. Tumig-ang sia liwat kag sinugba niya ang nabilin nga tatlo na lamang ka bilog nga tabagak: ang tagsa sa ila may tag-isa kag tunga.
