—[Parnati da!—matud niya.
Ang maglulubong miyahat.
<!Nasayud ikaw kon hain na kadtong usa ka kalabira nga
maputi sama sa unod sa lubi, sangkap pa sa mga ngipon, nga
akong gibutang sa tiilan nianang krus ug sa ilalum nianang kahoy?
Ang maglulubong wala motubag.
—Tan-awa— matud pa sa tigulang, ug gipakidlapan niya
ang tawo sa salapi nga iyang gibitbit; — wala na gayud ak6y laing
kuwarta sa amb, apan ihatag ko kini kanimo kon imo akong ipa
ngitk sa kalabira nga akong gibulong.
Ang kasiga sa salapi nakadani sa hunahuna sa maglulubong;
mitan-aw siya sa mga bukog nga nagtapun-og ug miingon:
—Kon wala ngani diha, ambut hain.
—Pamati da: bayran na ngani ako sa nanagpakautang kanakb, pun-an ko pa kini — matud sa tigulang. — Sa akong asawa intawon kadtong kalabira, busk kon hikit-an mo ngani . . .
—dWala man kaha diha? Kon ma6 kana, ambut hain.
—Sama ikaw nianang lubnganan nga imong gikalot — matud
sa tigulang; — wala ka masayud sa bill sa butang imong giusikan.
Alang kang kinsa man kanang lubnganan nga imong gikalot?
—[Ambut! . . . jAlang sa usa ka minatay!—misingka ang
maglulubong.
—[Sama sa lubnganan, sama sa lubnganan!—nagkanayon
ang tigulang nga mikagiki paghinay; — wala kay alamag sa imong
isuka ug sa imong tunlon. jPadayon pagkalot, padayon!
Mitalikod ang tigulang ug mipadulong sa ganghaan.
Niini, ang maglulubong nakatibawas na sa iyang buhat; sa
masigkakilid sa lungag natipun-og ang yuta nga iyang- hinabwa,
pulahon ug basabasa pa. Mikuot ug tilad sa iyang takukong,
mimama ug nanghinan-aw sama sa buang.
— 86 —
