5[1]Tá radharc ag daill; tá siúbhal ag bacaigh; glantar na lobhair; tá éisteacht ag daoine a bhí bodhar; Eirighid na mairbh; Tá an Soisgéal d’á [2]theagasg dos na bochtaibh. 6Agus is aoibhinn do’n t‑é ná glacfaidh sganall umam-sa.[* 1]
7Agus nuair a bhí an bheirt imthighthe do chrom Íosa ar labhairt leis na daoine i dtaobh Eóin: Cad a bhí uaibh le feisgint nuair a thánabhair amach sa bhfásach? Slat d’a suathadh le gaoith? 8Ach cad a bhí uaibh le feisgint nuair a thánabhair amach? Fear i n‑éadaighibh míne? Féach, i dtighthibh na rí atá lucht an éadaigh mín. 9Ach cad a bhí uaibh le feisgint nuair a thánabhair amach? Fáidh, an eadh? Ach deirim-sé libh gur duine é is mó ’ná fáidh. 10Óir is air seo atá sgríobhtha: [3]Féach, táim-se ag cur m’aingil rómhat amach chun na slíghe d’ollamhú rómhat. 11Go deimhin adeirim libh, níor eirigh, ar an rugadh ó mhnáibh, duine ba mhó ’ná Eóin Baiste; ach an t‑é is lúgha i rígheacht na bhflathas is mó é ’ná eisean. 12Ach ó aimsir Eóin Baiste go dtí anois tá éigean ’á déanamh ar rígheacht na bhflathas, agus isiad lucht an éigin a bheireann leó é.[* 2] 13Óir targaireacht iseadh dhein na fáidhe go léir agus an dlígh, go dtí Eóin. 14Agus má’s áil libh a ghlacadh, isé[4] Elias é atá le teacht.[* 3] 15An t‑é ar a bhfuil cluasa chun éisteachta, éisteadh sé.
16Ach cé leis go samhlóchad an tsliocht so? Is cosmhail iad le h‑aos óg ’n‑a suidhe ar an macha ag glaodhach ar a gcomrádaithibh: 17Agus ’ghá rádh: Dheineamair ceól daoibh ar phíbibh, agus níor dheineabhair rinnce; do chaoineamair, agus níor dheineabhair gol. 18Óir do tháinig Eóin gan ithe gan ól, agus deirid siad: Tá deamhan ann. 19Tháinig Mac an Duine ag ithe agus ag ól, agus deirid siad: Féach, an duine craosach agus an
- ↑ Ver. 6. “Ná glacfaidh sganall umam-sa,” .i. ná glacfaidh sganall, nú diombádh, mar gheall ar mé bheith úmhal, agus mar gheall ar an mbás fé tharcuisne atá agam lé fulag.
- ↑ Ver. 12. “Tá éigean,” ⁊rl., .i. ní faghtar rígheacht na bhflathas ach le fóirneart, le h‑éigin a dheanamh orainn féin tré dhéine aithrighe agus tré chur i gcoinnibh an ndroch-mhian.
- ↑ Ver. 14. “Isé Elias é,” ní h‑i bpearsain, ámh, ach i spioraid, cf. Lúc. i. 17.
