galit, sa hinalang doo'y may ginagawang pagsamba sa mga anito.
Nang panahong iyon ay may mga hesuwita at maraming magaaral na mga nobisyo sa malapit sa Kolehiyo ng Nobisiyado na nasa Buenavista, San Pedro Makati o San Pedro ng mga Bundok (San Pedro de los Montes) gaya ng tawag noon.
Ang binatang kristiyano'y namutla nang mamalas ang hesuwita, ang mga tagapaglibing ay humanda sa pag-alis, datapuwa't sila'y tumigil nang mamalas na ang matanda'y nagpaunang nakahalukipkip ang mga bisig. Tumigil ang hesuwita at sila'y nagtitigan buhat sa paa hanggang ulo.
Natanto ng hesuwita na ang kaharap niya'y hindi katulad ng mga taong pinakikitunguhan niya sa araw-araw; yaon ang kauna- unahang pagkakamalas niya sa matandang iyon, na ang anyo'y nakapanaig sa kanya kahit hindi niya nais na magkagayon.
—Ano ang ikinaparito ninyo, ginoo? —ang tanong ng matanda sa isang tinig na matatag at banayad sa wikang tagalog, sapagka't siya ang unang nagsalita:
—Ang relihiyon ng Kaisa-isang Diyos.—ang tugon ng hesuwitang humanda upang dumukot ng isang krus.—At kayo naman, bakit kayo naririto?ang tanong naman niya.
— Ang kaisa-isang Diyos din, ang dakilang Maykapal!— ang sagot ng matanda.
Sa pagkasambitla ng ngalang ito'y nagngalit ang hesuwita at nagising ang bulag na pananampalataya ng misyonero.
— Maykapal, Maykapal! — ang ulit niya — kayo pala'y pumarito upang sumamba sa inyong Diyos! Maykapal, ang ngalang iyan ay sa isang Diyos na hindi tutoo; iyan ay hindi ngalan ng tunay na Diyos.
At siya'y lumingus-lingos sa lahat ng dako na parang naghahanap ng mga labing alay ng di-binyagan.
— Binata — anang matanda bilang pampalubag-loob sa kanya — huwag mangahas ang tao sa pagbibigay ng ngalan sa Dakilang Lumalang na iyon. . . Tinatawag namin siyang Lumikha, at ang Lumikha ng lahat ng bagay ay hindi maaaring maging Diyos na hindi tutoo.
