Vien ägetom ofi e ävegom al lutaledom, keli ibumom su bel geilik.
Vilob tidön oli bladön», äsagom; bladön binos jönikünos in vol.»
Ab no lonedo ibeginom bladön, läd zadik äfa- lof, älefalof disi de bel in ledib e äbinof edeilöl.
Vien äpidom vemo atosi. Ab bi ävilom leo la- bön jigami, äflitom denuo in lukadalän e älukani- tom jekiko, dö kelos mens gudik pijekoms no ne- mödiko e ädlemoms meköfiko; sägo doms älumu- floms in mod ledotik.
«Givolsöd jilesoni votik obe, u omobladob olis valik!» ävokom.
Mens pejeköl äblinoms ome jilesoni telabäle- dikün, «lädi Treffle».
Ab i atof älabof fäti sömik, ibo ven äsötof le- nadön bladön, äfalof disi de bel e ädeülof; e leiko jilesons kilid e folid, läds «Carreau» e «Coeur».
Ven jilätikünel ideilof, vien äkömom denuliko lukanitöl e ädesidom tepiko jilesoni nulik, tao omekom tötastomi das lukad nonik okanom bli- bön lä votik. Te ko töb lukadamens äplöpoms stilön omi sobido das ovaladom nog dels kil, e lödels lukadaläna ägoloms al sükön jilesoni; e bal omas ätuvom Hilda.
Abinos tim vemüno; del kilid äfinom ya e eb vien äflitom luka ven lukadaman änakömom ko Hilda.
«Ekö! is labol jilesoni», ävokom ya de veit, «ab binof lätikün, lememolöd!»
Ko atos ämogonom foviko, demü dled pamo- bladön.
Vien äsevidom flitadis oka, äsiadom Hilda su oms e äflitom ko of al lutaledom jönikün oka, geilübel.
Us ädesiadom ofi e äpükom: «If vilol vedön ji- gam oba, mutol lenadön bladön; bladön binos jö-
