Hilda äkömof al süt gletik jönik. Us man sem- bal ägolom, kel äbinom so slenik äs lukadapöp; älabom kapis tel, bali löpo e bali diso e äsükom ko logs fol oma ziliküno zu glun
— «Li-epölüdol bosi?» Hilda äsäkof.
«No! epölüdob nosi, ab sükob bosi: os binos ji- lesoni.»
— «Benö! Atos pötos gudiko, vipob vedön ji- leson.»
«Also, gololös ko ob,» Hilda äsäkof dledliko,» no li-dukol obi in bienadom; u li-mutob nüvumön in glunahogi; u sägo matön fumalufideli ko lineg lonedik?» «Nosi de söm!» slenikel ägepükom, du- kob oli in län yofik jönik, in lukadalän, kö luka- dadoms geilikün stanoms e kö mens visedikün lödoms, äs kanol logön len ob; laboms kapis tel, sikodo binoms mödo visedikum ka votikels valik, kels laboms te kapi bal.»
— «E no li-labols jilesoni us?»
«Elabobs fol, ab liedö! edeilofs e nu nedobs jilesoni nulik.»
Dido edeilofs, ab in mod kimik ideülofs, luka- daman no esagom.
Ab atos izidom also:
Neflen gletikün lukadaläna äbinom montiel vien. Äbinom lepul ko cügs bigik, kel äibladom oki, patiko ven älabom vienabliti nulik, keli ige- tom pötü motöfadel fa mot oka.
Ven nu äpleidom e äbladom vienahöni oka, täno noe lukadamens pöfik äfaloms, soi sägo luka- dadoms e zif lafik äbinoms pedistuköl.
Klu lukadamens äbekoms vieni vienön vätöpo in vol, te no in kinän omas.
Vien äbinom kotenik ko atos, ab te ko stip, das getomöd jilesoni as jigami.
Täno ädilodon bevü jilesons fol kinäna. Dilod ätefom jibäledikel nemo «läd Pique.»
