JIMÍN ṀÁIRE ṪAIḊG
iad agus cuiriḋ oraiḃ iad agus bíḋ ’nḃúr ḋa n-óinsiġ.”
Níl aon ḃean ’nár dtiġ-ne,” arsa Taḋg, “aċ mo ṁáṫair agus is mó is mór a cuid éadaiġ sin doṁ-sa.”
Ċuir san i dteannta me. Ḃí’os agam gur ċeap sé go raiḃ buaiḋte aige orm. Ṫáinig coċal orm ċuige.
“Ná bac san, a Ṫaiḋg,” arsa mise. “Ní fál go haer é. Ġeoḃam culaiṫ óinsiġe ḋuit-se ná bíoḋ eagal ort. Bíḋ go léir annso ar a hoċt ar maidin gan teip. Agus anois téiġimís ar lorg dreóilín.”
Fuaireamair go léir maidí agus cloċa agus níor ḟágamair tor ná claiḋe ná bóiṫrín gan ċuardaċ féaċ an ḃfaġaimís dreóilín le marḃú; aċ an riaċ dreóilín a ḃí i n-aon áit aca. Duḃairt Smulc gur dóċa gurḃ aṁlaiḋ a ḃíodar go léir imiṫe aḃaile i gcoṁair na Nodlag; aċ is dóiġ liom-sa gurḃ aṁlaiḋ a ḃíos ḟios aca go raiḃ lá an dreóilín ag teaċt agus go ndeaċadar go léír i ḃfolaċ ar eagla go marḃoċaimís iad.
B’éigean dúinn sa deire dul aḃaile gan aon dreóilín. Ṫeastuiġ ó Ṁicilín arís go n-éireoċaimís as an scéal toisc gan an t-éan beag a ḃeiṫ againn; aċ duḃart-sa go leigfimís orainn go raiḃ sé istiġ i neid i lár an tuir ċuilinn againn agus ná leigfimís d’aonne féaċaint air. Ní raiḃ Micilín sásta ar fad, cé gur ġéill sé.
Ḃí hata cruaiḋ agus casóg eirbaill istiġ i gcurpad mór sa ḃaile. Lem’ Ḋaid Críona dob’ eaḋ iad sarar cailleaḋ é, fad’ ó riaṁ. Ċuireas i gan ḟios iad amaċ ar loċta an stábla. Ḃíos ar lorg bróg, leis, le cur orm, aċ ní raiḃ aon ḟeiḋre sa tiġ ná tuitfeaḋ dem’ ċosa aċ feiḋre de ḃróga deasa ’leaistic le Mam a ḃí os cionn an iarta ar ċlár aici. Ċuireas mo ṡúil orṫa san, aċ d’ḟágas mar a raḃadar go maidin iad ar eagla go mbraiṫfeaḋ Mam an droċḟuadar. Ḋeineas aġaiḋ feidil as bib le Cáit agus ṫógas a raiḃ de ribíní sa ḃoiscín aici agus ċuireas ar an hata iad. Fuaireas píce agus ċeangluiġeas tor cuilinn ar a barra agus nead istiġ ’na lár, de ċaonaċ.
Ó ba ċaptaen mise, dar ndóiġ, níor ṁór dom
36
