iad gan ġá gan riaċtanas. Bíonn sé scúite ċun ceisteanna a ċeapaḋ ċun sinn a ċur i bponc.
“Dá mbeaḋ ċeiṫre ċinn de ṁuca ar aonaċ ag duine agus dá ḃfaiġeaḋ sé ċúig puint seascad orṫu—an mór an ceann é sin?
Sin é an saġas ceisteanna a ḃíonn ag an Máistir. Cad dob áil leis an Máistir ná le héinne eile ḟiafraí an mór an ceann é sin? Má fuair duine óg puint ar ċeiṫre muca ná fágfaḋ an Máistir mar sin é agus gan ḃeiṫ ár gcrá-na mar ġeall ar an scéal. Aċ ní ḟágann—ní hé sin an saġas é.
Ar seisean linn-ne lá—ag léaṁ as leaḃar a ḃí sé—
"Capall ar sodar—raġaḋ sé deiċ míle in uair a ċloig: an mó míle ó ḃaile ḃeaḋ sé i gcionn ċeiṫre huaire fiċead?
Ḃuel, ní raiḃ ’ḟios agam-sa agus d’éiríos as. Ḃí cuid acu a ḋein é agus nuair a ṫáinig an Máistir ċoṁ fada liom-sa d’ḟéaċ sé orm.
“An aṁlaiḋ ná fuil ’ḟios aġaṫ é?” ar seisean.
“Níl ’ḟios, a Ṁáistir.” arsa mise.
Ansan ċuir sé na figiúirí ar an gclár duḃ.
”A ceaṫair fé ḋeiċ?” ar seisean.
“Sin a daċad.” arsa mise.
“A dó fé ḋeiċ?” ar seisean.
“Sin a fiċe,” arsa mé féin.
“Agus a ceaṫair?”
“Sin a ceaṫair fiċead,” arsa mise. Ċuir sé 240, ansan, síos.
“Anois an mó míle ó ḃaile a ḃeaḋ sé?” arsan Máistir.
