— 129 —
Tam doch stoji, że sę pierszy rodzyc zwoł Skruszeła.
Ztąd to tele dzys sę chłopom Skruszełami zowie,
Co z niech cilka mnieszko w Lesnie, Jąmnie i Parchowie.
W S’rakowicach też je porę, porę w Gowidlenie,
Porę w Cielnie, Strzebjelenie, Swinczu, Goręczenie.
Downi jeden ze Skruszełow mnieszkoł też w Stężece,
Ale ten przed rociem marnie w pryze skuńczeł żece;
On jednego dzekutnika tak wząn w swe obrote,
Że mu w piersach i pocerzach wszescie skruszeł gnote.
— Rychtyk! — mowi organista — Te jes, druchu, frantem!
Ale jes te obeznany z Nowym testamęntem?
Więc sę tero urzędowo pytąm pana brata:
Gdze sę rodzeł Jezus Chrystus, Zbawca tego świata?
Szlachcec skłonieł sę i kąseczk medytowoł w głowie,
Tej rzek: — Chrystus sę narodzeł w kaszubscim Betowie!
Boc Betowo, a Betleem to je jedno mniasto,
Le litere pomnieszałe żede, jak ciej casto. —
Organista odpowiedzą ukuńtęntowany
Pyto dali: — A gdze Chrystus beł ukrzyżowany? —
Szlachcec chutko odpowiedzoł bez medytacyji:
Za Wejrowem, na wesoci święty kalwaryji
Jesz go dzys tam pokazują na krzyżowym drzewie —
Cze on żewy, cze nie żewy, tego żoden nie wie.
Żedze jego usmniercele! Naszy tam nie bele —
Ledwie żesme wszesciech żedow za to nie zabjele! —
Dobrze! — rzecze pąn bakalorz — Jes na wszetko cętym!
Ale znosz te wse i mniasta, co są w pismnie świętym?
Jeże znajesz ewanjelje, powiedz, przejocelu —
Gdze też je tam ju wspomniane o kaszubscim Wielu?
