Jump to content

Page:Irische Texte 1.djvu/142

From Wikisource
This page has been proofread.
120
IV Tochmarc Etáine.

[Eg:]

fri bughai cechtar a da ṡulu. Peoil deirg tanuighe acci. Batar forardu moethgelu a dha (sic) gúaluinn. Righti boga blaith­ghelai, meru seta sithgelui, ingni ailli inchanda. Ba giligtir snechto na úan tuinniu a toeb seng seta sidbamach. Batar bláithe slemon­gelu na sliastai. Batar cruinnu⃖eco caladh­gelu a dha (sic) glun. Batar inndell­dirghe a dha (sic) colptai. Traighthi tana toinn­ghelu. Batar córi iaráilliu a dí súil (am Rande: vel a di sail), da malaigh dældæ dubgormma imma rusccuib.


5. Is hisin tra ingen iss coiri ocus iss cáimi atconcatar súili dáini ríam, ocus bá doigh leo, comad a sídib di. Is don ingen sin atrubrath cruth cach co hEtain, coem cach co hEtáin. Gabais imorro saint an rí impi focétoir ocus ro lá fer dia muinter reme dia hastud for a chind, ocus ro soich in rí iartain dochum na hingeni ocus imcom­aircith scela di. „Can deit iarum a ingen“, ar Eochaid, „ocus can dollot?“ „Ni insa“ ol sí. „Étain ingin rigb Eoch­raidhe a sidib atam-comnaicc.“ „Ina m‑bia-sa uair coblige let?“ ol Eochaid. „Issed do­ruachta­mar for t’ faesam sunn“, ol in ingen. „Atúsa sunn ém ri fichit m‑bliadan o rogenar issin t‑ṡíd[1], ocus fir in t‑sithu etir righu ocus coemfiru ocom chuinngid, ocus ni hetus huaim fess ri fer díb, fó bithin ro charas tusai ocus tucus seircc ocus inmaine duit, or bam lenab ocus or bam túalaing laphar­thai, i. ar th’airscélaib ocus ar th’áinius, ocus nit acca riam remi seo ocus atot-athgén focétoir ar do thúaruscabail, ocus iss tu do­ruachta­mur iaram“, ar sissi. „Ni ba to­chuiriuth droch­carat det-si ón aní sein“,[2] ol Eochaid, „ocus rot bía-su fáilte, ocus. lecfitir cech ben orut, ocus iss ocut t’aenur biat-sa, cén bus míad lat.“ „Mo thinnscra cóir damh“, ar inn ingen, „ocus mo ríar iarmusin.“ „Rot bía-su aní sin", ol Eochuid. Dobretha iarum iarsin secht cumala di ina tinnscra, ocus do fuc les iarsin co Temraig ocus ro ferath fírcháin fáilti friá-si ann sin.

  1. issind tsíd Eg.
  2. Das n von sein ist nicht sicher.