Page:Il chapè a trais pizs.djvu/32

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.

XI.

Il bombardamaint da Pamplona.

«Dieu'ns allegra, Frasquita», dschet il Corregidor mez suot vusch, arrivand sülla pizza dels peis suot il spalier.

«Quaunt bun ch'El ais, Signur Corregidor!» respundet ella con vusch natürela, fand milli reverenzas. «Vossa Signuria già qui a quaist' ura! Colla chalur chi fo! Ch'El as tschainta ..... qui aisa fras-chet .... Perche non ho V. S. spetto ils oters signuors? Qui staun già preparos lur s-chabels ... Hoz spettains il Sigr. Uvas-ch in persuna, chi ho impromiss a mieu Lucas, da gnir a sager las prümas üjas da nossa vit. — E cu sto V. S.? E cu sto la Signura?»

Il Corregidor eira imbarazzo. La desidereda solitudine, nella quela el chattet la Duonna Frasquita, al paraiva ün sömmi u ün latsch, tendieu dalla sort avversa, per il fer cruder nel abiss d'ün disingian.

El as limitet dimena a respuonder: «A non ais taunt ad ura, scu tü dist ... A sarò las trais e mezza .....»

Il papagal s'fet udir in quel momaint ters ün sbreg. —

«Ad ais las duos ed ün quart», dschet la Navarraisa, guardand fixamaing il Corregidor.

Quaist taschet scu reo convint, ch'el rinunzia alla defaisa.

«E Lucas? Dorma?» dumandet el ziev' üna cuorta posa. A stovains avertir acqui, cha'l Corregidor,