396
“Kun siring?”
“Madalé iyan nin huli ta bubugtakan mo sinda nin banca, halat ko na bomogtak sinda sakuya.”
“Asin kun dai bomagtak an mga gadan?”
“Anong maginibo? an sugal dai pa ginigibong piriri- tan sa mga gadan.”
Sa kadikit na horas dai nin girirongan.
“Towa kang hamo? Paano an paglaban mo sa mga gadan?”
“Huli sa sakong kama-oo,” an simbag kan dakula.
“Ah, yawa, ngunyan naromdoman ko na! an mga gadan dai minataya kun igwa nin bthay na labi sa sar6, asin duwa kita.”
“Totoo? tara ako habé na dumagos.”
“Minsan ako, nagkakaipo ako nin kuwarta,” an simbag kan saday; “alagad gomibo kita nin sarong ba- gay; magsugal kita, asin an madaog humalé.”
“Mala...” an may kabaldian na simbag kan saré.
“Kun siring lumaog kita... may fosforo ka?”
Rominalaog asin nagharanap sa kadorodikloman na ito nin sarong pook na angay na gayo; dai pira naka- tuklas sinda nin sarong linobngan sa ibabaw kaini tomi- nukaw sinda. Su hababa kominoa sa saiyang salakot nin nagkapirang baraha, asin su saré sominabrit nin sarong fésforo.
Naghinilingan sinda sa liwanag, alagad, sa saindang panglawog, masasabing dai sinda nagkaminidbiran. Minsan siring samtiyang mamimidbid sa halangkaw asin malagong an tingog si Elias, asin sa hababa si Lu- eas huli kan saiyang pinilaan sa pisngi.
“tAlsahi!”’ an sabi kaini na padagos su pagmasid sa- iya.
Iniway su nagkapirang tulang, na nadayag sa iba- baw kan linobngan asin kominoa nin sarong alds asin sarong kabayo. Sunod-sunod nin pagsabrit nin fésforo.
“1Sa kabayo!” an sabi asin tanganing magkaigwa nin tandaé su baraha binabawan ito nin gélod.
“Juego!” an sabi ni Lucas asin pagikapat o ikalimang baraha lominuwas an sarong alas.
“Nadaog ka,” an sabi pa, “ngunyan pabayae ako na sakong hanapon an kabuhayan.”
Si Elias, daing and man na tataramon hominarayé asin naparé sa kadikloman.
Pagkadyaw nin nagkapirang minuto tominogtog nin
