395
Sa katapusan nakadatong su énot na anino sa may tata kan cementerio. Sominarabat su tolong énot.
“Kamo?”
“Tka?”’
“!Magburolag kita ta may nagsunod saké! Noodma maabot saindo an mga hamo asin pagkabanggi iyo na. vas xa ranaw iyo; !Mabihay si Don Criséstomo! Lakaw
amo!’
Nagkawarara su tolong anino sa likod kan kodal. Pneee sa laog kan tata asin daing girong na nag- nalat.
“!Hilingon ta kun siisay nagsonod saktya!” an sabi sa hababang tingog.
Maingat na marhay na dominatong su ikaduwang anino asin ominantoré sa pangalagkalag sa saiyang palibot.
“Nahtri akong omabot!” an sabi sa horohababang ti- ngog; “tibaad kun magbaralik.”
Asin mantang nagpopoon nang maghdlog an sarong malihay asin padagés na oran na naggigilagilang magdanay, nagisip syang pomaili sa tangod kan tata.
Siring sa dapat mangyari, nasompongan su saré.
“1Ah!” siisay ka!’ an hapot sa bagong datong sa ma- lagong na tingog.
“Asin siisay ika?” an matiwasay na simbag kan saré.
Sa halipot na hidalé dai nagginirongan, magkasi boot magkamidbiran sa daging kan tingog asin mapagma- wongmawong an pamandok.
“Anong hindhalat mo digdi?” an hapot kan may ma- lagong na tingog.
“Tomogtog na logod kan ika-walong takna tanganing makamtan ko an baraha kan mga gadan, muya kong magkamit ngunyan na banggi nin halaga,” an simbag kan katutibong tingog; “asin ika anong pinadigdihan mo?
“Sa... siring man.”
“Abaa! naoogma ako; sa bagay na ini dai ako maha- halean nin kaibahan.”
“Sa énot na tanog kan campana babalasahan ko; sa ikaduwa, gagallohan ko, an homiriré iyo iy4n an mga baraha kan gadan asin dapat agawon an mga iyan sa pamamatahaw nin taragaan. May dara ka man na baraha?”
“'Dai!l”
