392
cura na dai ibindbulag ki Maria Clara su saiyang pag- hiling, na bilang... nangaki sa bonyag, dai sya ma- kakatogot na... “alagad sa katapusan, sa paghona ko kun makitumawad saiya si Sr. Ibarra, na dai ko pinag- duduwaduwahan, an gabods mahuhtsay.”
Tominindog si Maria Clara, nagsarahotanan asin lo- minaog sa saiyang higdaan kaiba si Victoria.
“Asin kun dai sya patawaron ni Padre Damaso?” an sa hababang tingog na hapot ni Capitan Tiago. “Kun siring... makadram si Maria Clara... na si
Padre Damaso iyong saiyang ama... sa kalag: alagad sa paghoné ko magkakasinbotan.”
Kan horas na ito may nadangog na mga lindkad asin tominonga si Ibarra, kasunod si Tia Isabel, su saiyang dagyang nakahaman nin manlaén-laen na kamatean. Mamongayang nagtaong gélang ki Capitan Tiago, na dai nakaaram kun baga homoyom o tumangis, ki Lina- res sarong pagdoké nin marhay kan payo.
Bominuhat si Fray Salvi asin maogmang iginawgdw su saiyang kamot ki Ibarra, na tominorohok saiya nin sarong dai napogolan pagtaka.
“Dai mo ipagtaka,” an sabi Fray Salvi; “ngunyan mansana indmaw ko ika.”
Nagpasalamat si Ibarra asin domindlok ki Sinang.
“Saen ka naghapon?” an hapot kaini sa saiyang sa aki pang pagtaram; “naghaharapothapot asin nagpa- sarabisabi kami; Saén napaduman an kalag na iyan na tinubés sa Purgatorio? Asin lambang saro samuya iba man su pigtataram;”
“Mahihimo daw na maaraman su saimong sinabi?”
“Dai, iyan sarong-hilom, alagad isasabi ko kun kita sanang duwa, kun itdgot kan mga ginoo.”
“'yo! iyo! Dai nang ibang kaipuhan!” an sabi ni Padre Salvi. Dinara ni Sinang si Criséstomo sa sarong gilid kan bidang; ogma syang marhay sa pagisip na makakadram sya nin sarong tagong-hilom.
“Sabihi ako, sadit kong amiga,” an hapot ni Ibarra;
“angot saké si Maria?”
“Inda, alagad an sabi marhay pang lingawan mo sya asin kanayon hominibi. Muya ni Capitan Tiago na ipakasal siya sa ginodng iyan, iyo man si Padre Dama- so, alagad sya, dai man minasabi nin ohé dai man mina-
