891
akong kahilom kan gabés na mga ministro!”
Nasa mamondong ining pagtaram sa sadiri an mar- hayon na si Linares kan dumatong si Padre Salvi. Su franciscano talagang maniwangon asin lalong malungsi ki sa dati, alagad nagsasaga su saiyang mga mata nin sarong napapalaén na liwanag asin sa saiyang ngosdé minaladawan an sarong pambihirang hoyom.
“Sr. Linares, ika sanang sar6?” an saiyang pata- ratara na kanayon pasiring sa bidang na sa bukas-bu- kas na taté nadadangog an togtog nin sarong piano.
Huminoyom si Linares.
“Asin si Don Santiago?” an sabi pa kan cura.
Kan horas mansanang ito ominatibang si Capitan Tiago, hominadok sa kamot kan cura, kinoa su kaldé asin baston, naghohoyomhoyom siring sa sarong tawong ma- imbod an boot.
“Napadigdi ako,” an sabi kan cura kan paglaog sa bidang sunod ni Capitan Tiago asin ni Linares, “may ma- rayrahay akong baretéa na ipapatalastas sa kagabsan. May sinakamot akong mga strat na haralé sa Manila na mga nagpapatotoo kan sinabi saké kasoodma ni Sr. Ibarra... kun kaydé, Don Santiago, napara su naka- kaolang.”
Si Maria Clara, na nagtutikaw sa piano namama- tahaw kan saiyang duwang katigay-nin-boot, minabuhat kuta, alagad pinangluya kaya tomindkaw giraray. Lo- minongsi si Linares asin hiniling si Capitan Tiago, na linibabé su saiyang mga mata.
“An hagbayon na iyén nagiging marahayon sa sa- kong paghiling,” an padagos kan cura, “sa kapinonan ibinilang ko syang maraot... mainit-init6én nin kadikit, alagad pakatapus tataong maghtsay kan saiyang mga kakulangan na dai sya mapapabalonan nin maraot na boot. Kun bak6é sanang huli ki Padre Damaso...” Asin panaleng pinagoyonan nin sarong paghiling kan cura si Maria Clara, na naghihimaté alagad dai ibinébulag su mata sa papel nin togtogon, sa tahaw kan mga hilom na mga podikit ni Sinang, na an saiyang kaogmahan ipinapahayag sa siring na paagi; kun sya sanang sar6é sominayaw kuta.
“Si Padre Damaso...?” an hapot ni Linares.
“Oh6, si Padre Damaso nagsabi,” an padagos kan
