393
habé. Ngunyan na aga kan ipighahapot mi ika asin kan magsabi ako na tibaad kun naghalé tanganing mag- pahdyag nin pagkamoot sa iba? sominimbag sakuya: lawot pa logod! asin hominibi.”
Serio si Ibarra.
“Sabihi si Maria na boot ko syang makadlay na kami sana.”
“Kamo sana?” an hapot ni Sinang na kominorondot asin hiniling sya.
“Bako nanggad na kami sana; alagad kaipuhan na dai ito.”
“Mapawot na gayo; alagad, dai ka mahandal, sasa- bihon ko saiya.”
“Asin noarin ko maaraman an simbag?”
“Noodma, omatab ka sa harong. Si Maria habo nang- gad na magogsad, pigiibanhan mi sya; borobanggi nag; susurosobli kami kasi Victoria na magtubay saiya; sa aga turno ko. Alagad dangogaé, asin su tagong-hilom? mahal ka na dai mo sako isinabi su nagngongorog na
ayo?”
“!Totoo! nagdiman ako sa banwaan nin Los Bajios, eesplotaron ko an kaniyogan, tara nagiisip akong mag- patindog nin sarong fabrica; an saimong ama iyo an sakong kabakas.”
“Tyo sana iyan? !Anong tagong-hilom an siring!” an hagayhay ni Sinang sa maliyang tingog asin sa da- ging nin sarong sinoba na parapatubd; “sa sakong pag-
, nan ka! dai akong pahintégot na ibuyagyag mo iyan!
“IDai akong interés!” an simbag ni Sinang na bomi- nisngag su dongd. “Kun orog lamang kamahalaga, sasabihon ko sa sakong mga katigay-nin-boot; alagad! mamakal nin niyog! niyog! siisay an may interés sa niyog?”
Asin naghumari sa paghanap sa saiyang mga katéod.
Pagkaaban-aban, nagpaaram si Ibarra kan makita nyang daing ibang sasampotan kan katiripunan na ito kundi magpurawas; mamoromondé su panglawog ni Capitan Tiago, daing girong asin nagmamasid si Lina- res., Su cura sagin maogma, nagtataram nin mga bagay na bakong midbid. Dai sa mga daraga nin lominuwas giraray.
