ginang na pumili kan orog nyang namumuyahan, alagad su ginang na orog na daing pagalamaam asin lalong mahinorohapros na gayo, nagpahayag na namuyahan nya su tolo asin inobos ito gabos.
Ominarak-atak si Simoun.
“Ah, sinyoliya! ako pele, ako aluinalo!” an kurahaw kan intsik na nagtotorotampa nin luhay kan saiyang mga mayomhok na mga kamot.
Padagos su pagngisi kan joyero.
“Huu! dai nata tawo, sigulo dai sya nata mamaya!” an padagos kan intsik na nagkikirikiri tandang dai nasisinangan. “Ano? Dai sopok, sya dai talontagon, ako intsiyak, ako talontagon, sigulo balatelo, an sigalela malay pa, igwa sopok!”
“Nakulipa, ka, nakulipa ka,” an hagayhay ni Simoun na pinagtorotaptap sya sa tulak.
“Asin gabos utang asin dai mayat, ano ini?’’—asin ipigbilang su saiyang mga moro na sangkap nin haralabang mga koko, — “impiliyado, opisya, tininti, sulala, ah, Ginoo Simoun, ako pele, ako hapay!”’
“Hamos, dai na magparahinanakit,” an sabi ni Simoun; “ilinigtas ko na ika sa dakol na mga oficial na mga naghahagad saimo nin kuwarta... Pinaurtuang ko sinda tanganing dai ka pagribukon asin aram ko na dai magpapakabayad sakuya...”
“Pelo, ginoo Simoun, sundo ika sa mana opisyal, ako sundo sa mga mamaye, mana ginang, lumagat, gamos...
“Magkakasiringil mo na sana iyan!”
“Ako makasinil? Ah, ika gayot dai alam! An nanaog sa sugal dai na mayat! Malahay ika iwa konsi, puele pilit, ako dai...”
Baga may iniisip si Simoun.
“Dangoga, intsik Quiroga,” an sabi na may pagka- rororibarang: “ako an bahalang magsingil kan utang saimo kan mga dumagat asin kan mga oficiales, itao mo sako su saindang mga recibo.”
Nagngorobngorob na naman si Quiroga: sagkod pa man dai sya pinagtatachan nin mga recibo.
“Kun magdirigdi sa paghagad saimo nin kuwarta, sa giraray isorobol mo sakuya; boot ko ikang iligtas.”
Nagpasalamat si Quiroga nagroromdom na marhay sa utang na boot, alagad nagbalik tolos sa saiyang mga inagrangay, sinasabi nya su mga kalumbiga asin inoolit
