194
Kon ipaila pa unta siya ni Simoun niadtong langyawa nga tingali gumigikan padulong sa Hongkong...
Si Placido mihunong. Nakaila siya sa alahero kay nakaadto man sa iyang lungsod aron sa pagpamaligya alahas. Gikakuyog niya sa usa ka panaw, ug sa pagkatinuod si Simoun nagpakita kaniyag maayong gawi ug gisuginlan siya sa kinabuhi sa mga Unibersidad sa mga nasud nga gawas: pagkadakug kalainan!
Si Placido misunod sa alahero. — Ginoo Simoun, ginoo Simoun, mitawag siya. Si Simoun mosakay na unta sa usa ka kotse, apan sa pagkakita kang Placido, mihunong. — Aduna unta ako’y ihangyo kanimo ... duna unta ako’y isulti nga duha lamang ka pulong, miingon siya. Si Simoun ingon ug gitak-an unta, apan si Placido wala makaalinggat. Sa pila ka pulong, gisuginlan ni Placido si Simoun sa nahitabo kaniya ug sa iyang tinguha sa paglalin sa Hongkong... — Ngano man? nangotana si Simoun, tinutok kang Placido ang iyang mga mata nga gitabunan sa mga bildo nga asul. Si Placido wala motubag. Gilayon si Simoun mihangad, mipahiyum niadtong iyang pahiyum nga bugnaw, ug miingon kang Placido: — Kon mao kana, uban kanako. Sa dalan Iris, gisugo niya ang kotsiro.
Si Simoun nagpakahilum samtang diha sila sa dalan, sama sa nalingaw sa usa ka hunahuna nga hinungdanon. Si Placido usab, nga naghulat nga siya sultihan, wala magtingog ug nalingaw nga nagtan-aw sa daghang mga tawo nga nagsuroysuroy nga nagpahimulos sa kahayag sa bulan. Mga batan-on, mga naghigugmaay, nga sinunod sa luyo sa mga mabinantayon nga inahan kun iyaan; mga panon sa mga tinon-an nga nagsapot ug puti nga misamut sa pagputi tungod sa kahayag sa bulan; mga sundalo nga daw hubog, nga nagsakay sa tagun-om sa matag sakyanan, gikan sa mga simbahan nga nipa diin ang gihalaran mao si Citeres (Bathalai sa mga salampati nga mugbog lupad); mga bata nga nagdula sa tubig-tubig, mga insik nga tubo, silang tanan nakapuno sa dalan ug naghanagbaiigyag tag maanindot nga talan-awon tungod sa kahayag sa bulan.
