168
buangbuang, ug gipanuntan sa iyang labing maanindot nga pahiyom, miingon sa babaye nga pilion niya ang labing kaibgan niya, apan kini, sa tingog ug pahiyom nga paraygon, miingon nga naibog siya sa tutulo ug gipabilin niya ang tanan.
Si Simoun mitalidhay.
— Ah, Senoliya, miya pildi, miya hapay . . . Misinggit ang insik nga namukpok sa iyang ulo.
Ang alahiro nagpapadayon sa pagkatawa.
— Hay, dautan tawo, sigulo dili tinuod Senora!, Nagpadayon ang insik pagmahay, nga naglinggolingo ang ulo sa hilabihang kalagut. Kosa? Wala kana ulaw, No? Ako kana bisan insik, apan maayo kana tawo . . . Seguro kana Senora dili Senora tinuod; mangingisda duna pay ulaw . . .'
— Hisakpan ka, hisakpan ka! Nagpakanayon si Simoun, nga mopikpik sa tiyan sa insik.
— Ug tanan kana tawo hulam kana kuwarta, dili bayad kosa ese?, ug nag-ihap sa iyang tudlo sa kamut nga tag-as ug kuko;empilalo, opisyal, tininti, sulalo, tanan kana, Sino Simoun, dili bayad; mia pildi, miya hapay!
— Igo na sa mahay, misulti si Simoun; giluwas ko ikaw sa daghang mga opisyal nga mihulam kanimog kuwarta . . . akoy mipahulam kanila aron dili na mohulam kanimo, bisan ako nahibalo nga dili sila mobayad . . .
— Piro, Sino Simoun, ikaw hulam opisya, ako kana pahulam babaye, Sinola, malinelo, tanan tawo . . .
— Da. mapapaningil da kana nimo . . .
— Ako paningil? Ah, sigulo ikaw wala hibalo, kon pildi kana sugal, dili kana bayad . . . maayo kana duna konsu, himo kana obliga, kami insik wala . . .
Si Simoun naghinoktok.
— Pamati, Kiroga, misulti nga naglirawliraw ang hunahuna; akoy mahibalo sa pagpaningil sa mga opisyal ug mga marinero, ihatag kanako ang mga resibo . . .
Si Kiroga mibalik pagdangoyngoy; dili siya tagaag resibo.
— Kon moanhi gani sa paghulam kanimog kuwarta, ipadala kanako, ako ikaw nga tabangan.
Si Kiroga nagpasalamat ug nalipay kaayo apan, sa wala madugay mibalik na usab sa iyang dangoyngoy, naghisgut sa mga pulsiras ug nagkanayon:
