Komm setz geschwenn dech hier bei mech,
A’ sé mer net ze hofferech,
An dir, Fra Pr, brengt mir an hei dem Heer,
Geschwenn elo eng nei Chasmarré hier.
Elei de’ Lui, fro wé d’Himmelreich,
Geheid sech em den Halz vum Weisse’ gleich,
A’ kesst sein zocker-rose’ Baak, dir Leid,
Dat nemmescht gov an senger Freed gescheid.
Nu soht de’ Lui, komm du sech meng Weis,
Viens-ci, meng Aal, an op deng Brantwin scheis,
Ci dans la Sall well ech deng Portrait maach,
Dat d’Engel sech vu’ Freed an d’Himmel laach.
De’ Weissen hiift sech doierob ob a’ geeht,
A’ get vum Lui an de Sal geleet.
Do woren dan, so weit mer nemme’ kuckt,
Em d’Descher weit a’ breet heremm geduckt,
Waat d’Staad vun Heeren a’ vun Dammen hoiet,
All Schénes wor dan daatmool a’geloiet:
De’ Petter mat dem Mrs**
Oien engem Desch zerstreide’ sech,
A’ bei der Fenster hiift de’ Liebegott,
Mat Méh, de’ volle’ pte ee ob;
An d’Kr wor dan daatmool och alt do,
Daat rifft: Fra P*, herob mat menger Klo.
Ech scheis ob eere’ Birendrank,
He’ maecht ee’ nemme’ stlerveskrank,
