Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/36

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
(36)




EEN ABLECK

AN ENGEM WIRTSHAUS ZU LEZEBURG;

E’ BILD NOH DER NATUR.

Du wees de Weisse’ quom d’leescht bei de’ P**,
He’ soht, me giet mer dach geschwenn e’ Pat,
Elei zo menger haarder drech’ner Kuuscht,
Ech hun, dir west, e’ mechtech grossen Duuscht:
Doot hoïe der och e’ booren decke’ Su,
Fir mech e’ Pat a’ fir de Pinter fu.
De’ Lui gov doierob verfluchte’ bés,
Ewell hen as da’ mechtesch generés,
A’ ka’ keng Grimmel leide’ net,
Dat eppes him en armer Deiwel get.
He’ seht dem Weissen over neischt,
He’ setzt sech doier, hen drenkt a’ kreischt,
Gelt dir, he’ wolt hem keen Affront oiendun,
A’ wolt de’ Schei’ vun engem Gurmang hun,
Nach lever as hem ovzeschlohn
Den Dronk, deen hien hem oie’gesohn.
De’ Weissen as da’ grausem delicat,
Geseit de’ Lui dat he’ Chagreng haat,
A’ seht, me soh, toi Chagreng toi,
Il faut buver doierob cinq fois;