Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/35

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
(35)



» Sen hei mat schwé’re Laeschten.
» Heraan ’t as alles ïech zum beschten!»
Daat deckt Inseckt sprengt gleich an d’Stuff:
Oh ai! - laeft fiercht’lech noh e’ Ruff;
Alles koemt am laafen,
Hellef gleich ze schaafen.
« A’ kennt der net als Retter mer erblenken,»
Seht traurech d’Flo am Ennersenken,
(Si stog am Dreck bis oien de’ Mond,
An haat bei weidem nach kee’ Grond,)
«Da’ muss mei’ Kamerood mer dach verleihen,
»Dé eenzeg Gnood: mer alles ze verzeihen!
»Waat ech hem oie’gedoon vu’ Spott am Loieven,
»Daat as geriicht vun deem do oieven!
»D’Menschheet krit dur’ch mein Erdrenken,
»Dez héch geléhert Wenken:
»Dat, dem Mierder-Fanger ze entlaafen,
»Meng Flenkheet gov geschaafen;
»Eer Plompheet koemt ze Paas,
»Iech hei am steife’ Naas;
»An dat, ob Ierde keng Talenten
»Net hoien hir eegen Elementen!»