Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/19

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
(19)


Wer-da ! » werffen d’Woiechten draan,
D’Stelheèd firt zum Himmel aan.
Ruck, over si dréht,
Andem dat se fléht Um Reck,
Ganzfleck,
Gelt d’Noiecht,
Gev oiecht:
Eng Mö’ren Haut,
E stomme’ Laut,
Gröss a’ kleng zegleich,
Daav an dach Gehéerreich,
Aus blannen Ae' kuckt,
Waat weit a' breet sech muckt.
Spanne' bauen, Rate' brucken,
Déf an dauscnd 'Pökékaulen,
Flenntermaeis zu’r Noies auskucken,
Möken an der Gurgel maulen
Do wö Schlange’ gin,
Lieveg Moiede’ stin,
Vum Ongeziwer,
Ruck, laeft se iver:
Dat sech haett, se , God , jo sohn,
Am Himmel selver ivergin,
Wé d’Noiecht v' sengem Pap gedoon,
Sein hellegt A fir d’éscht gesin.